Οι κακές ερμηνείες δεν περιορίζονται απαραίτητα στη σφαίρα των κακών ταινιών και το ίδιο ισχύει και για την εξαιρετική ερμηνεία σε πολύ κακές ταινίες. Το ένα δεν σημαίνει αυτονόητα και το άλλο. Υπάρχουν πολλές κακές ερμηνείες μέσα σε πολύ καλές και ιστορικές ταινίες. Διαλέξαμε πέντε από αυτές.
Σίγουρα μία κακή ερμηνεία μέσα σε μία καλή ταινία μπορεί κάπως να «καλυφθεί» και ίσως ο θεατής να μπερδευτεί από την λάμψη του συνόλου, αν όμως κανείς αναλύσει περισσότερο την ταινία θα δει πράγματα που δεν είχε δει με την πρώτη προβολή.
Μπορεί μία ταινία να ήταν αριστούργημα και να «έκοψε» πολλά εισιτήρια, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν ηθοποιοί που δε έφτασαν το επίπεδο των άλλων ηθοποιών μέσα στην ταινία.
Οι επόμενες 5 κακές ερμηνείες είναι ευρέως αναγνωρισμένα παραδείγματα κινηματογραφικής αποτυχίας όσο αφορά την ερμηνεία, παρόλα αυτά πρέπει να τονίσουμε πως οι ταινίες όχι απλά είναι καλές αλλά κάποιες θεωρούνται, μάλιστα, αριστουργήματα.
Ο Quentin Tarantino σαν Frankie (Django Unchained, Quentin Tarantino, 2012)
Είναι προφανές ότι ο Quentin Tarantino ανέκαθεν φανταζόταν τον εαυτό του ως ηθοποιό, αλλά είναι επίσης ξεκάθαρο ότι τα ταλέντα του στην ερμηνευτική δραματουργία δεν είναι καν στην ίδια στρατόσφαιρα με τις ικανότητές του ως σκηνοθέτης.
Μάλλον έκανε λάθος που πήρε τον συγκεκριμένο ρόλο, μιας και κατεβάζει κατά πολύ το επίπεδο των λοιπών ερμηνειών. Τον συγχωρούμε, όμως, γιατί μας έχει δώσει αριστουργήματα.
Η Cameron Diaz σαν Jenny Everdeane (Gangs of New York, Martin Scorsese, 2002)
Σίγουρα προσπάθησε αρκετά, της δίνουμε τουλάχιστον αυτό, από την άλλη δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε τη διαφορά στην ποιότητα των ερμηνειών. Από τη μία έχουμε μεγαθήρια ερμηνείας όπως ο Daniel Day Lewis, κι από την άλλη έχουμε την ερμηνεία της Diaz που θυμίζει φτηνή ηθοποιό τρίτης κατηγορίας σε αποτυχημένη περιοδεία, κάπου στην επαρχία.
Η Sofia Coppola σαν Mary Corleone (The Godfather Part III, Francis Ford Coppola, 1990)
Τρομερή ταινία αλλά εξαιρετικά κακή ερμηνεία από την διάσημη, πλέον, κόρη του Coppola, η οποία εν προκειμένω φαίνεται σαν να μπήκε στην ταινία κατά τύχη ή μάλλον την τελευταία στιγμή και λίγο σαν μικρή χάρη από τον αγαπημένο της μπαμπά.
Ο Russell Crowe σαν Javert (Les Misérables, Tom Hooper, 2012)
Τρομερός ηθοποιός, φοβερές ταινίες, αλλά η συγκεκριμένη ερμηνεία απλά «δεν κολλάει» με το όλο πράγμα. Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Πρέπει κανείς να δει πολλές φορές την ταινία για να καταλάβει τι πάει στραβά στην ερμηνεία του. Αλήθεια, Russell είσαι καλός και άγιος αλλά άσ’ το το τραγούδι. Δεν σου πάει.
Ο Keanu Reeves σαν Jonathan Harker (Bram Stoker’s Dracula, Francis Ford Coppola, 1992)
Ίσως η χειρότερη ερμηνεία στην ιστορία του σύγχρονου σινεμά από έναν ηθοποιό που μάλλον είναι λιγάκι υπερεκτιμημένος – θα λέγαμε -, σίγουρα καλό παιδί που αγαπάει τη μαμά του και μπορεί να κάνει τούμπες μπροστά στην κάμερα σαν Νίο, από την άλλη, όμως, όταν πρόκειται για σοβαρή δραματική δουλειά, κάτι δεν πάει καλά. Αριστούργημα ταινία, τρομερά κακή η ερμηνεία του.