H Lancia D25 δεν είναι μόνο όμορφη. Είναι μοναδική και το πιο πιθανό είναι να την δεις μόνο σε ένα μουσείο. Και αυτό συνέβη γιατί συνδέεται με μια τραγική ιστορία.
Δεν είναι λίγα τα αγωνιστικά αυτοκίνητα που έχουν μια στενάχωρη ιστορία: ατυχήματα, συνεχείς τροποποιήσεις για να συμβαδίζουν με τους μεταβαλλόμενους κανονισμούς και, στο τέλος της καριέρας τους, χρησιμοποιούνται συχνά ως πρωτότυπα για τη δοκιμή νέων λύσεων.
Ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1950, αν δεν κατέληγαν να συγκρουστούν με κάποιο δέντρο, στην καλύτερη περίπτωση αποσυναρμολογούνταν για να παρέχουν ανταλλακτικά για μεταγενέστερα μοντέλα. Μια εξαίρεση αποτελεί η υπέροχη Lancia D25 Spider Sport. Ένα άψογο δείγμα συντηρείται πια προσεκτικά στο Μουσείο Lancia.
Ένα τεχνολογικό θαύμα
Όπως πολλές Lancia, και όχι μόνο τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, η D25 είναι ένα τεχνολογικό θαύμα. Πρόκειται για ένα μονοθέσιο ή διθέσιο σπορ αυτοκίνητο με καλυμμένους τροχούς, κατασκευασμένο γύρω από σωληνωτό πλαίσιο από χάλυβα χρωμίου-μολυβδαινίου και κινητήρα τοποθετημένο εμπρός, ενσωματωμένο σε ένα υποπλαίσιο.
Ο εξακύλινδρος κινητήρας σε διάταξη V με περιεχόμενη γωνία 60 μοιρών, διπλή ανάφλεξη, τρία καρμπυρατέρ και χωρητικότητα 3.750 κ.εκ , ικανός να αποδίδει 300 ίππους στις 6.500 στροφές ανά λεπτό.
Για την τέλεια εξισορρόπηση του βάρους, ο συμπλέκτης, το κιβώτιο ταχυτήτων και το διαφορικό είναι τοποθετημένα μαζί με τον πίσω άξονα (σ.σ. είναι πολύ ενδιαφέρον ότι αυτή η “τακτοποίηση” είναι η νέα τάση στα σύγχρονα υβριδικά).
Το αυτοκίνητο διαθέτει ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση με εγκάρσια φυλλοειδή ελατήρια (διάταξη που χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια μέχρι τα Flavia και Fulvia) και πίσω ανάρτηση De Dion με δύο φυλλοειδή ελατήρια τύπου cantilever.
Η κρίσιμη μέρα για την D25 ήταν στις 18 Οκτωβρίου 1954, όταν η Lancia ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τους αγώνες αυτοκινήτων για να επικεντρωθεί αποκλειστικά στη Formula 1.
Μια ιστορία θανάτου και αποχώρησης
Διάδοχος της D24, της οποίας το μακρύ ιστορικό νικών περιελάμβανε κυρίως μια πρώτη και δεύτερη θέση στην Carrera Panamericana το 1953, η D25 σχεδιάστηκε από τον Gianni Lancia και τον σχεδιαστή Vittorio Jano όχι μόνο ως σπορ αυτοκίνητο, αλλά και για να δοκιμάσει τεχνικές λύσεις που προορίζονταν για την D50, ένα αυτοκίνητο της Formula 1.
Ωστόσο, το D25 ξεκίνησε μόνο έναν αγώνα και η Lancia αποφάσισε να επικεντρώσει όλες τις προσπάθειές της στο D50, μέχρι που ο Alberto Ascari -ο οποίος είχε μεταπηδήσει από τη Ferrari στη Lancia τον Ιανουάριο του 1954 για να αγωνιστεί στη Formula 1 με το D50 και είχε κερδίσει το Mille Miglia του 1954 με το D24- κατάφερε να πείσει τον Gianni Lancia να κατασκευάσει άλλο ένα D25, ώστε να μπορέσει να λάβει μέρος στο Carrera Panamericana του 1955.
Όμως η μοίρα πήρε μια άσχημη τροπή στις 26 Μαΐου 1955, λίγους μήνες πριν από τη διεξαγωγή του αγώνα στο Μεξικό, όταν ο Ascari σκοτώθηκε ενώ δοκίμαζε μια Ferrari στη Monza, έχοντας λάβει ειδική άδεια από τη Lancia για να αγωνιστεί εκεί.
Ο Gianni Lancia ήταν τόσο συντετριμμένος από τον πρόωρο θάνατο του Μιλανέζου οδηγού που αποφάσισε να αποσυρθεί οριστικά από τους αγώνες αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο D25 μεταφέρθηκε τελικά από το σχεδιαστικό στούντιο Pininfarina, σε άψογη κατάσταση, στο Μουσείο Lancia για συντήρηση.