Ο Ντάνιελ Μπρουλ έκρινε σωστά να κάνει καριέρα με μια περικοπή του ονόματός του, που σε όλο του το μεγαλείο παραπέμπει σε σιδηρόδρομο (βλ. Ντάνιελ Σίζαρ Μάρτιν Μπρουλ Γκονζάλες).
Γεννημένος το 1978 στη Βαρκελώνη από Γερμανό πατέρα και Ισπανίδα μητέρα, μεγάλωσε στην Κολωνία και έμαθε να μιλάει άπταιστα γερμανικά, ισπανικά, καταλανικά, γαλλικά, αγγλικά και πορτογαλικά. Αν δεν γινόταν ηθοποιός, ενδεχομένως να έκανε λαμπρή καριέρα ως μεταφραστής ή διερμηνέας, αλλά τότε η έβδομη τέχνη θα έχανε ένα σημαντικό ταλέντο.
Ο πολυμαθής Γερμανός πήρε το βάπτισμα του πυρός στην Υποκριτική με τη σειρά «Verbotene Liebe» το 1995, συνέχισε την πορεία του με μια ντουζίνα μικρότερους ή μεγαλύτερους ρόλους σε ταινίες και σειρές γερμανικής παραγωγής, μέχρι που χρήστηκε πρωταγωνιστής του εξαιρετικού «Αντίο Λένιν» το 2003 που τον ανέδειξε σε σταρ στη χώρα του και του έστρωσε τον δρόμο για διεθνή καριέρα.
Παρότι παίζει τις ξένες γλώσσες στα δάχτυλα, λόγω κοψιάς και ιδιοσυγκρασίας, ακόμα και στις διεθνείς παραγωγές είθισται να του δίνουν τον ρόλο του Γερμανού (όπως στο ταραντινικό «Αδωξοι μπάσταρδη» το 2009), του Αυστριακού (στο «Rush» του 2013 υποδυόταν τον φημισμένο οδηγό αγώνων Νίκι Λάουντα, τόσο υποδειγματικά μάλιστα που είχε βρεθεί υποψήφιος στις Χρυσές Σφαίρες και τα βραβεία BAFTA) και του Σοκοβιανού (από τη Σοκοβία, δηλαδή, μια φανταστική χώρα μεν, της Ανατολικής Ευρώπης δε, στο μαρβελικό «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος», το 2016).
Στη φετινή δουλειά του, τη μίνι σειρά «Becoming Karl Lagerfeld» του Hulu και της Disney+, επιστρέφει στις γερμανικές ρίζες του υποδυόμενος τον αείμνηστο Κάιζερ της μόδας – επειδή, όμως, πρόκειται για γαλλική παραγωγή, ο Μπρουλ καταθέτει στο τηλεοπτικό τραπέζι μαζί με το ταλέντο του και τα αψεγάδιαστα γαλλικά του.
«Ηταν μεγάλη πρόκληση για μένα να υποδυθώ έναν τέτοιο μύθο. Κοντεύω τα 46 και κάνω αυτή τη δουλειά εδώ και 25 χρόνια. Χαίρομαι που εξακολουθούν να μου προτείνουν ενδιαφέροντες ρόλους. Οσο πιο διαφορετικοί είναι μεταξύ τους τόσο το καλύτερο. Αλλά με την περίπτωση του Καρλ Λάγκερφελντ ένιωθα ότι θα περπατούσα πάνω σε τεντωμένο σχοινί, γιατί ήταν ένας εξαιρετικά πολύπλοκος άνθρωπος. Τελικά το λάτρεψα. Ηταν σαν να συναρμολογούσα ένα παζλ με χιλιάδες κομμάτια», θα σχολίαζε ο ίδιος αργότερα σε συνέντευξή του.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος πάντως, ο Μπρουλ έβαλε σωστά όλα τα κομμάτια αυτού του παζλ. Οπως κάνει πάντα άλλωστε.