Του Κώστα Κατίκου
Μόνιμες γίνονται οι επικουρικές συντάξεις της πρώην Αγροτικής τράπεζας με απόφαση-σταθμό που πήρε το Συμβούλιο της Επικρατείας, κρίνοντας ότι οι συνταξιούχοι της ΑΤΕ θα λαμβάνουν τις παροχές τους εφ’ όρου ζωής και όχι με ημερομηνία λήξης όπως ισχυριζόταν το ΕΤΕΑΕΠ βασιζόμενο σε ερμηνεία του καταστατικού του ταμείου τους.
Η απόφαση 2194/2023 του ΣτΕ έκρινε ότι οι συνταξιούχοι που πήραν την επικουρική τους σύνταξη από τον Ειδικό Λογαριασμό Επικούρησης Μελών της ΑΤΕ (ΕΛΕΜ-ΑΤΕ) δικαιούνται τη λήψη των παροχών τους άνευ χρονικού περιορισμού, καθώς δεν συνάγεται ότι η καταβολή των συντάξεών τους διακόπτεται μόλις συμπληρωθούν τα χρόνια που είχαν καταβάλλει τις αντίστοιχες εισφορές.
Με τον κανονισμό του επικουρικού της ΑΤΕ, η σύνταξη που έπαιρναν οι ασφαλισμένοι – εργαζόμενοι της πρώην Αγροτικής Τράπεζας, είχε ημερομηνία λήξης και διαρκούσε τόσα χρόνια, όσα ήταν και τα έτη που κατέβαλαν εισφορές στο ταμείο τους. Ενας ασφαλισμένος δηλαδή που κατέβαλε εισφορές στο ΕΛΕΜ για 20 ή 25 χρόνια, θα έπαιρνε την επικουρική για μια 20ετία ή 25ετία μετά τη συνταξιοδότησή του.
Ηδη, με τις πρώτες διακοπές που έκανε το ΕΤΕΑΕΠ και ενόψει του επερχόμενου κινδύνου να “καταργηθούν” πάνω από 3.500 επικουρικές συντάξεις, οι συνταξιούχοι της ΑΤΕ προσέφυγαν στο ΣτΕ το οποίο με πιλοτική δίκη έδωσε οριστική λύση στο ζήτημα αποσοβώντας διά παντός τον κίνδυνο να χάσουν τις συντάξεις τους.
Τα βασικότερα σημεία της απόφασης του ΣτΕ αναφέρουν τα εξής:
1. Ο ΕΛΕΜ λειτουργεί ως φορέας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, με βάση το διανεμητικό σύστημα και καθ’ υποκατάσταση του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών (ΕΤΕΑΜ) και εν συνεχεία του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) και του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ), αντιμετωπιζόμενος από τον νομοθέτη ως ομόλογος προς τους δημόσιους ασφαλιστικούς φορείς.
2. Σύμφωνα με τα άρθρ. 47 παρ. 1 του ν. 4052/2012 και 84 παρ. 1 και 2 του ν. 4387/2016 και με δεδομένη τη μη κατάρτιση των προβλεπόμενων στις διατάξεις αυτές Κανονισμών Ασφάλισης και Παροχών του ΕΤΕΑ και του ΕΤΕΑΕΠ, τα άρθρα 10, 15 και 17 του Κανονισμού ΕΛΕΜ, συνέχισαν να διέπουν τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους για θέματα σχετικά με την καταβολή της επικουρικής σύνταξης.
3. Από τη φραστική διατύπωση του άρθρου 10 του Κανονισμού ΕΛΕΜ, το οποίο αναφέρεται μόνο στον χρόνο της (οικονομικής) επιβάρυνσης του ειδικού λογαριασμού και όχι στην “απώλεια” ή τη “λήξη” του δικαιώματος των συνταξιούχων στην επικούρηση, συνάγεται ότι δεν θεσπίζεται επικουρική σύνταξη περιορισμένης διάρκειας που ισούται με τη χρονική διάρκεια καταβολής εισφορών εργοδότη και ασφαλισμένου προς τον ΕΛΕΜ, αλλά ρυθμίζεται αποκλειστικά και μόνο το ζήτημα της χρηματοδότησης της συνταξιοδοτικής παροχής που χορηγούνταν στα υπαγόμενα στην ασφάλιση του ΕΛΕΜ πρόσωπα, με κατανομή της συνταξιοδοτικής δαπάνης μεταξύ, του ασφαλιστικού κεφαλαίου του ΕΛΕΜ από τις εισφορές εργοδότη (ΑΤΕ) και εργαζομένων και λοιπούς πόρους.
4. Το εναγόμενο (ΕΤΕΑΕΠ) παρανόμως έπαυσε να τους καταβάλει επικουρική σύνταξη, κατ’ επίκληση του άρθρου 10 του Κανονισμού ΕΛΕΜ, το οποίο δεν αντίκειται σε καμία συνταγματική ή άλλη υπερνομοθετικής ισχύος διάταξη.