Η «Μεγάλη Επιστροφή» εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης. Κεντρικό πρόσωπο στην ταινία του Ζανγκ Γιμού είναι ο Λου, ένας καθηγητής ο οποίος συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για πολιτικούς λόγους. Oταν επιστρέφει στο σπίτι έπειτα από χρόνια, ανακαλύπτει πως η γυναίκα του πάσχει από αμνησία. Κι ενώ εκείνη δεν τον αναγνωρίζει -και περιμένει τον άντρα της να γυρίσει-, αυτός είναι αποφασισμένος να την κάνει να θυμηθεί.
Καταφύγαμε στον Ζανγκ Γιμού επειδή ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει θαυμαστής του προέδρου Μάο. Κυρίως όμως επειδή η επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού σε πρωταγωνιστικό ρόλο στα εγχώρια πολιτικά πράγματα μπορεί να αποδειχθεί ότι έχει πολλές ομοιότητες με την ιστορία του καθηγητή Λου.
Μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ, στη Νέα Αριστερά, στα κόμματα του Κασσελάκη, της Ζωής και του Βαρουφάκη να μην έχουν πάθει αμνησία, είναι όμως πολλοί που θέλουν, για διάφορους και διαφορετικούς λόγους, να ξεχάσουν τον Αλέξη. Και να παραμείνει, κατά την Κωνσταντοπούλειο έκφραση, στο «λαγούμι» του.
Ομως, όπως φαίνεται, αυτό δεν πτοεί τον πρώην πρωθυπουργό και είναι αποφασισμένος να επιστρέψει. Και να κάνει τους παλιούς του συντρόφους να τον θυμηθούν. Και να τον «προσκυνήσουν», ως επικεφαλής ενός νέου κόμματος. Και όχι μόνο τους παλιούς του συντρόφους, αλλά και άλλους μεταξύ των οποίων και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, η πλειοψηφία των οποίων, πάντως, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις, δεν θέλει να τον δει να επιστρέφει. Το γεγονός ότι δεν τον θέλουν σήμερα δεν σημαίνει ότι θα ισχύει το ίδιο και αύριο.
Η κοινή γνώμη μοιάζει με την παλίρροια. Αμπωτη και πλημμυρίδα εναλλάσσονται. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους πολιτικούς. Σήμερα είσαι Ωνάσης και αύριο Θανάσης. Πάντως, κάποιος Θανάσης για να (ξανα)γίνει Ωνάσης είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ο μόνος, στη Μεταπολίτευση, που τα κατάφερε ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κι αυτός για λόγους που δεν είναι του παρόντος άρθρου, αλλά σίγουρα σχετίζονται με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και το «βρώμικο ’89».
Κυριάκος και Αλέξης
Σήμερα, έχουμε πολλά κακά και απαράδεκτα στη διακυβέρνηση και την πολιτική, αλλά «βρώμικο ’89» δεν έχουμε. Εχουμε και Μητσοτάκη, αλλά το όνομά του είναι Κυριάκος και όχι Κώστας. Το παράδοξο είναι πως ο υιός του έχει γίνει ο εφιάλτης του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θέλει να επανασυστήσει τη Δημοκρατική Παράταξη. Σε δύο εθνικές εκλογές και σε δύο ευρωεκλογές ο Κυριάκος κέρδισε τον Αλέξη και οι πληροφορίες λένε πως τα βράδια πριν κοιμηθεί προσεύχεται να επανέλθει ο Αλέξης επειδή, όπως λένε οι Kyriakistas, είναι πεπεισμένος πως έτσι θα αναβιώσει το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» και θα τον ξανακερδίσει.
«Η επιστροφή Τσίπρα θα είναι το καλύτερο δώρο στον Κυριάκο προκειμένου να γίνει ο πρώτος πρωθυπουργός στη Μεταπολίτευση που θα έχει κερδίσει τρεις συνεχόμενες τετραετίες», μας λέει υψηλόβαθμος κυβερνητικός παράγοντας. Η αναφορά σε τετραετίες γίνεται επειδή τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις είχε κερδίσει, το «βρώμικο ’89», και ο αείμνηστος πατέρας του, αλλά σχημάτισε μόνο μία φορά κυβέρνηση, και αυτή με δανεική ψήφο, και κυβέρνησε για τρία χρόνια.
Ο Αλέξης οπωσδήποτε γνωρίζει και τα «πρωθυπουργικά» και άλλα δεδομένα και τα λαμβάνει υπ’ όψιν του. Ομως, όπως μας λέει κάποιος από τους συνομιλητές του, «το να ξέρεις ποιο είναι το σωστό και να μην το κάνεις είναι η μεγαλύτερη δειλία».
Αν θα το κάνει πριν ή μετά τις εκλογές δεν το ξέρει ούτε ο συνομιλητής μας. Και ενδεχομένως ούτε και ο ίδιος ο Τσίπρας. Το rebranding του πάει καλά, αλλά θέλει ακόμη αρκετά πράγματα και χρόνο για να αποδώσει. Προετοιμάζεται όμως «διά παν ενδεχόμενο», υποστηρίζει αξιόπιστος συνομιλητής του Αλέξη. Οπως, άλλωστε, οφείλει να κάνει και κάθε πολιτικός που ονειρεύεται την επιστροφή του σε ρόλο πρωταγωνιστή των πολιτικών πραγμάτων και των κυβερνητικών υποθέσεων.
Το Ινστιτούτο
Σε δέκα ημέρες ο Αλέξης θα «ξαναχτυπήσει» με το Ινστιτούτο του. Την επομένη του Αγίου Πνεύματος και δύο ημέρες πριν από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο Μέγαρο Μουσικής, θα επιχειρήσει να κατακτήσει το κεντροαριστερό κοινό με… μπαζούκας τον «αριστεριστή» γερουσιαστή των ΗΠΑ Μπέρνι Σάντερς και όπλα την Ινές Σβέρντνερ, συμπρόεδρο του Die Linke της Γερμανίας, τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα, τον συνιδρυτή του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία Φρανσουά Ριφέν, τη γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας Ελι Σλάιν και τη Γιολάντα Ντίαζ, αναπληρώτρια πρωθυπουργό και υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Οικονομίας της Ισπανίας.
Από τον κατάλογο των ομιλητών/τριών προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Τσίπρας ιδεολογικοπολιτικά δεν θέλει, όπως λέγεται και γράφεται, να μετατοπιστεί προς το Κέντρο, αλλά να παραμείνει στον χώρο της Αριστεράς, άντε και με ολίγη από αριστερή σοσιαλδημοκρατία. «Θέλει», όπως λένε συνεργάτες του, «να κατακτήσει το Κέντρο επελαύνοντας από αριστερά». Αν θα του βγει το σχέδιο ουδείς το γνωρίζει.
Θα έχει όμως δυσκολίες αφού και στα καθ’ ημάς, όπως και στην Ευρώπη, το πολιτικό εκκρεμές, στους ταραγμένους και τραμπικούς καιρούς που ζούμε, μετατοπίζεται όλο και πιο δεξιά. Επιπροσθέτως, υπάρχουν -και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ- στελέχη που δεν νιώθουν και πολύ άνετα με την επιστροφή Τσίπρα. Μεταξύ αυτών, ο Παύλος Πολάκης, ο Νίκος Παππάς, που απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχουν και τις καλύτερες των σχέσεων με τον πρώην αρχηγό τους, αλλά και η νέα ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου.
Πάντως, ο Σωκράτης Φάμελλος δεν θα πάει στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα, επειδή στις 10 Ιουνίου θα βρίσκεται στις Βρυξέλλες και όχι επειδή είναι ενοχλημένος -που μάλλον είναι- από την έρπουσα αμφισβήτησή του, λόγω της εντεινόμενης φιλολογίας περί επιστροφής Τσίπρα με νέο κόμμα. Δεν είναι σίγουρο ότι θα πάει ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης, ενώ δεν θα παραστεί ο Γιώργος Παπανδρέου, που στην προηγούμενη εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα είχε πάει και είχε μάλιστα μιλήσει.
Εξυπακούεται πως σε περίπτωση που ήταν παρών με φυσική παρουσία ο Μπέρνι Σάντερς -και όχι μέσω βιντεοκλήσης- θα ήταν αρκετοί, βουλευτές και στελέχη, από την ευρύτερη Κεντροαριστερά που θα προσέρχονταν, μόνο και μόνο για να γνωρίσουν από κοντά τον εμβληματικό γερουσιαστή της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών της Αμερικής.
ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά
Και επειδή αναφερθήκαμε σε Φάμελλο και Χαρίτση, να σημειώσουμε ότι τα κόμματά τους, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε κοινή στάση στην Προανακριτική για τα Τέμπη. Αυτός που τους οδήγησε σε διαζύγιο ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η διαφωνία τους ήταν στην παραπομπή ή μη και του πρωθυπουργού μαζί με τον Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέως. Η Νέα Αριστερά, σύμφωνα με την απόφαση και του Πολιτικού της Γραφείου, δεν ήθελε να τον μετατρέψει «από θύτη σε θύμα», ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ η πλειοψηφία δεν ήθελε να αφήσει εκτός του κάδρου των ευθυνών τον πρωθυπουργό.
Ορισμένοι υποστηρίζουν πως η απόφαση να προταθεί και η παραπομπή του Μητσοτάκη έγινε και υπό την πίεση των Κωνσταντοπούλου, Κουτσούμπα και Κασσελάκη, καθώς η Πλεύση Ελευθερίας, το ΚΚΕ και το ΚΙΔΗ προτείνουν την παραπομπή του πρωθυπουργού και στην Κουμουνδούρου η πλειονότητα των στελεχών δεν θέλει να δοθεί η εντύπωση ότι κάνει πολιτικές εκπτώσεις στη διαλεύκανση της τραγωδίας.
Η πιθανότητα να βρεθούν οι 26 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους 6 βουλευτές του Κασσελάκη να υπογράφουν κοινό κείμενο για σύσταση Προανακριτικής για τον Μητσοτάκη προκαλεί πάντως ανατριχίλα σε αρκετά στελέχη της Κουμουνδούρου. Μάλιστα ορισμένοι την πρόταση Κασσελάκη να συνυπογράψουν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΔΗ την παραπομπή Μητσοτάκη τη χαρακτήριζαν ως «πρόσκληση σε αμαρτία», λόγω των κάκιστων σχέσεων ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΔΗ μετά τον εξοβελισμό του Stefanos, με όχι και τόσο δημοκρατικό τρόπο, από την ηγεσία της Κουμουνδούρου. «Αμαρτία» η οποία θα γινόταν και πλέον βαριά, ενδεχομένως και κολάσιμη, εάν το κείμενο για την Προανακριτική συνυπέγραφαν και οι βουλευτές της Πλεύσης Ελευθερίας. Και τούτο επειδή η Ζωή Κωνσταντοπούλου συνεχίζει να επιτίθεται με σκληρές εκφράσεις και υπονοούμενα στον Αλέξη Τσίπρα.
Από την άλλη υπάρχουν βέβαια και κάποιοι -μεταξύ των οποίων, όπως λέγεται, και οι Αλέξης Τσίπρας και Αλέκος Φλαμπουράρης- οι οποίοι συμφωνούν με τη γνώμη που είχε διατυπώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Εναν πρωθυπουργό τον στέλνει ο λαός στο σπίτι του και όχι στα δικαστήρια». Στην Πολιτική Γραμματεία κατά της παραποπμπής Μητσοτάκη τάχθηκαν εκτός από τον Αλέκο Φλαμπουράρη και οι Στέφανος Τζουμάκας, Διονύσης Τεμπονέρας και Γιώργος Βασιλειάδης και ο εμπλεκόμενος στην υπόθεση των Τεμπών Χρήστος Σπίρτζης, ενώ η Ολγα Γεροβασίλη δήλωσε ότι δεν συμφωνεί να συνυπογράψει με τους βουλευτές του Κασσελάκη ή της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Συμπόρευση και Λούκα
Η διαφωνία Φάμελλου – Χαρίτση για την παραπομπή ή μη του Μητσοτάκη δεν αναμένεται πάντως να οδηγήσει σε ναυάγιο τις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς. Σίγουρα ορθώνονται νέα εμπόδια στην προσπάθεια να υπάρξει στρατηγική -και εκλογικά- συμπόρευση των δύο κομμάτων, όμως τόσο ο Χαρίτσης όσο και ο Φάμελλος θέλουν οι δίαυλοι επικοινωνίας να παραμείνουν ανοιχτοί.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο άνδρες συνομίλησαν αργά το βράδυ της Πέμπτης προκειμένου ο μεν Αλέξης να ενημερώσει τον Σωκράτη για την οριστική απόφαση της Νέας Αριστεράς σχετικά με τον Μητσοτάκη, ο δε Σωκράτης να πει στον Αλέξη για τα όσα επρόκειτο να συζητηθούν στην Πολιτική Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ την επομένη.
Σημειώνουμε ότι, εκτός από τις ημικρανίες που προκαλεί η (εικαζόμενη) επιστροφή Τσίπρα και τον διχασμό ένεκα του Μητσοτάκη, τα δύο κόμματα δεν βλέπουν με καλό μάτι και την πρωτοβουλία της Λούκας Κατσέλη να υπάρξει κοινό ψηφοδέλτιο των κομμάτων της προοδευτικής αντιπολίτευσης το φθινόπωρο.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το σχέδιο «κοινό ψηφοδέλτιο της Κεντροαριστεράς» ουσιαστικά θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται από αύριο, Δευτέρα 2 Ιουνίου, όταν στην Πάτρα με συντονιστή τον Μαρίνο Σκανδάμη, γραμματέα του Τομέα Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ, θα γίνει εκδήλωση για το μέλλον της Κεντροαριστεράς με ομιλητές την Εφη Αχτσιόγλου από τη Νέα Αριστερά, τον Χάρη Καστανίδη από το ΠΑΣΟΚ, τον Κώστα Αρβανίτη από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον επικεφαλής του κόμματος Κόσμος Πέτρο Κόκκαλη και τη Λούκα Κατσέλη.
Το επόμενο διάστημα θα δοθεί στη δημοσιότητα Διακήρυξη, την οποία θα υπογράφουν, όπως λένε οι έχοντες την πρωτοβουλία της Κίνησης, προσωπικότητες της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, όπως ο Φώτης Κουβέλης, ο Αντώνης Ρουπακιώτης κ.ά. Στη διάρκεια του θέρους αλλά και μετά, θα επιδιωχθεί, μέσω και τοπικών εκδηλώσεων, να δημιουργηθούν Ομάδες Πρωτοβουλίας, καθ’ άπασαν την επικράτεια, που θα προωθήσουν το αίτημα για «κοινό ψηφοδέλτιο». Ηδη εκτός από την Πάτρα κείμενο υπέρ «ενός νέου προοδευτικού πολιτικού υποκειμένου» έχουν υπογράψει και περίπου 150 στελέχη στη Θεσσαλονίκη.
Δύσκολα θα ευδοκιμήσει μια τέτοια προσπάθεια όσο την πρωτοβουλία την έχουν μεμονωμένα άτομα και όχι μαζικοί φορείς, μεγάλες κοινωνικές οργανώσεις, κόμματα και συλλογικότητες. Και οπωσδήποτε ο βασικός λόγος είναι ότι δεν μπορείς να πυρπολήσεις έναν κόσμο που έχει ήδη καταστραφεί. Και, δυστυχώς, ο κόσμος της κυβερνώσας Αριστεράς έχει καταστραφεί. Με ευθύνη και αρκετών εξ όσων φιλοδοξούν, κατά δήλωσή τους, να την αναδιοργανώσουν.
Ασε που χειρότερο από το να βλέπεις την πραγματικότητα μαύρη είναι να μην τη βλέπεις. Και -δυστυχώς και πάλι- ορισμένοι δεν τη βλέπουν. Απλώς την περιγράφουν ως «μαύρη» επειδή τα τελευταία αρκετά χρόνια μονίμως φοράνε μαύρα γυαλιά. Και ενώ δηλώνουν ότι έχουν καταπιεί έναν ωκεανό γνώσεων και νέων ιδεών για τον νέο κόσμο που έρχεται, καταλήγουν πολιτικά και προγραμματικά να κατουράνε όσο ένα φλιτζάνι.
Σε κάθε περίπτωση, η παροιμία λέει ότι τον Ιούνιο αφήνουν το δρεπάνι και σπέρνουν το ρεπάνι. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε να δούμε τι «ρεπάνια» θα σπείρουν ο Τσίπρας, ο Φάμελλος, ο Χαρίτσης και ο Ανδρουλάκης. Πάντως, και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, της MRB και της Pulse, έδειξαν ότι τον Μητσοτάκη με «δρεπάνια» δεν τον καθαρίζουν.
Κάτι άλλο πρέπει να βρουν. Και να σταματήσουν να τα πίνουν και να τα σπάνε με το άσμα του Αντώνη Ρεπάνη: «Δώσε τώρα την καρδιά σου / σε άλλο πρόσωπο / και μαζί του τώρα παίξε / ρόλο διπρόσωπο»…
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: EUROKINISSI