Στο «Χειμωνιάτικο Φως», ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν πραγµατεύεται την ιστορία ενός πάστορα που έχει πάψει να πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Ο πάστορας Τόμας ναι μεν αποδέχεται την απουσία του Θεού, αλλά δεν ξέρει πώς να προχωρήσει στη ζωή του, πώς να την νοηματοδοτήσει. Μήπως η αγάπη στον συνάνθρωπο είναι η απάντηση στο ερώτημα που θέτει; Ο Σουηδός σκηνοθέτης, αναζητώντας τον Θεό, ανακαλύπτει εκ νέου τον άνθρωπο. Μία σπουδαία ταινία, η οποία κυκλοφορεί σε επανέκδοση.
Ένας μεσήλικας ιερέας που έχει χάσει την γυναίκα του αντιμετωπίζει μια κρίση πίστεως και ταυτότητας τόσο σφοδρή ώστε να επηρεάζει την ίδια του την προσωπικότητα, το λειτούργημα του και τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους γύρω του, όπως με μια δασκάλα που τον πολιορκεί ερωτικά και με ένα βασανισμένο ανδρόγυνο που αναζητά λύτρωση στον Θεό.
Πλέον, δεν υπηρετεί το λειτούργημα του, απλά διεκπεραιώνει. Η επικοινωνία του με το ποίμνιο είναι κενή περιεχομένου και η επαφή με τους ανθρώπους της ενορίας τον βασανίζει.
Μετά τη «Ντροπή», τη «Νύχτα των Σαλτιμπάγκων» και «την Ώρα του Λύκου», η Weirdwave, από τις 21 Αυγούστου, φέρνει στα θερινά σινεμά άλλη μία σπουδαία δημιουργία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, το «Χειμωνιάτικο Φως», στην οποία ο Σουηδός οτέρ αναμετριέται με την πίστη: ένας ιερέας που έχει χάσει την γυναίκα του, βρίσκεται σε υπαρξιακή αναζήτηση, αμφισβητώντας τα πάντα, ξεκινώντας από τον Θεό.
Η μαυρόασπρη ταινία συμπυκνώνει ιδανικά τα αγαπημένα θέματα του Μπέργκμαν: έρωτας, θάνατος, μοναξιά, θρησκεία, οικογένεια, πίστη, αυτοκτονία, υπαρξιακές σκέψεις.
Γιος πάστορα και µεγαλωµένος σε αυστηρό θρησκευτικό περιβάλλον και ο ίδιος, ο Μπέργκμαν εξερεύνησε όσο κανείς την ανθρώπινη ύπαρξη και στάθηκε από νωρίς απέναντι στο μέγα ερώτημα: «Υπάρχει Θεός;».
Μήπως ο άνθρωπος θα πρέπει να χτίσει έναν νέο κόσμο, όπου επίκεντρο θα είναι ο ίδιος κι όχι κάποιος απρόσωπος θεός; Αναρωτιέται ο Μπέργκμαν μέσα από ένα φιλμ σαγηνευτικής ομορφιάς και δύναμης.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το «Χειμωνιάτικο Φως» σηματοδοτεί τη δεύτερη πράξη από την «Τριλογία της Πίστης» του Σουηδού σκηνοθέτη, η οποία ξεκίνησε το 1961 με το φιλμ «Μέσα από τον Σπασμένο Καθρέφτη» (Through a Glass Darkly) και ολοκληρώθηκε το 1963, με την «Σιωπή» (The Silence).
Ο ίδιος ο Μπέργκμαν θεωρούσε πως πρόκειται για την καλύτερη ταινία του. Όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «είναι η µόνη µου ταινία για την οποία αισθάνοµαι ότι ξεκίνησα από ένα συγκεκριµένο σηµείο και κατέληξα σε ένα άλλο κι ότι τα πάντα στην πορεία µε υπάκουσαν. Όλα έχουν γίνει ακριβώς όπως τα ήθελα».
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν / Ingmar Bergman
Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν γεννήθηκε στην Ουψάλα της Σουηδίας το 1918. Ήταν γιος ιερέα. Ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο, όπου και διετέλεσε διευθυντής του Βασιλικού Δραματικού Θεάτρου της Σουηδίας από το 1963 ως το 1966. Άρχισε να γράφει επαγγελματικά το 1941. Το πρώτο του σενάριο που έγινε ταινία το 1944 λεγόταν «Φρενίτις». Επειδή ο σκηνοθέτης Αλφ Σέμπεργκ δε μπορούσε να την ολοκληρώσει λόγω άλλων υποχρεώσεων, το τελευταίο μέρος της ταινίας το σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Μπέργκμαν. Αρχικά έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από ταινίες όπως τα «Καλοκαιρινά Παιχνίδια» (1951) και «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» (1953).
Η «Νύχτα των Σαλτιμπάγκων» (1953) και τα «Χαμόγελα Καλοκαιρινής Νύχτας» (1955) εδραίωσαν τη φήμη του. Κορυφαίες ταινίες του, ωστόσο, θεωρούνται η «Έβδομη Σφραγίδα» (1957), οι «Άγριες Φράουλες» (1957), η «Πηγή των Παρθένων» (1960) και η τριλογία της Σιωπής. Ο Μπέργκμαν, δημιούργησε έναν αλληγορικό κόσμο και στοχάστηκε πάνω στη μοναξιά και το θάνατο, τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, αλλά και το νόημα της ζωής. Στη δεκαετία του 1970 έστρεψε την προσοχή του στις οικογενειακές σχέσεις καθώς και στη σχέση ανάμεσα στο ζευγάρι. «Κραυγές και Ψίθυροι» (1972), «Σκηνές από ένα Γάμο» (1973)και «Φθινοπωρινή Σονάτα» (1978) ξεχωρίζουν.
Σε αυτές εστίασε ακόμη περισσότερο στους γυναικείους χαρακτήρες, οι οποίοι διαδραμάτιζαν ούτως ή άλλως βασικό ρόλο στις ταινίες του. Συνεργαζόταν συχνά με τη Μπίμπι Άντερσον, τη Χάριετ Άντερσον και τη Λιβ Ούλμαν. Λόγω διαφωνιών με την Εφορία αναγκάστηκε να φύγει από τη Σουηδία, όπου επέστρεψε το 1982. Τότε γύρισε το «Φάνυ και Αλέξανδρος», την τελευταία κινηματογραφική ταινία του. Έκτοτε γύρισε κάποιες ταινίες για την τηλεόραση. Εξαιρετικός αναλυτής της ανθρώπινης ψυχής, ο Μπέργκμαν επαναπροσδιόρισε την έννοια της κινηματογραφικής δημιουργίας. Πέθανε το 2007 σε ηλικία 89 ετών.
«Υπάρχει πάντα μια διαρκής πάλη μέσα μου, ανάμεσα στην ανάγκη μου να καταστρέψω και στη θέλησή μου να ζήσω. Κι αυτό δημιουργεί μία εσωτερική ένταση που κυριαρχεί και στον τρόπο που δημιουργώ και στην υλική μου ύπαρξη. Κάθε πρωί ξυπνώ με μια καινούρια οργή, μια καινούρια καχυποψία, μια καινούρια λαχτάρα για τη ζωή.» – Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Διαβάστε Επίσης:
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν: Τοποθετώντας τις ανθρώπινες σχέσεις σε πρώτο πλάνο
Μαξ φον Σίντοφ: Ο τελευταίος ιππότης της Έβδομης Τέχνης
Χειμωνιάτικο Φως / Nattvardsgästerna / Winter Light
Σκηνοθεσία: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Σενάριο: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Πρωταγωνιστούν: Γκούναρ Μπγιορνστράντ, Ινγκριντ Θούλιν, Γκούννελ Λίντμπλομ, Μαξ φον Σίντοφ, Αλαν Εντβαλ, Κόλμπιορν Κνούτσεν, Ούλοφ Τούνμπεργκ, Ελσα Εμπεσεν
Φωτογραφία: Σβεν Νίκβιστ
Μοντάζ: Ούλα Ρίγκε
Μουσική: Εβαλντ Αντερσον
Έτος Παραγωγής: 1963
Χώρα Παραγωγής: Σουηδία
Διάρκεια: 81 λεπτά
Κυκλοφορεί σε επανέκδοση στις εγχώριες Κινηματογραφικές Αίθουσες, από την Πέμπτη 21 Αυγούστου, σε διανομή της εταιρείας Weird Wave
