Φεστιβάλ Βενετίας: Μπραντ Πιτ εναντίον Τζορτζ Κλούνεϊ

Φεστιβάλ Βενετίας: Μπραντ Πιτ εναντίον Τζορτζ Κλούνεϊ

Καθώς η φετινή διοργάνωση εξελίσσεται σε γυναικεία υπόθεση, οι coolest stars της μεγάλης οθόνης έβαλαν φωτιά στα φλας της Μπιενάλε, όπου το περιπετειώδες θρίλερ τους «Wolfs» προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού.

Στο δυνατό σερί των εξαιρετικών γυναικείων ερμηνειών αυτού του φεστιβάλ (Αντζελίνα Τζολί, Νικόλ Κίντμαν) ήρθε να προστεθεί χθες και αυτό της Βραζιλιάνας Φερνάντα Τόρες στο “Είμαι Ακόμα Εδώ” (“I’m Still Here”) του Βάλτερ Σάλες. Ο σκηνοθέτης των “Ημερολογιών Μοτοσικλέτας” μάς μεταφέρει στο Ριο Ντε Τζανέιρο του 1970 για να μας αφηγηθεί, μέσα από μια τυπική, μα συγκινητική βιογραφία, την αληθινή ιστορία της “εξαφάνισης” του πρώην βουλευτή Ρούμπενς Πάιβα από το δικτατορικό καθεστώς. Στο ρόλο της συζύγου του και μητέρα πέντε μικρών παιδιών Εουνίτσε, η Τόρες συλλαμβάνει όλο το βουβό πόνο, την εσωτερική αγωνία και την ήρεμη αποφασιστικότητά της, βοηθώντας τον χαμένο για καιρό Βραζιλιάνο δημιουργό να επιστρέψει δυναμικά στο κινηματογραφικό προσκήνιο.

Όπως σε κάθε φεστιβάλ, οι αληθινές ιστορίες κυριαρχούν και στη φετινή Μόστρα (“Maria”, “The Order”), με τον φιλόδοξο Μπρέιντι Κόρμπετ (“Vox Lux”) να θέλει να κάνει τη διαφορά. Το σχεδόν τετράωρο “The Brutalist” του, το οποίο προβάλλεται με προγραμματισμένο διάλειμμα δέκα λεπτών, ακολουθει τον Ουγγροεβραίο αρχιτέκτονα Λάζλο Τοτ (ένας Έιντριεν Μπρόντι για βραβείο) από την Ευρώπη του 1947 στην Πενσιλβάνια, όπου και θα κυνηγήσει, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, το δικό του αμερικανικό όνειρο. Με οίστρο και επικές διαθέσεις, ο ανοικονόμητος Κόρμπετ συμπληρώνει – σε αλά 50s… Vistavision – ένα ιστορικό παζλ γεμάτο ένταση και πανοραμική οπτική, άλλοτε υπερβάλλοντας, άλλοτε ξεστρατίζοντας και άλλοτε πετυχαίνοντας “κέντρο” με τον τρόπο με τον οποίο περιγράφει τη δημιουργία ενός νέου κόσμου από τα ερέιπια του παλιού, σχολιάζοντας ταυτόχρονα τις έννοιες της πίστης, της αισθητικής, της ηθικής συνέπειας και της προσωπικής ευτυχίας.

Σε ιστορικά γεγονότα, αλλά με πολύ μεγαλύτερη μυθοπλαστική ελευθερία, αναφέρεται και ο βετεράνος Ιταλός Τζιάνι Αμέλιο (“Ο Κλέφτης των Παιδιών”, “Λαμέρικα”) στο “Πεδίο Μάχης” (“Campo di Battaglia”), ένα ρεαλιστικό δράμα εποχής πάνω στις τελευταίες μέρες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τις πρώτες τις επιδημίας της ισπανικής γρίππης. “Παλιό”, στέρεο (έως ξύλινο) σινεμά, όπου ρεαλισμός και αλληγορία πάνε χέρι χέρι, με τα καλοπροαίρετα μηνύματα να έχουν τον πρώτο και τον προτελευταίο λόγο. Μηνύματα, αντίθετα, δεν θα γυρέψει κανείς στο “Wolfs”, ένα pret-a-porter, μα διασκεδαστικό action thriller του Τζον Γουότς (“Spider-Man: Μακριά Από τον Τόπο του” & “No Way Home”), κομμένο και ραμμένο στις σινε-περσόνες των Τζορτζ Κλούνεϊ και Μπραντ Πιτ. Δυο κολλητών σούπερ σέξι σταρ, οι οποίοι επιστρέφουν στη φεστιβαλική Βενετία 16 χρονια μετά το “Καυτό Απόρρητο” ως cleaners (παράνομων) υποθέσεων που έχουν πάει στραβά. Μοναχικοί λύκοι, εξ ου και ο τίτλος του φιλμ, έχουν μάθει να δουλεύουν μόνοι, εδώ όμως θα αναγκαστούν να συνεργαστούν εκόντες άκοντες, μπλέκοντας όλο και περισσότερο σε μια υπόθεση με διαδοχικά απρόοπτα. Όλα τους τα βλέπεις να ‘ρχονται, αλλά το χαλαρό στιλ των πρωταγωνιστών, το αυτοσαρκαστικό χιούμορ και οι ξεκάθαρες προθέσεις της ταινίας αναβαθμίζουν το entertainment value της. Όπως και την εμπορικότητά της, με τους δυο πρωταγωνιστές να ξεσηκώνουν θύελλα ενθουσιασμού τόσο κατά την άφιξή τους στο Λίντο (πιτσιρίκες κόντεψαν να πέσουν στο κανάλι ουρλιάζοντας όταν πέρασαν με το σκάφος τους από μπροστά μας) όσο και ποζάροντας άνετοι πάνω στο κόκκινο χαλί.

Ευχαριστούμε την  Aegean Airlines  για την υποστήριξή της στην πραγματοποίηση του ταξιδιού.