Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ

Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ

Μια από τις «πιο αγαπημένες ταινίες όλων των εποχών» είναι ένα καλογραμμένο, χολιγουντιανού ρεαλισμού δράμα φυλακών με χριστιανικές αναφορές, βασισμένο σε νουβέλα του Στίβεν Κινγκ.

Ως λογοτεχνικός “Βασιλιάς του τρόμου”, ο Στίβεν Κινγκ έχει δει αμέτρητες ιστορίες του να διασκευάζονται σε εμβληματικά κινηματογραφικά θρίλερ (“Η Λάμψη”, “Κριστίν”, “Misery”, “Carrie”, “Το Αυτό”). Αλλά και η μη τρομακτική πλευρά του έχει αποδειχθεί εξίσου σινε-δημοφιλής, με ταινίες όπως το “Στάσου Πλάι μου”, “Μαθήματα Φόβου” και “Καρδιές στην Ατλαντίδα” να μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη ως φιλόδοξες παραγωγές. Ο πιστότερος ίσως σεναριακός διασκευαστής του είναι ο ουγγρικής καταγωγής Φρανκ Ντάραμποντ, ο οποίος έχει περάσει τέσσερις φορές πίσω από την κάμερα, τις τρεις (“Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ”, “Το Πράσινο Μίλι”, “Η Ομίχλη”) για να σκηνοθετήσει μια δική του προσαρμογή σε βιβλίο του “Βασιλιά”.

Η πρώτη και διασημότερη αφορά τη νουβέλα του 1982 “Rita Hayworth and the Shawshank Redemption”, η οποία μας μεταφέρει στο 1947 και στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Σόουσανκ. Εκεί μεταφέρεται ο καταδικασμένος σε ισόβια για το φόνο της συζύγου του και του εραστή της –έγκλημα που ο ίδιος αρνείται ότι διέπραξε– πρώην τραπεζικός υπάλληλος Άντι Ντιφρέιν. Απροστάτευτος, θα κακοποιηθεί από τους συγκρατούμενούς του και τους δεσμοφύλακες, θα δεθεί όμως με μια ισχυρή φιλική σχέση με τον Έλις Μπόιντ “Ρεντ” Ρέντινγκ, έναν στωικό, μεσήλικα Αφροαμερικανό. Στο απυρόβλητο, μιας και μπορεί να προμηθεύσει λαθραία οποιονδήποτε με οτιδήποτε ζητήσει, ο τελευταίος θα θέσει υπό την προστασία του τον Άντι, ο οποίος παράλληλα θα αρχίσει να δουλεύει ως λογιστής του σκληρού διοικητή της φυλακής και του σαδιστή αρχιφύλακα, ξεπλένοντας χρήματα για λογαριασμό τους. Τα χρόνια θα περάσουν, εκείνος θα κερδίσει την εκτίμηση των συγκρατουμένων του, αλλά ποτέ δεν θα χάσει την ελπίδα ότι μια μέρα μπορεί να κερδίσει ξανά την ελευθερία του.

Η κινηματογραφική πρεμιέρα της “Τελευταίας Εξόδου…” συνοδεύτηκε από θετικές κριτικές, αλλά η εμπορική υποδοχή της ήταν ψυχρή (16 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις έναντι κόστους –παραγωγής και εκμετάλλευσης– που έφτασε τα 40). Οι εφτά οσκαρικές υποψηφιότητες, όμως, και η επαναπροβολή της ανανέωσαν το ενδιαφέρον του κοινού, το οποίο την επόμενη χρονιά την ανέδειξε κορυφαία βιντεοκυκλοφορία του 1995. Σταδιακά απέκτησε τεράστιο cult status και έγινε μία από τις πιο λατρεμένες ταινίες της πρόσφατης κινηματογραφικής ιστορίας, με τον Ντάραμποντ να συγκρατεί το ακραίο μελόδραμα (αν και το φινάλε του βιβλίου είναι διφορούμενο), να προσθέτει χριστιανικούς παραλληλισμούς στον Γολγοθά των ηρώων του, να εκμεταλλεύεται τις εκπλήξεις της πλοκής και να καθοδηγεί επιδέξια το εξαιρετικό καστ του, υπογράφοντας ένα υποδειγματικά στημένο (ανάμεσα στον ωμό ρεαλισμό και τον ουμανιστικό ρομαντισμό), ακαδημαϊκά καλογραμμένο δράμα φυλακών, το οποίο υμνεί με χολιγουντιανή ωραιοποίηση την αντρική φιλία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το ανυπότακτο πνεύμα της ελευθερίας.

ΗΠΑ. 1994. Διάρκεια: 142΄. Διανομή: SUMMER CLASSICS