-|-
Με το βλέμμα στη μεσοπρόθεσμη πορεία του πληθωρισμού και το μυαλό στη φαινομενικά “ασύμβατη” ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο θα κινηθεί το δεύτερο μισό του χρόνου η νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μέσα σε ένα κλίμα ακραίας αβεβαιότητας, την οποία πυροδότησε ο εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ.
Προς το παρόν οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές του πληθωρισμού είναι ξεκάθαρα καθοδικές. Η οικονομική επιβράδυνση της Ευρωζώνης σε συνδυασμό με τη μείωση των τιμών της ενέργειας εγγυώνται την περαιτέρω μείωση των τιμών. Συνεπώς, οι εκτιμήσεις αλλά και το σενάριο που έχουν προεξοφλήσει οι αγορές είναι ότι ο στόχος για πληθωρισμό 2% θα έρθει νωρίτερα από όσο προβλεπόταν. Μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ υπάρχουν μέλη τα οποία περιμένουν το 2% του πληθωρισμού να επιτευχθεί πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο, ενώ υπάρχουν και μέλη του Δ.Σ. τα οποία πιστεύουν ότι μπορεί να δούμε τον πληθωρισμό ακόμα και κάτω από 2% πριν από το τέλος του χρόνου ή το αργότερο μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2026.
Επισήμως, η ΕΚΤ αναμένεται να έχει αναθεωρημένες προβλέψεις για την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό της Ευρωζώνης στις 5 Ιουνίου, μία ημέρα μετά τη συνεδρίαση του συμβουλίου νομισματικής πολιτικής. Πληροφορίες μέσα από την κεντρική τράπεζα του ευρώ θέλουν σε γενικές γραμμές την ΕΚΤ να συμπλέει με τις εαρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θέλει ανάπτυξη 0,9% και ετήσιο πληθωρισμό 2,3% για την Ευρωζώνη.
Σχεδόν βέβαιο είναι ότι η απόφαση του Δ.Σ. θα είναι να μειώσει τα επιτόκια του ευρώ στο 2%, από 2,25% που έφτασαν μετά τη μείωση του Απριλίου. Παράλληλα, αυξάνονται οι πιθανότητες μιας ένατης μείωσης επιτοκίων του ευρώ, που θα φέρει τα επιτόκια στο 1,75% το φθινόπωρο, ειδικά αν ο πληθωρισμός φτάνει το 2% ή και χαμηλότερα μέσα στο 2025 ή το αργότερο στις αρχές του 2026.
Ωστόσο η συνεδρίαση του συμβουλίου νομισματικής πολιτικής του Ιουνίου θα πρέπει να συζητήσει πολύ περισσότερα από τη μείωση των επιτοκίων του ευρώ.
Ερωτηματικά για τη συνέχεια
Οι αγορές περιμένουν να μάθουν τι θα γίνει στη συνέχεια. Αν δηλαδή επιβεβαιωθούν οι φήμες που θέλουν την ΕΚΤ να σκέφτεται άλλη μία μείωση των επιτοκίων του ευρώ κάτω από το 2%, επιχειρώντας έτσι να τονώσει την ανάπτυξη. Στο θέμα αυτό οι γνώμες μέσα στην ΕΚΤ μοιράζονται, με άλλους να θεωρούν απαραίτητη ακόμα μία μείωση και άλλους να καλούν σε σύνεση. Ωστόσο όλοι συμφωνούν ότι οι αποφάσεις θα πρέπει να συνδέονται με τις προβλέψεις που θα έχει στα χέρια της η ΕΚΤ σε κάθε χρονικό σημείο.
Ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Λουίς ντε Γκίντος, σε δηλώσεις του στο πρακτορείο Bloomberg άφησε να εννοηθεί ότι η ΕΚΤ θα έχει πολλαπλά σενάρια για την ανάπτυξη της Ευρωζώνης, καθώς ο κίνδυνος από τους δασμούς Τραμπ δεν μπορεί να μετρηθεί αν δεν υπάρξουν τελικές αποφάσεις στη διαπραγμάτευση μεταξύ Ε.Ε. και ΗΠΑ.
Σε ό,τι αφορά το πεδίο των τιμών, σημείωσε ότι η πτωτική τάση του πληθωρισμού λόγω οικονομικής επιβράδυνσης και τιμών ενέργειας, που έχει προεξοφληθεί από τις αγορές, μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη. Τούτο διότι το φαινόμενο αυτό μπορεί να αποδειχθεί συγκυριακό, καθώς ο πόλεμος των δασμών που έχουν ξεκινήσει οι ΗΠΑ δεν έχει πάρει την τελική του μορφή και κανείς δεν μπορεί από σήμερα να προβλέψει τις στρεβλώσεις στο διεθνές εμπόριο που θα προκύψουν από τον πόλεμο των δασμών, όπως είπε χαρακτηριστικά.
Ευκαιρία για το ευρώ
Θέμα συζήτησης στις αρχές Ιουνίου θα αποτελέσει η αντισυμβατική, συνεχής ενίσχυση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Η σταθερή διολίσθηση της ισοτιμίας του δολαρίου έναντι του ευρώ στο 1,13 τις τελευταίες 10 ημέρες είναι αντίθετη με τις επίσημες εκτιμήσεις, δεδομένου ότι οι αγορές περιμένουν σημαντική επιβράδυνση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Η πρόεδρος της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά και το μέλος του Δ.Σ. Ίζαμπελ Σνάμπελ, μιλούν για μια καθαρή ευκαιρία το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα να γίνει ένα νέο αποθετικό νόμισμα για όλο τον κόσμο. Ωστόσο σημειώνουν ότι, προτού γίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα η Ε.Ε. να προχωρήσει σε ενιαία αγορά κεφαλαίων, τραπεζική ενοποίηση, αλλά και ενίσχυση της ενιαίας αγοράς.
Πάντως, η παράλληλη πορεία των δύο ισχυρότερων σήμερα νομισμάτων δεν τελειώνει εδώ και θα πάρει χρόνο η συγκυριακή άνοδος του ευρώ να γίνει τάση. Χρόνος ο οποίος μπορεί να οδηγήσει υπό προϋποθέσεις και σε πόλεμο αν δεν υπάρξουν συμφωνίες.