Poor Things

Εκστατικό, ατρόμητο, συναρπαστικό σινεμά, που καταθέτει μια ρηξικέλευθη κινηματογραφική πρόταση, αποθεώνοντας τις απελευθερωτικές διαστάσεις της ηδονής.

“Πιστεύεις ότι δεν είμαι έτοιμη για κάτι πιο ποπ, ενώ είμαι”. Η ατάκα της χορεύτριας (Αριάν Λαμπέντ) στην εισαγωγή των “Άλπεων” έρχεται, δώδεκα χρόνια μετά, να περιγράψει ιδανικά τη δημιουργική φάση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο Γιώργος Λάνθιμος. Διότι, σε μεγάλο βαθμό, το “Poor Things” είναι η ποπ στιγμή του σκηνοθέτη, όντας ταυτόχρονα απόλυτα “λανθιμική”, αλλά και κινηματογραφικά ρηξικέλευθη όσο και προσβάσιμη. Συμπτωματικά, την εποχή των “Άλπεων” ο Λάνθιμος διάβασε τα “Χαμένα κορμιά” (Άλισντερ Γκρέι), ένα αντισυμβατικά γραμμένο, ψυχεδελικό γοτθικό αφήγημα, το οποίο ο δημιουργός μεταφέρει τώρα στο σινεμά, έχοντας στα χέρια του το σπουδαία διασκευασμένο σενάριο του Τόνι ΜακΝαμάρα (“Η Ευνοούμενη”).

Κεντρική ηρωίδα είναι η Μπέλα (Έμα Στόουν), μια γυναίκα που αυτοκτονεί μονάχα για να βρει τον εαυτό της ξανά ζωντανό, χάρη σε έναν ιδιότροπο γιατρό, ο οποίος την επαναφέρει. Ωστόσο πλέον δεν θυμάται το παραμικρό, έτσι ο επιστήμονας τη θέτει υπό την προστασία του, αγνοώντας ότι εμπόδιο στα σχέδιά του πρόκειται να μπουν ο νεαρός βοηθός του, ένας ερωτύλος δικηγόρος, αλλά και η βούληση της ίδιας της Μπέλα.

Με χειρουργικής ακρίβειας αλλαγές σε σχέση με το βιβλίο, οι Λάνθιμος και ΜακΝαμάρα μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της πρωτότυπης ιστορίας από τις αντρικές μονομανίες στην ανάγκη χειραφέτησης της κεντρικής ηρωίδας, η οποία εκκολάπτεται σκηνή τη σκηνή χάρη στη σαρωτική, ατρόμητη ερμηνεία της Στόουν. Η αρχικά απροστάτευτη Μπέλα, φορτισμένη από τα γεμάτα πόθο βλέμματα των ανδρών που την περιτριγυρίζουν, προοδευτικά ενδυναμώνεται και ακυρώνει την αντικειμενοποίησή της, μιλώντας τη μόνη γλώσσα που πηγαία καταλαβαίνει: αυτήν του σεξ. Η απενοχοποιημένη απεικόνιση της ηδονής στο “Poor Things” συνυφαίνεται με την απελευθέρωση της ηρωίδας, η οποία αποκτά αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση μέσα από τις συναναστροφές της. Έτσι, αποκαλύπτεται άλλη μία διάσταση της ταινίας, η οποία αφενός στέκεται απέναντι σε κάθε μορφή πουριτανισμού, αφετέρου εκθέτει τις, ενδεχομένως άρρητες, υποκειμενικές ενοχές του καθενός γύρω από σεξ.

Το φιλμ, βέβαια, δεν περιορίζεται στις λιβιδινικές απολήξεις του. Οι σταθερές “λανθιμικές” ανησυχίες επανέρχονται με ανανεωμένη ορμή, όπως η αδυναμία προσαρμογής σε επιβεβλημένους ρόλους και ο αποθεωτικός σαρκασμός της εύθραυστης αρρενωπότητας. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης εμπλουτίζει θεαματικά το ύφος του, ψηλαφώντας πικρά τη σχέση δημιουργού – δημιουργήματος, αλλά και επιδεικνύοντας την ικανότητά του για κινηματογραφική κοσμογονία. Οι εκστατικές σεκάνς των ταξιδιών και οι μεταβατικές βινιέτες, μεταξύ άλλων, έχουν σμιλευτεί με απαράμιλλη δημιουργικότητα, που οδηγεί το Λάνθιμο σε ένα νέο επίπεδο και προσδίδει στο “Poor Things” τη δυναμική να γίνει άλλο ένα σημείο αναφοράς για το σκηνοθέτη.

Ιρλανδία, Αγγλία, ΗΠΑ. 2023. Διάρκεια: 141΄. Διανομή: FEELGOOD.