«Έχω έναν τεράστιο πόνο και μία απογοήτευση». Σε αυτά τα λόγια συμπυκνώνονται, λίγες ημέρες μετά την κηδεία, η οδύνη, το πένθος κι η απώλεια που βιώνει ο πατέρας του 26χρονου Ιωνά Καρούση ο οποίος σκοτώθηκε στην τρομοκρατική επίθεση στο Τελ Αβίβ.
«Όταν υπάρχουν ιδεολογίες και θρησκείες που καθαγιάζουν τον σκοτωμό αθώων ανθρώπων στο όνομα κάποιου Θεού, είναι δυνατόν να πάμε μπροστά;» λέει στο Μega με πόνο ο Δημήτρης Καρούσης.
Για τον Ιωνά είπε πως ήταν «μία αχτίδα φωτός και αγάπης για όλους», ήταν απόλυτα αθώο θύμα.
«Οι συμμαθητές του στο πανεπιστήμιο μου είπαν πως το παρατσούκλι του ήταν ηλιαχτίδα, γιατί αντανακλούσε σε όλους την ίδια αγάπη και τον ίδιο ενθουσιασμό ζωής. Είμαι σίγουρος πως εκεί που είναι σήμερα έχει συγχωρέσει τους δολοφόνους του», είπε.
Μπόρεσε, είπε, να ενώσει όλους τους φίλους του, Ελληνες, Ισραηλινούς και Παλαιστίνους, που ήταν συμφοιτητές.
Η κηδεία του Ιωνά πραγματοποιήθηκε το Σάββατο (05/10) στο ελληνορθόδοξο κοιμητήριο στην Πύλη του Προφήτη Δαβίδ ή Πύλη Σιών, στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ. Την ίδια ώρα, μνημόσυνο έγινε στην πόλη καταγωγή του, τη Θεσσαλονίκη.
Ποιος είναι ο πατέρας του Ιωνά Καρούση, Δημήτρης
Με ειδίκευση στη Νευρολογία και τη Νευροανοσολογία ο Δημήτρης Καρούσης είναι διευθυντής του Κέντρου Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας του τμήματος Νευρολογίας του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Hadassah, το οποίο έχει να παρουσιάσει ένα πρωτοποριακό έργο στη θεραπεία με βλαστοκύτταρα.
Πήγε στο Ισραήλ το 1988 με την γυναίκα του Ράνια που είναι επίσης γιατρός και επιστήμονας. «Αυτό που με παρακίνησε να έρθω σ αυτή τη χώρα είναι η επιστημονική έρευνα, που είναι τόσο ανεπτυγμένη εδώ», έχει δηλώσει σε συνέντευξή του. Επίσης είχε δηλώσει: «η επίδραση του Ελληνικού Πνεύματος είναι ολοφάνερη στο λαό του Ισραήλ, ακόμα και στην κουλτούρα και τη θρησκεία του. Από την άλλη, κι εμείς ως λαός πήραμε το στοιχείο που ίσως πάντα μας έλειπε (πάρα τη φιλοσοφία και τις επιστήμες ή και τις τέχνες που εμείς διδάξαμε σε όλο τον κόσμο): το στοιχείο της πίστης πέρα από την λογική. Οι άνθρωποι εδώ μοιάζουν –ως ιδιοσυγκρασια- με εμάς στην Ελλάδα και αγαπούν αφάνταστα τη χωρά μας και την κουλτούρα και τη μουσική μας. Μας αγκάλιασαν λοιπόν με αγάπη και μας δέχθηκαν σαν πραγματικούς φίλους».