Όταν το σινεμά συναντά το ελληνικό καλοκαίρι: Στιγμές από το 4ο Evia Film Project

Το Evia Film Project 4 έριξε αυλαία με μια μεγάλη μουσική γιορτή και την προβολή της ταινίας «Υπάρχω», επιβεβαιώνοντας πως το φεστιβάλ είναι πλέον θεσμός και ένας ζωντανός πολιτιστικός πυρήνας για τη Βόρεια Εύβοια

Το Evia Film Project, δεν χρειάζεται πια συστάσεις. Η πράσινη δράση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε φέτος στην Αγία Άννα, την Αιδηψό και τη Λίμνη από τις 17 έως τις 21 Ιουνίου, μετρά τέσσερα χρόνια παρουσίας σε έναν τόπο που αναγεννάται συνεχώς, τη βόρεια Εύβοια.

Αυτή τη χρονιά το 4ο Evia Film Project ήταν αφιερωμένο στο ελληνικό καλοκαίρι και σε όλες τις εκφάνσεις του, περιβαλλοντικές, τουριστικές, πολιτισμικές, οικονομικές, πολιτικές και εμείς βρεθήκαμε εκεί και το ζήσαμε μέσα από τις κινηματογραφικές του εικόνες και όχι μόνο.

Είδαμε προβολές, συμμετείχαμε σε συζητήσεις, απολαύσαμε μουσικές εκδηλώσεις, όλα με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, και παρακολουθήσαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα κινηματογραφική ημερίδα με τίτλο «Κινηματογραφώντας το ελληνικό καλοκαίρι: Φως και μύθοι, στερεότυπα και προκλήσεις».

Αφού ταξιδέψαμε με πλοίο από τα Λουτρά Αιδηψού στη Λίμνη και γνωρίσαμε την πανέμορφη ακτογραμμή της Βόρειας Εύβοιας, φτάσαμε στο κτίριο Μελά.

Εκεί, οι σκηνοθέτες Σοφία Εξάρχου (Animal) και Αργύρης Παπαδημητρόπουλος (Suntan) και ο διευθυντής φωτογραφίας Σίμος Σαρκετζής, μας μίλησαν ανοιχτά για το πόσο δύσκολο τελικά είναι να γυριστεί μία ταινία κάτω από τον καυτό ήλιο του Ιουλίου, ενώ ο Κωνσταντίνος Καρτάλης, Καθηγητής Φυσικής Περιβάλλοντος και Κλίματος στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Κλιματική Αλλαγή επικεντρώθηκε στην περιγραφή των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στο ελληνικό καλοκαίρι, στο πώς αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία 30 χρόνια αλλά και το πόσο εκτιμάται ότι θα αλλάξει στο μέλλον.

Η ημερίδα ολοκληρώθηκε με την παρουσίαση «Ο τόπος ως φεγγίτης, το βλέμμα ως δεσμώτης» από τον ποιητή Γιάννη Αντιόχου, ο οποίος διερεύνησε τη σχέση του βλέμματος με το καλοκαιρινό φως της Ελλάδας, όπως αυτή εγγράφεται στη μνήμη και στο τοπίο. Ο Γιάννης Αντιόχου εξέτασε τους τρόπους με τους οποίους το σκληρό και αδυσώπητο φως του ελληνικού καλοκαιριού περιορίζει αλλά και απελευθερώνει την όραση, κάνοντας παράλληλα μια απόπειρα να προσεγγίσει ποιητικά την εμπειρία του ενδιάμεσου φωτός, του φωτός δηλαδή που δεν τραυματίζει αλλά δρα ευεργετικά.

Από το φετινό Evia Film Project δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και τη μεγάλη μουσική γιορτή που διοργανώθηκε για τη λήξη του, με μια σειρά από ξεχωριστές εκδηλώσεις σε Αιδηψό και Λίμνη, επισφραγίζοντας με τον καλύτερο τρόπο την πρώτη ημέρα του καλοκαιριού και Ημέρα Μουσικής το Σάββατο στις 21 Ιουνίου.

Η ταλαντούχα ερμηνεύτρια Ελένη Αράπογλου, παρουσίασε στο Κύμα -σημείο αναφοράς και φέτος στο φεστιβάλ- διασκευές από γνωστά ελληνικά τραγούδια για το καλοκαίρι.

Highlight της μέρας η πατινάδα από την εκρηκτική μπάντα κρουστών και πνευστών Αγία Φανφάρα, η οποία οδήγησε τον κόσμο σε ένα μοναδικό street party στους δρόμους της Αιδηψού.

Το συγκρότημα ξεσήκωσε την πόλη, μικροί και μεγάλοι βρέθηκαν στους δρόμους, βγήκαν στα μπαλκόνια και τις αυλές και έγιναν έναν με παραδοσιακές αλλά και σύγχρονες μελωδίες από την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο. Τελευταία στάση της μπάντας, το θερινό σινεμά Απόλλων, εκεί όπου λίγο μετά ξεκίνησε το «Υπάρχω», η ταινία για τη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, η οποία ήταν και η ταινία λήξης του φετινού Evia Film Project.

Ο κόσμος ήταν παντού, σε καρέκλες, σκαλάκια, πεζούλια, σε αυτοσχέδια «θεωρία» και «εξώστες» αλλά και όρθιος, δημιουργώντας μία ιδανική αυλαία σε ένα φεστιβάλ που γεννήθηκε μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές το 2021 και συνεχίζει να μεγαλώνει μέσα από την αγκαλιά της τοπικής κοινωνίας.

Κι αν ο στόχος του ήταν «σινεμά παντού, σινεμά για όλους», τότε με βεβαιότητα λέμε ότι το στοίχημα έχει πλέον κερδηθεί.

Με βασικούς ενορχηστρωτές την Ελίζ Ζαλαντό ( Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), τον Ορέστη Ανδρεαδάκη (Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), αλλά και όλους τους ανθρώπους του φεστιβάλ, η διοργάνωση αυτή αποδεικνύει ότι όταν κάτι γίνεται με μεράκι, μπορεί να δώσει ουσιαστική αξία και νόημα σε μία πολιτιστική πρωτοβουλία.

Ευχαριστούμε και ευχόμαστε ολόψυχα «Και του χρόνου».