Το έχουμε αναρωτηθεί πολλές φορές βλέποντας το top-10 του Netflix, ήρθε ο καιρός να το πούμε και για το Ertflix. Δεν έχουμε συνηθίσει να υπάρχουν στην πλατφόρμα ταινίες που είναι για να μην πατήσεις καν το play, πολλώ δε όταν αυτές είναι και ευρωπαϊκού σινεμά, που πουλάει την κουλτούρα και την πχιότητα. Συμβαίνει όμως να έχουμε και ταινίες-πατάτες και, παρά την γενικότερη αντίληψη, το Black Tide ή, γαλλιστί, Fleuve Noir, είναι μια από τις πιο ενοχλητικά μέτριες ταινίες του γαλλικού σινεμά που έχουμε δει, με τον Βενσάν Κασέλ, που πρωταγωνιστεί, οριακά να μας ενοχλεί.
Το έχουμε αναρωτηθεί πολλές φορές βλέποντας το top-10 του Netflix, ήρθε ο καιρός να το πούμε και για το Ertflix. Δεν έχουμε συνηθίσει να υπάρχουν στην πλατφόρμα ταινίες που είναι για να μην πατήσεις καν το play, πολλώ δε όταν αυτές είναι και ευρωπαϊκού σινεμά, που πουλάει την κουλτούρα και την πχιότητα. Συμβαίνει όμως να έχουμε και ταινίες-πατάτες και, παρά την γενικότερη αντίληψη, το Black Tide ή, γαλλιστί, Fleuve Noir, είναι μια από τις πιο ενοχλητικά μέτριες ταινίες του γαλλικού σινεμά που έχουμε δει, με τον Βενσάν Κασέλ, που πρωταγωνιστεί, οριακά να μας ενοχλεί.
Η ταινία αυτή βρέθηκε στην κορυφή σε θεάσεις στο Ertflix για το μήνα Νοέμβριο, με το Salt με την Αντζελίνα Τζολί να έπεται. Δηλαδή η Νο1 και η Νο2 ταινίες στο Ertflix, είναι, στην καλύτερη των περιπτώσεων αδιάφορες, στην ρεαλιστική προσέγγιση, ταινίες γεννημένες για να τις αγνοήσεις και να μη χαλάσεις τη ζαχαρένια σου που τις είδες και σπατάλησες τον χρόνο σου.
Στο Black Tide τέτοιο είναι το συναίσθημα και είναι έντονο από τα μισά της ταινίας. Δεν προλαβαίνει δηλαδή καν να τελειώσει για να ενοχληθείς και δεν έχεις καν τη διάθεση να σε εκπλήξει αυτό που συμβαίνει στο τέλος και αποκαλύπτεται τι συνέβη τελικά με το εξαφανισμένο αγόρι που ψάχνει ο ξεπεσμένος αστυνόμος Φρανσουά Βισκόντι.
Αυτή είναι δηλαδή η υπόθεση, ένα αγόρι έχει εξαφανιστεί, ο Βισκόντι έχει αναλάβει να το ψάξει, στο στόχαστρο έχει μπει ένας καθηγητής λογοτεχνίας του μικρού, ο οποίος γράφει μυθιστόρημα για εξαφάνιση/έγκλημα, κάτι τέτοιο, και βρίσκεται διαρκώς στους τόπους όπου γίνεται η έρευνα. Παράλληλα, ο Βισκόντι έχει να αντιμετωπίσει τη μητέρα που έχει και μια κόρη με σύνδρομο Down, ενώ ο πατέρας ταξιδεύει στα καράβια και πηγαινοέρχεται.
Με κάποιο τρόπο ο Βισκόντι καταλήγει να κάνει σεξ στο όριο της κακοποίησης με τη μητέρα, η κόρη με το Down προσπαθεί κάτι να πει, αλλά δε βγάζει νόημα, ο Βισκόντι πίνει και εφαρμόζει ανορθόδοξες μεθόδους που τον θέτουν εκτός υπόθεσης, τελικά η λύση βρίσκεται, έχει ένα ενδιαφέρον ως εξέλιξη, μα κάτι οι ερμηνείες, κάτι τα γελοία διαλογικά σημεία της ταινίας, σου έχουν αφαιρέσει ως το φινάλε κάθε διάθεση να πολυασχοληθείς.
Αυτό. Αυτή είναι η πλοκή. Δεν έχει κάτι άλλο που να μπορεί να γραφτεί και να μην είναι ακραίο spoiler, αλλά και να το κάναμε, πιστέψτε μας, δε θα σας χαλούσε καθόλου.
Ειλικρινά, αναρωτιόμαστε ποιος βλέπει αυτή την ταινία και την προτείνει σε άλλους να τη δουν, για να φτάσει πρώτη στο Ertflix και ποιοι την θεώρησαν τόσο καλή ώστε να έχει 86% στο Rotten Tomatoes. Δηλαδή υπάρχει ένα συμπάν στο οποίο το Kraven πήρε για παράδειγμα 14% και το Fleuve Noir παίρνει 86. Γιατί; Επειδή είναι γαλλική ταινία;
Εμείς σας προτρέπουμε να δείτε οτιδήποτε άλλο έχει το Ertflix, παρά αυτό. Ακόμα και το Salt.