Στο Acid Cannes το ντεμπούτο του Κωστή Χαραμουντάνη

Η πρώτη μεγάλου μήκους του εξαιρετικά ταλαντούχου σκηνοθέτη κάνει πρεμιέρα στο σημαντικό παράλληλο τμήμα του 77ου Φεστιβάλ Καννών.

Ένας από τους πλέον ελπιδοφόρους δημιουργούς του ελληνικού σινεμά, ετοιμάζει βαλίτσες για το 77ο Φεστιβάλ Καννών (14-25/5).

Ο λόγος για τον Κωστή Χαραμουντάνη, ο οποίος συμμετέχει στο τμήμα Acid Cannes με το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του “Κιούκα Πριν το Τέλος του Καλοκαιριού”, το οποίο αποτελεί άτυπη συνέχεια της μικρού μήκους “Κιόκου Πριν Έρθει το Καλοκαίρι” (2018). Ακολουθεί η επίσημη σύνοψη της ταινίας:
“Καλοκαίρι. Μια τριμελής οικογένεια, o Μπάμπης και τα δίδυμα παιδιά του, ο Κωνσταντίνος και η Έλσα που βρίσκονται στα πρόθυρα της ενηλικίωσης, ταξιδεύουν στον Πόρο με το οικογενειακό ιστιοφόρο για τις διακοπές τους. Ο Κωνσταντίνος και η Έλσα κολυμπάνε στη θάλασσα, κάνουν ηλιοθεραπεία και νέες γνωριμίες, μεταξύ των οποίων, εν αγνοία τους, και με τη βιολογική τους μητέρα, Άννα, που τα είχε εγκαταλείψει όταν ήταν μωρά. Η συνάντηση αυτή θα ξυπνήσει στον Μπάμπη βαθιά θαμμένα συναισθήματα που θα οδηγήσουν σε  ένα γλυκόπικρο, καλοκαιρινό ταξίδι ενηλικίωσης για όλους τους εμπλεκόμενους”.

Στην παραγωγή βρίσκεται η Δανάη Σπαθάρα της Heretic και πρωταγωνιστούν οι Συμεών Τσακίρης, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, Έλσα Λεκάκου, Έλενα Τοπαλίδου, Αφροδίτη Καποκάκη και Στάθης Αποστόλου. Όσο για το Acid, το τμήμα όπου προβάλλεται το “Κιούκα…”, αποτελεί μια πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Διανομέων Ανεξάρτητου Κινηματογράφου, η οποία είναι ταγμένη στην προώθηση και ανάδειξη νέων κινηματογραφικών φωνών από όλο τον κόσμο.

Για το σινεμά του Χαραμουντάντη γράφαμε στο παρελθόν με αφορμή τη μικρού μήκους “Το Ανθολόγιο μιας Πεταλούδας”: “Η πέμπτη μικρού μήκους, μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια, του 26χρονου δημιουργού έρχεται να προστεθεί σε μια φιλμογραφία η οποία σφύζει από ζωντάνια και πρωτόλεια φαντασία χωρίς όμοιό της στο ελληνικό σινεμά. Παθιασμένα συνειρμικό, φτιαγμένο από πληθώρα πρώτων υλών εν είδη κινηματογραφικού κολάζ, το φιλμ μοιάζει με μια αλληλουχία νευρικών συνάψεων, σα να συμβαίνει στο ασυνείδητο κι άρα απορρίπτει τόσο τις συμβατικές δομές αφήγησης όσο και τις επιφανειακές αναγνώσεις. Ο Χαραμουντάνης έχει τη σπάνια ικανότητα να μη γίνεται εξεζητημένος, να βρίσκει τους κατάλληλους χώρους ανάμεσα στη μελαγχολία και το εγκεφαλικό χιούμορ, ενώ ταυτόχρονα πετυχαίνει εκείνες τις χορδές που κάνουν το συναίσθημα διαπεραστικό. Στο ‘Ανθολόγιο…’ το άγχος για την ύπαρξη του Άλλου, η αμφιβολία για τις δικές μας επιθυμίες και μια ζεστή υπενθύμιση πως στο τέλος, κάπως, όλα θα βρουν το δρόμο τους. Εξ ου και η λογική του κολάζ, η οποία επιτρέπει στην ταινία να συνθέτει τον εαυτό της από την αρχή καθώς εξελίσσεται, ένα ατού της ευμετάβλητης φόρμας του. Σαν ένα επιπλέον σχόλιο, να σημειώσουμε ότι έχει κανείς την αίσθηση πως το σινεμά του Χαραμουντάνη υπάρχει σαν ένα κοινό μυστικό μεταξύ μερικών σινεφίλ και επαγγελματιών του ελληνικού σινεμά. Είναι καιρός πια να το ανακαλύψουν περισσότεροι”.

Μπορείτε να δείτε την πλήρη μικρού μήκους φιλμογραφία του Χαραμουντάνη εδώ.