Ο Πασχάλης έδωσε συνέντευξη και μίλησε για το συγκρότημα που είχε με φίλους του, πριν ξεκινήσει τη σόλο καριέρα του, ενώ αναφέρθηκε και στις φιλοφοξίες του πριν ασχοληθεί με το τραγούδι. Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4», ο Πασχάλης αναφέρθηκε στο ξεκίνημα της καριέρας του με τους θρυλικούς Olympians. Αφού μίλησε για την πορεία τους, αναφέρθηκε στα μέλη του συγκροτήματος και την απόφασή του να ξεκινήσει σόλο καριέρα.
Στην αρχή της συνέντευξης, οι παρουσιαστές τον ρώτησαν τι λέει ο κόσμος όταν τον συναντά στον δρόμο. Εκείνος τότε, αναφέρθηκε στο παρουσιαστικό του και το πώς διατηρείται στην ηλικία των 78 ετών. «Οι περισσότεροι που φεύγουν από τον χώρο όπου εμφανίζομαι, λένε απίστευτος. Ένα είναι αυτό. Το άλλο, σε δεύτερη σκέψη, λένε “άραγε στην ηλικία σου, θα είμαι σαν και σένα;”. Η ηλικία που γράφει η Wikipedia είναι η σωστή. Και στο facebook γράφω πότε γεννήθηκα, εκεί που γράφω τα βιογραφικά στοιχεία μου. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν θα αλλάξει τίποτα παιδιά» ανέφερε ο Πασχάλης, αποκαλύπτοντας πως είναι 78 ετών.
Σχετικά με το πώς διατηρείται, ο τραγουδιστής δήλωσε: «Μπορεί να είναι και γονίδιο, αλλά το από μέσα μου λειτουργεί πολύ θετικά. Δηλαδή, παρατηρώ όταν ανεβαίνω στη σκηνή, είναι λες και αντλώ από μέσα μου αδρεναλίνη και με τροφοδοτεί αυτό. Πιστεύω ότι αυτό που πιθανόν να είναι η αδρεναλίνη, είναι αυτό που με κάνει να είμαι αυτό που είμαι».
Όπως είπε στη συνέχεια αναφορικά με τους Olympians, ήξερε ότι δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι επαγγελματικό υπό αυτές τις συνθήκες, αφού ήταν όλοι τους ερασιτέχνες κι έτσι, διέλυσαν την μπάντα. «Είπαμε ότι δεν είναι να προχωράμε έτσι επαγγελματικά, ερασιτέχνες ήμασταν. Αφού τελείωσαν οι υποχρεώσεις μας στον στρατό κτλ, έπρεπε να δούμε τη ζωή πιο σοβαρά. Παίρναμε ένα μεροκάματο διά 5, τίποτα δεν κάλυπτε, μόνο να πάρουμε καινούρια όργανα. Μόνο τα live έφερναν λεφτά, οι δίσκοι και οι πωλήσεις. Έπρεπε να το δούμε αλλιώς. Αποφασίσαμε όλοι από κοινού ότι θα το διαλύσουμε το συγκρότημα. Κάναμε την πλάκα μας, δεν το είχαμε πάρει στα σοβαρά ποτέ», εξήγησε.
Ανέφερε μάλιστα, ότι εκ των πέντε μελών, μόνο εκείνος κατάφερε να διαγράψει μια επιτυχημένη πορεία, ενώ οι δυο από αυτούς παράτησαν εντελώς τη μουσική. «Ήμασταν πέντε φίλοι, πέντε ερασιτέχνες που κάναμε μουσική. Δεν ήμασταν και κολλητοί, αλλά κάναμε παρέα. Ο Άλκης ο Κακαλιάγκος που ήταν ο πιανίστας μας μέχρι τώρα ασχολείται με τη μουσική, είχε και κατάστημα μουσικών οργάνων. Ο σαξοφωνίστας ο Βαγγέλης ο Κουτσοτόλης είχε κάποια στιγμή ένα κλαμπ αλλά και μέχρι σήμερα παίζει σε διάφορα μέρη μουσική. Οι άλλοι δεν ασχολούνται. Ο Κούλης ο Καλογιαννίδης, ούτε ο Δημήτρης ο Λαζαρίδης ο ντράμερ. Δεν ασχολήθηκαν με τη μουσική όπως ασχολήθηκα εγώ. Πιστεύω ότι εγώ ασχολήθηκα σοβαρά γιατί είχα όλο το πακέτο. Ήμουν μουσικός, ήμουν τραγουδιστής, ήμουν συνθέτης στιχουργός», σημείωσε.
Το επόμενο βήμα μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, όπως περιγράφει, για εκείνον και τον Άλκη Κακαλιάγκο ήταν να ανοίξουν εργοστάσιο. «Όταν ήμουν 25, μία φορά επιχείρησα να κάνω άλλη δουλειά γιατί πίστευα ότι δεν βγαίνει με την καλλιτεχνία. Εγώ και ο οργανίστας, ο Άλκης, βάλαμε ό,τι είχαμε μαζέψει από οικονομίες και αγοράσαμε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πλαστικών στη Θεσσαλονίκη. Φιλοδοξούσαμε να γίνουμε βιομήχανοι. Τότε τα πλαστικά ήταν πολύ δημοφιλή, όμως μείναμε από πρώτες ύλες. Φτιάχναμε σακούλες. Αναγκάστηκα να πάω στην παλιά δουλειά, δηλαδή να τραγουδάω για να βγάζω λεφτά και να τροφοδοτήσω το εργοστάσιο. Αυτό κράτησε 8 μήνες μέχρι που δέχτηκα πρόταση να κατέβω στην Αθήνα, στα Δειλινά. Πήρα μετά από λίγο καιρό τον Άλκη και του λέω “πούλα, δεν ξανάρχομαι πίσω”», περιγράφει.
Ωστόσο, ένα ατύχημα που είχε και διέλυσε το δάχτυλό του ήταν το «μήνυμα» που ήθελε από τον Θεό για να ασχοληθεί με τη μουσική. «Δεν ήμουν για επιχειρήσεις. Μάλιστα, να σας πω και ένα περιστατικό. Ένα από τα μηχανήματα είχε ράουλα και τραβούσε το φιλμ. Αναγκαζόμουν και κρατούσα κόντρα στο ράουλο και όπως το κρατούσα, ξεχάστηκα και πήρε μέσα το δάχτυλό μου. Δείτε πώς είναι το δάχτυλο. Είναι κομμένοι οι μυς μέσα. Ο Θεός ήθελε να μου πει “σου έδωσα ένα ταλέντο να το δώσεις στον κόσμο, δεν σε έκανα για πλαστικά”. Είπα “ναι Θεέ μου”», είπε κλείνοντας.