Strange Darling

Ένα ανατρεπτικά φρέσκο και ανατριχιαστικό slasher για το οποίο σίγουρα πρέπει να ξέρεις ελάχιστα προτού το δεις στη μεγάλη οθόνη.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΕΧΕΙ SPOILERS. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ.

Μαζί με τη συνολική ανανέωση της δημοφιλίας των ταινιών τρόμου κάθε ύφους και θεματικής, η πρόσφατη horror παραγωγή έχει επιφέρει επίσης την αναβίωση των slashers. Των σεναρίων, δηλαδή, τα οποία έχουν ως κεντρικό άξονα τη βίαιη δράση ενός (κυρίως) κατά συρροή δολοφόνου και βρίσκουν τις κινηματογραφικές ρίζες τους σε τίτλους των 60s (“Ψυχώ”, “Peeping Tom”), ενώ μας έχουν χαρίσει διαβόητους κινηματογραφικούς μακελάρηδες σαν τον Leatherface (“Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι”) και τον Μάικλ Μάγιερς (“Halloween”). Το “Strange Darling” αφομοιώνει την προϊστορία του (υπο)είδους, λοξοκοιτάζει τους συγχρόνους του (τριλογία “X”, “Longlegs”) και καταφέρνει μια ολόδική του και φρέσκια προσθήκη στο genre.

Παρότι μόλις στη δεύτερη ταινία του, ο σκηνοθέτης Τζ. Τ. Μόλνερ έχει την αυτοπεποίθηση να “ταραντινίσει”, ήτοι να ανακατέψει την αφηγηματική τράπουλα και να παρουσιάσει την πλοκή σε ανορθόδοξη σειρά. Έτσι, ταυτόχρονα, επιτυγχάνει να αποδομήσει τις προσδοκίες και τις αρχικές εντυπώσεις γύρω από τους πρωταγωνιστές. Για παράδειγμα, η εικόνα μιας τραυματισμένης γυναίκας την οποία κυνηγά ένας οπλισμένος άντρας, εύλογα και αυτομάτως, υποσυνείδητα μοιράζει ρόλους θύματος-final girl και θύτη-αρπακτικού, αντίστοιχα. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι. Η αλήθεια είναι ανεστραμμένη και εδώ συνοψίζεται η ιδιαιτερότητα του φιλμ.

Η ανατριχιαστικά πειστική Γουίλα Φιτζέραλντ τρομοκρατεί διότι η συμπεριφορά της ηρωίδας της είναι, αφενός, απρόβλεπτη και, αφετέρου, γιατί αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στον ψυχρό, λογικό σχεδιασμό και την υπερηχητική παράνοια. Επιπλέον, ευδοκιμεί εκμεταλλευόμενη τον αθώο αλτρουισμό ανυποψίαστων αγνώστων και νομιμοποιεί τις πράξεις της πιστεύοντας πως εκτελεί μια ανώτερη, υπερβατική αποστολή. Παράγοντες που προσδίδουν ποιότητες στην αναπαράσταση ενός ξεχωριστά διαστροφικού κακού. Από εκεί και πέρα, βέβαια, ο Μόλνερ φλερτάρει επικίνδυνα με το να παρεξηγηθούν οι προθέσεις του. Η δόλια συμπεριφορά της δολοφόνου μπορεί να ερμηνευθεί, κακοπροαίρετα, ως επιβεβαίωση του μυθεύματος πως ύπουλα οι γυναίκες χειραγωγούν ιδιοτελώς τους ερωτικούς συντρόφους τους. Ακολούθως, η ανάγκη του σκηνοθέτη να μας ενημερώσει πως η ταινία του είναι γυρισμένη σε 35mm, μεταξύ άλλων, προδίδει μια αχρείαστη ροπή προς την αυταρέσκεια…

ΗΠΑ. 2023. Διάρκεια: 97΄. Διανομή: THE FILM GROUP.