Τι χρειάζονται πραγματικά οι μαμάδες τη Γιορτή της Μητέρας: Λιγότερο body-shaming, περισσότερη υποστήριξη

Η πίεση στις γυναίκες να δείχνουν τέλειες δεν είναι δικό τους λάθος. Η αναγνώριση και η αντίσταση στα μη ρεαλιστικά πρότυπα εμφάνισης μπορεί να βελτιώσει τη ζωή μιας μητέρας σε κάθε στάδιο της γονεϊκότητας.

Αν και οι γυναίκες δέχονται πιέσεις σε όλη τους τη ζωή, για όσες γεννούν, η εμφάνιση μετά τον τοκετό μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη.

Ποιος ξεχνά τη φωτογράφιση που έκανε η Gisele Bündchen, το 2010, όταν πόζαρε για τη Vogue λίγους μήνες μετά τη γέννα! Κατά τη διάρκεια της φρενίτιδας που ακολούθησε στο Internet, πολλοί έσπευσαν να πουν ότι οι απλές γυναίκες δεν πρέπει να συγκρίνουν τον εαυτό τους με ένα σούπερ μόντελ. Όμως, σχεδόν όλες οι μαμάδες μετά τον τοκετό, διάσημες ή μη, αντιμετωπίζουν μια άρρητη εντολή να «επανέλθουν» στην κατάσταση που ήταν το σώμα τους πριν από το μωρό. Ακόμη, όμως, και αν έχει κανείς το γενετικό υλικό και το βοηθητικό προσωπικό της Bündchen, είναι παράλογο και σκληρό να περιμένουμε από μία γυναίκα να εστιάσει την ενέργειά της στο να φαίνεται σαν να μην είχε μείνει ποτέ έγκυος.

Οι προσδοκίες για «επαναφορά» στην προηγούμενη κατάσταση μπορεί να είναι επιβλαβείς

Δεδομένου ότι η εγκυμοσύνη και ο τοκετός είναι από τις μεγαλύτερες σωματικές αλλαγές που μπορεί να βιώσει κάποιος, οι προσδοκίες επαναφοράς στην πρότερη κατάσταση δεν είναι απλώς παράλογες, αλλά μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη σωματική και την ψυχική υγεία των νέων μαμάδων.

Ο αντίκτυπος των επιβλαβών αυτών πιέσεων στην εμφάνιση είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη, σύμφωνα με την Jill Schwartz, θεραπεύτρια με έδρα το Λος Άντζελες, η οποία ειδικεύεται στην περιγεννητική ψυχική υγεία.

«Η κοινωνία μας κάνει τόσο κακό στις μαμάδες», βομβαρδίζοντάς τες με κανόνες για το πώς πρέπει να φαίνονται αντί να τους παρέχει την απαραίτητη υποστήριξη, τονίζει.

Τα επιζήμια αυτά ιδανικά μπορούν να επιδεινώσουν ή ακόμα και να προκαλέσουν καταστάσεις ψυχικής υγείας, ειδικά για γυναίκες μετά τον τοκετό που έχουν ιστορικό κατάθλιψης, άγχους ή διατροφικών διαταραχών. Το να ασχολείται μια μαμά με την εμφάνισή της, την άσκηση ή το τι τρώει (ακόμη και με την «υγιεινή διατροφή») θα μπορούσε να είναι σημάδι σημαντικών προβλημάτων ψυχικής υγείας.

Ένα από τα πιο σημαντικά βήματα για τις νέες μαμάδες είναι να προσπαθήσουν να αποδεχθούν και να νιώσουν ευγνωμοσύνη για τις αλλαγές που φέρνει η γονεϊκότητα.

«Το σώμα δεν είναι αυτό που ήταν πριν. Και κάνατε αυτό το όμορφο, εκπληκτικό πράγμα που δεν το βιώνουν όλοι», λέει η Schwartz. «Μπορείς να ωριμάσεις και να το αγκαλιάσεις όλο αυτό. Αλλά το σώμα σας δεν θα είναι όπως ήταν πριν, όπως η ζωή δεν πρόκειται να είναι όπως ήταν πριν», προσθέτει.

Όταν αισθάνονται πίεση να προσπαθήσουν να ελέγξουν ή να συρρικνώσουν το σώμα τους, οι μαμάδες πρέπει να σκέπτονται ότι οι ιδέες αυτές δεν είναι φυσικές ή έμφυτες, αλλά έχουν μεταδοθεί πολιτισμικά, σύμφωνα με την Debra Benfield, διαιτολόγο στο Winston-Salem της Βόρειας Καλιφόρνιας, η οποία ειδικεύεται στην υποστήριξη της εικόνας του γυναικείου σώματος.

Το να έχουν επίγνωση ότι οι «οδηγίες» αυτές είναι εξωγενείς μπορεί να βοηθήσει τις μαμάδες να αρχίσουν να αντιστέκονται σε μη ρεαλιστικά και επιβλαβή ιδανικά. Μερικές γυναίκες μπορεί να βρουν δύναμη στο να επαναστατήσουν ενεργά ενάντια στο κυρίαρχο αφήγημα: «Κάνε το αντίθετο από την πίεση που σου ασκεί η κοινωνία», συμβουλεύει η Schwartz. Για παράδειγμα, ενώ οι άνθρωποι μπορεί να ενθαρρύνουν τους νέους γονείς να επιταχύνουν την άσκηση γρήγορα, η πιο υγιεινή προσέγγιση είναι να «προχωράτε αργά, να έχετε υπομονή, να αφήνετε περιθώρια στον εαυτό σας και να θυμάστε ότι βρίσκεστε σε περίοδο θεραπείας».

Οι πιέσεις πριν από την εμμηνόπαυση

Η καταστροφική αναντιστοιχία μεταξύ της αυξημένης μητρικής ευαλωτότητας και μιας νέας επίθεσης μη ρεαλιστικών προσδοκιών για την εμφάνισή τους κορυφώνεται ξανά για τις γυναίκες στα χρόνια πριν από την εμμηνόπαυση.

Όπως και με την περίοδο μετά τον τοκετό, η περιεμμηνόπαυση φέρνει νέες προκλήσεις σε μια αγχωτική περίοδο της ζωής.

Πολλές γυναίκες μέσης ηλικίας βιώνουν ορμονικές και σωματικές αλλαγές κι όλα αυτά ενώ μεγαλώνουν παιδιά και φροντίζουν ηλικιωμένους γονείς.

«Η σύγκρουση μητρότητας και περιεμμηνόπαυσης είναι πολύ δύσκολο πράγμα», λέει η Benfield.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η αρνητική εικόνα σώματος και οι διατροφικές διαταραχές τείνουν να αυξάνονται ξανά στη μέση ηλικία, όταν περιμένουμε από τις γυναίκες να δείχνουν σαν να έχουν «παγώσει τον χρόνο» αντί να βιώνουν τις φυσικές και αναμενόμενες αλλαγές που έρχονται με την ηλικία, σημειώνει η Benfield, η οποία ασχολείται με άτομα που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές.

«Τα σώματα αλλάζουν. Και αυτό είναι εντάξει. Και ας το κανονικοποιήσουμε», λέει.

Μια θετική επιρροή στην οικογένεια

Μπορεί να είναι πιο εύκολο για τις μαμάδες να απορρίψουν την κουλτούρα διατροφής και το ιδανικό του αδύνατου ανθρώπου όταν αναγνωρίζουν τη θετική επιρροή που μπορούν να έχουν στην οικογένειά τους.

«Διδάσκουμε στα παιδιά μας πώς να αγαπούν τον εαυτό τους», λέει η McLellan. Ακόμα κι αν μια μαμά δεν κάνει φανερά δίαιτα ή δεν ζυγίζεται μπροστά στα παιδιά της, «τα παιδιά ακούν και παρακολουθούν με περισσότερους τρόπους από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε», προσθέτει η Benfield.

Τα οφέλη για τα παιδιά είναι πάρα πολλά, αλλά οι μαμάδες αξίζουν να αισθάνονται καλύτερα για το σώμα τους, για τον εαυτό τους, λέει η Benfield. Αντιστεκόμενες σε επιβλαβή ιδανικά, οι μητέρες «επιβαρύνονται λιγότερο και νιώθουν πιο παρούσες και, ως εκ τούτου, πιο δυνατές στη ζωή τους».

Ένα βασικό βήμα σε αυτή τη διαδικασία είναι η απομάκρυνση πολλών από όσα μας έχει διδάξει η διατροφική κουλτούρα σχετικά με τη σημασία του να είναι κανείς λεπτός.

«Είναι πραγματικά σημαντικό να ξεσκεπάζουμε τη δική μας προκατάληψη βάρους», λέει η McLellan. «Όλοι έχουμε εσωτερικευμένα μηνύματα επειδή μεγαλώσαμε με αυτά. Και όσο περισσότερο είμαστε πρόθυμοι να αρχίσουμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά, τόσο πιο βαθιά αγάπη μπορούμε να βρούμε για τον εαυτό μας».

Μια στρατηγική για να αισθάνονται καλύτερα οι μαμάδες με το σώμα τους είναι να ασκούν ουσιαστική αυτοφροντίδα.

«Δεν εννοώ αφρόλουτρα και χνουδωτές κάλτσες. «Εννοώ να προγραμματίσουμε το τεστ Παπανικολάου, να προγραμματίσουμε την επίσκεψή μας στον οδοντίατρο», εξηγεί η McLellan. Η αντιμετώπιση και του βάρους, ειδικά για μητέρες που έχουν μεγαλύτερο σώμα, είναι απαραίτητη όχι μόνο για την εικόνα του σώματος αλλά και για τη συνολική υγεία.

Αναγνωρίζοντας το στίγμα του βάρους και φροντίζοντας πραγματικά τον εαυτό τους, οι μαμάδες μπορούν να αρχίσουν να «ξεγράφουν τα μηνύματα με τα οποία μεγαλώσαμε, νομίζοντας ότι το σώμα μας είναι λάθος ή κακό και αντ’ αυτού εστιάζοντας πραγματικά στη σημασία της συνολικής ευεξίας μας», πρόσθεσε.

Πώς μπορώ να υποστηρίξω άλλες μαμάδες;

Εάν μια μητέρα στη ζωή σας παλεύει με κακή εικόνα σώματος, μπορεί να είναι δελεαστικό να απορρίψετε τις ανησυχίες της και να της κάνετε κομπλιμέντα. Ενώ ορισμένες μητέρες μπορεί να εκτιμούν αυτό το είδος καθησυχασμού, έρχεται με τον κίνδυνο να έχει αντίστροφα αποτελέσματα, επειδή κλείνει τα συναισθήματά της ενώ επίσης ενισχύει τη σημασία του πώς φαίνεται το σώμα της.

Το να ακούς πραγματικά και να προσπαθείς να «αποκεντρώσεις την εμφάνιση» μπορεί συχνά να είναι ο καλύτερος τρόπος, σύμφωνα με τον Benfield. Οι φίλοι, η οικογένεια και οι σύντροφοι μπορούν να εκφράσουν την άνευ όρων αγάπη τους και ακόμη και να μιλήσουν απευθείας για την τοξικότητα των μη ρεαλιστικών προτύπων του πολιτισμού μας για τις γυναίκες.

Ένας πιθανός τρόπος για να εκφράσετε ενσυναίσθηση και να ξεκινήσετε μια βαθύτερη συζήτηση θα μπορούσε να ακούγεται ως εξής: «Δεν είναι κρίμα που οι γυναίκες αισθάνονται τόση πίεση να δείχνουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ειδικά αυτή την εποχή της ζωής;»

Η εξωτερίκευση και η απόρριψη των ιδανικών ομορφιάς μπορεί να είναι ένα άνοιγμα για να αρχίσετε να αντιστέκεστε στους άλλους τρόπους με τους οποίους οι μητέρες συχνά αισθάνονται ότι δεν ταιριάζουν. Υπάρχει μια σημαντική υπενθύμιση που κάθε μαμά πρέπει να ακούει όχι μόνο την Ημέρα της Μητέρας αλλά όλο το χρόνο, είπε ο McLellan: «Εσείς. είναι ήδη άξιοι. Αυτό που είσαι σήμερα είναι υπέροχο. Είσαι απολύτως αρκετός, και κάνεις αρκετά».