Για εκείνες τις απώλειες της ζωής της που την λύγισαν αλλά και για το πώς αντιμετώπισε την μεγάλη καταστροφή, όταν κάηκε στο σπίτι της στην Κινέτα, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή της η Άννα Κουρή.
Πριν μερικά χρόνια, ήρθατε αντιμέτωπη με μια μεγάλη καταστροφή, όταν κάηκε το σπίτι σας στην Κινέτα. Λυγίσατε τότε όταν είδατε τα πάντα να έχουν μετατραπεί σε στάχτη;
Το σπίτι στην Κινέτα ήταν της γιαγιάς μας, τώρα είναι της αδερφής μου και των παιδιών της. Δεν παύει όμως να είναι το οικογενειακό μας σπίτι. Μεγάλη η θλίψη όλων μας όταν είδαμε τα αποτελέσματα της φωτιάς και στο σπίτι και στον κήπο. Η μεγάλη παρηγοριά είναι ότι κανείς δεν έπαθε τίποτα.
Ο χρόνος σας τρομάζει;
Από τα 40 και μετά ο χρόνος με τρομάζει, γιατί περνάει αστραπιαία! Θετικά: πείρα, συνειδητοποίηση, φιλίες με ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν, κατανόηση. Αρνητικά: αγαπημένους φίλους και συγγενείς που χάνονται από την ζωή, λιγότερες αντοχές, φθορά του χρόνου επάνω μας, ρόλοι που δεν μπορώ πια να ερμηνεύσω.
Πολλοί συνάδελφοί σας παραδέχονται τις επεμβάσεις που κάνουν στο πρόσωπό τους, εσείς θα το λέγατε δημόσια;
Μου είναι πολύ αδιάφορο το θέμα για να το σχολιάσω και να ξοδέψω χρόνο γι’ αυτό . Ας κάνει ο καθένας ό,τι τον κάνει να νιώθει καλά.
Υπήρξε κάποια απώλεια στη ζωή σας που σας σημάδεψε;
Η πρώτη απώλεια που με σημάδεψε ήταν του πατέρα μου, μετά της γιαγιάς μου και σχετικά πρόσφατα παιδικής μου φίλης.
Πηγή Λοιπόν