Η αρνητική δημοσιότητα δεν είναι απαραίτητα κακή δημοσιότητα. Πολλοί σκηνοθέτες ιστορικά, ηθελημένα ή μη, συμπεριέλαβαν στις ταινίες τους προκλητικές σκηνές, αναπαραστάσεις, γνώμες και ολόκληρες αφηγηματικές με σκοπό να κάνουν «ντόρο», αλλά δίχασαν και αποξένωσαν μεγάλο μέρος του κοινού.
Πρόσφατα ο Independent μοιράστηκε μία λίστα από ταινίες που «ξίνισαν», είτε επειδή τα κοινωνικά μας πρότυπα προόδευσαν, είτε επειδή εξ’ αρχής εξέφραζαν αποτρόπαιες ιδεολογίες. Όπως και να’ χει, η ιστορία στάθηκε αμείλικτη απέναντι σε αυτά τα φιλμ.
Τhe Birth of a Nation (1915, D. W. Griffith)
Μπορεί να θεωρηθεί το απαύγασμα και το απόσταγμα του κάθε τι politically incorrect στην έβδομη τέχνη. Αυτό το βουβό φιλμ είναι εμπρηστικό σε τόσα επίπεδα, που η ύπαρξή του και μόνο συνιστά κατόρθωμα.
Κατ’ αρχάς, η θεματική του, στην ουσία ο «καθαγιασμός» της δράσης της ναζιστικής, ρατσιστικής, υπερ-εθνικιστικής οργάνωσης Κου Κλουξ Κλαν στις ΗΠΑ, υπεύθυνης για αμέτρητες δολοφονίες, εκτελέσεις και διωγμούς έγχρωμων και γηγενών της ηπείρου, αλλά και η αποτύπωση της δράσης της Συνομοσπονδίας κατά τον Εμφύλιο ως ηρωική και μαρτυρική.
Δεύτερον, η χρονική συγκυρία. Το φιλμ «έτυχε» να προβληθεί πρώτη φορά το 1915, τη χρονιά που ιδρύθηκε η 2η Κου Κλουξ Κλαν στην Ατλάντα της Τζόρτζια -μία οργάνωση που μετέτρεψε το κίνημα μίσους σε νομικό πρόσωπο με διοικητική δομή-, ως υλικό προπαγάνδας.
Εφαρμόζει επίσης με θράσος τη ρατσιστική πρακτική του blackface (λευκοί ηθοποιοί βαμμένοι ως αφρο-αμερικανοί, με κωμικά και απανθρωπιστικά χαρακτηριστικά), κανονικοποιεί τη σκλαβιά, ενώ ζητωκραυγάζει για τη δολοφονία του προέδρου Αβραάμ Λίνκολν που δρομολόγησε θεσμικά την κατάργηση της δουλείας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑΠρεμιέρες: Έιμι Γουάινχαουζ vs Ghostbusters12.09.2018
Διαβάστε περισσότερα στο reader.gr