Αν είναι μια φορά αδικία η απουσία των Ρόμπι-Γκέργουικ από τα Όσκαρ 2024, του ΝτιΚάπριο είναι η μεγαλύτερη αδικία των τελευταίων ετών.
Έχουν περάσε τρία 24ωρα από την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα Όσκαρ 2024 και το ενδιαφέρον στα social media και στα μέσα στις ΗΠΑ, μονοπωλεί η περίπτωση του snub της Μάργκοτ Ρόμπι από το Ά Γυναικείο και της Γκρέτα Γκέργουικ από τη Σκηνοθεσία. Όμως, τουλάχιστον αυτές οι δύο έχουν μια υποψηφιότητα σε άλλη κατηγορία.
Η Ρόμπι είναι παραγωγός της ταινίας Barbie, οπότε θα είναι αυτή που θα σηκώσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας αν τυχόν κερδίσει, ενώ η Γκρέτα Γκέργουικ θα ανέβει στη σκηνή επίσης για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας σε περίπτωση που βγει η Barbie, ενώ, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, στα Όσκαρ 2024 θα την δούμε να παίρνει το Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου μαζί με τον άντρα της, τον Νόα Μπάουμπακ.
Ο κακομοίρης ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο τι να πει; Στην ταινία Killers of the Flower Moon είχε τιμητικό ρόλο παραγωγού, οπότε δεν θα λάβει στο όνομά του το βραβείο Καλύτερης Ταινίας αν κερδίσει η ταινία, αλλά, κυρίως, έδωσε μια καταπληκτική ερμηνεία ως πρωταγωνιστής και είδε να τον βγάζουν εκτός 5άδας στην κατηγορία του, τη στιγμή που η Λίλι Γκλάντστοουν και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο θα διεκδικήσουν βραβείο στα Όσκαρ 2024, στο Ά Γυναικείο και στο Β’ Ανδρικό.
Αν δηλαδή στην Ακαδημία έκριναν ως αρκετό για υποψηφιότητα τον Ντε Νίρο, γιατί δεν έκριναν και τον ΝτιΚάπριο; Κάποιος εδώ, πολύ ορθά, θα έλεγε αυτό που λέμε ήδη τόσες μέρες για την περίπτωση Ρόμπι-Γκέργουικ-Ρόμπι.
Ότι δηλαδή στην κατηγορία του Β’ Ανδρικού δεν υπήρχε τόσος ανταγωνισμός, τόσες πολλές ξεκάθαρες επιλογές και γι’ αυτό μπήκε ο Ντε Νίρο. Θα μπορούσαν βέβαια από την ταινία να κάνουν ότι και οι παραγωγοί της Barbie για τον Ράιαν Γκόσλινγκ που τον έβαλαν στην κατηγορία Β’ Ανδρικό, ενώ είναι ο πρωταγωνιστής από άντρες στη Barbie.
Αλλά θα ήταν αστείο να συμβεί αυτό για τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο όταν είναι ισότιμα με τη Λίλι Γκλάντστοουν αυτός που σέρνει το Killers of the Flower Moon.
Στην κατηγορία του Ά Ανδρικού βλέπουμε υποψήφιους τους Μπράντλεϊ Κούπερ, Τζέφρι Ράιτ, Πολ Τζιαμάτι, Κόλμαν Ντομίνγκο, Κίλιαν Μέρφι. Από αυτούς, ίσως μόνο για τον Πολ Τζιαμάτι μπορούμε να πούμε ότι έχει ισάξια ερμηνεία με του Λεονάρντο ΝτιΚάπριο. Όλοι οι υπόλοιποι βρίσκονται, με βάση τη δική μας οπτική, ξεκάθαρα κάτω από αυτό που έκανε ο ΝτιΚάπριο στο Killers of the Flower Moon.
Ανεξήγητο να είναι αυτή η 5άδα υποψηφίων στα Όσκαρ 2024 και όχι ο ΝτιΚάπριο
Όσοι έχετε δει την ταινία, αλλά και τις υπόλοιπες των Όσκαρ 2024, δε γίνεται να μην το καταλάβετε. Όσοι δεν την έχετε δει, όταν τη δείτε, δώστε προσοχή στα εξής στοιχεία στον ρόλο του ΝτιΚάπριο: στην προφορά του, στις εκφράσεις του προσώπου του, στην κινησιολογία του. Ο άνθρωπος έχει τρυπήσει τον ουρανό και δεν τον βλέπουμε καν στην πεντάδα. Αυτός είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως στα Όσκαρ αυτό που μετράει, είναι το μάρκετινγκ και όχι η ουσία της τέχνης.
Ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο δεν το βιώνει αυτό μόνο στα Όσκαρ 2024. Το έχει δει πολλές φορές στο παρελθόν. Είτε με το να μην είναι υποψήφιος, όπως στα Όσκαρ 2024, είτε με το να είναι, να αξίζει να νικήσει και τελικά να τον περνάνε άλλοι.
Στο Killers of the Flower Moon καλείται να αντλήσει στοιχεία από παρελθοντικούς του ρόλους, όπως από τον Λύκο της Γουόλ Στριτ, και να τα προσαρμόσει. Στον ρόλο του Έρνεστ, ο ΝτιΚάπριο αποτυπώνει με απίστευτη ακρίβεια έναν άνθρωπο πλασμένο για να είναι υποχείριο, για να υπακούει στις εντολές κάποιου ανώτερου κοινωνικά, αλλά σίγουρα όχι δυνατότερου. Ο Έρνεστ μπορεί να πλακώσει στο ξύλο τον Γουίλιαμ Χέιλ του Ντε Νίρο. Αλλά είναι τόσο επιβλητικός και σκιάχτρο ο Χέιλ, έχει μια θηριώδη αύρα και φήμη, που κάνει τον Έρνεστ να υποτάσσεται στην ανθρώπινη μικροπρέπεια και στο έλασσον του εαυτού του.
Η σκηνή που του δίνει ξυλιές στον πισινό, είναι η θρυαλλίδα μιας ερμηνείας που στην διαδρομή του Killers of the Flower Moon έχει στιγμές αποθέωσης του σινεμά. Η σκηνή με τους γιατρούς και τις ενέσεις στη γυναίκα του την Μόλι. Η σκηνή που βρίσκεται στο σπίτι που εξερράγη και είχε μέσα την αδερφή της Μόλι. Ο ίδιος ζήτησε από έναν να τους βγάλει από τη μέση. Ο Έρνεστ είναι ένας έξυπνος βλαξ, αναγνωρίζει δηλαδή την υποτέλειά του, υπακούει, αλλά κάποια στιγμή κάνει η ηθική του την επανάστασή της απέναντι στη βλακεία του και πάει κόντρα στον Χέιλ. Κι εκεί πάλι, το κάνει με ιδιοτέλεια, όχι από τύψεις.
Όχι, όλα μπορώ να τα δεχτώ στις υποψηφιότητες των Όσκαρ 2024, όλα έχουν μια εξήγηση, αλλά ότι ο ΝτιΚάπριο κρίθηκε ως «λίγος» μπροστά στους άλλους 5, δεν ερμηνεύεται και δεν δικαιολογείται με τίποτα!
Ίσως τελικά η Ακαδημία να ενοχλείται από το lifestyle του ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, και να τον σνομπάρει επιδεικτικά για τόσα χρόνια.