Συστηνόμαστε ξανά με το σινεμά του Τάκη Κανελλόπουλου

Συστηνόμαστε ξανά με το σινεμά του Τάκη Κανελλόπουλου

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παρουσιάζει τις δύο τελευταίες ταινίες του κορυφαίου σκηνοθέτη σε μία μοναδική προβολή.

Δύο παραγνωρισμένες ταινίες ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του ελληνικού σινεμά, παρουσιάζονται σε αποκατεστημένες κόπιες στον κινηματογράφο Άστορ για μία και μόνο φορά, τη Δευτέρα 5/2 (είσ.: € 6, € 9 – ενιαίο, προπώληση εδώ).

Ο λόγος για τον εμβληματικό Τάκη Κανελλόπουλο και τα φιλμ “Ρομαντικό Σημείωμα” (1978) και “Σόνια”, δηλαδή οι τελευταίες δουλειές του  δημιουργού, οι οποίες σήμερα σπάνια βρίσκουν το δρόμο τους στη μεγάλη οθόνη. Η εκδήλωση αποτελεί πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και συνιστά συνέχεια του αφιερώματος που παρουσιάστηκε στην 64η διοργάνωση. Οι προβολές πλαισιώνονται από συζήτηση στην οποία συμμετέχουν οι σηκνοθέτες Μάρκος Χολέβας (πρόεδρος ΕΚΚ), Δώρα Μασκλαβάνου, Γιάννης Βεσλεμές, Νίκος Πάστρας καθώς επίσης ο μουσικός Kristof. Ακολουθεί πάρτι στη στοά Κοραή με DJ σετ του Νίκου Πάστρα.

Λίγα λόγια για τις ταινίες:

Ρομαντικό σημείωμα (1978)
Στην πιο εσωστρεφή εικαστικά και θεματικά ταινία του, ο Τάκης Κανελλόπουλος αφηγείται την ιστορία-εξομολόγηση του έρωτα τεσσάρων φίλων για την ίδια γυναίκα. Μια οπτικοακουστική σύνθεση που αναζητά τα όρια του ρομαντισμού, πρωτίστως στην Τέχνη και αναπόφευκτα και στη ζωή, περιχαρακωμένη αμετάκλητα στο στιλ που γίνεται πλέον σήμα κατατεθέν της δεύτερης περιόδου του σκηνοθέτη: πλήρης απουσία πρόζας, εικαστικές συνθέσεις με αναφορές στους αγαπημένους του ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, διάχυτος λυρισμός, ρομαντική διάθεση και μια βαθιά μελαγχολία για μια εποχή –αυτή της νεότητας– που μοιάζει να έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Από τον Σαρλ Τρενέ που αναρωτιέται “Τι απέμεινε από τις αγάπες μας;”, τον Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ και τους Πιερ-Ογκίστ Ρενουάρ και Κλοντ Μονέ, το Ρομαντικό σημείωμα μοιάζει να απευθύνεται αρχικά στον ίδιο τον Κανελλόπουλο, μετά στους φανατικούς του θεατές, τελικά στους ψυχή τε και σώματι ομοίους του. Η ταινία έλαβε τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την έγχρωμη Διεύθυνση Φωτογραφίας του Χρήστου Τριαντάφυλλου και προβλήθηκε εμπορικά μόνο στη Θεσσαλονίκη στον κινηματογράφο “Ριβολί” για δύο εβδομάδες το Νοέμβριο του 1978.

Σόνια (1980)
Η νεαρή Σόνια, ευαίσθητη και ονειροπόλα, ερωτεύεται τον ώριμο Τόνιο, καθηγητή μουσικής, παντρεμένο και πατέρα μιας κόρης. Για ένα σύντομο αλλά φωτεινό καλοκαίρι, προτού ο καθηγητής αναχωρήσει με την οικογένειά του στο εξωτερικό, ανάμεσά τους θα αναπτυχθεί ένα έντονο ειδύλλιο που θα σφραγίσει και τους δυο. Εγκαταλείποντας τους πειραματισμούς των προηγούμενων ταινιών του, ο Κανελλόπουλος αφηγείται στη Σόνια μια απλή ερωτική ιστορία που αφοπλίζει με την ανυπόκριτη τρυφερότητά της. Πλάι στη στιβαρή μορφή του Σπύρου Φωκά, η Αντιγόνη Δουδούμη πλάθει μια αλησμόνητη Σόνια-αερικό, που κρύβει τη λύπη της πίσω από ένα γλυκόπικρο χαμόγελο, σχεδόν σαν ηρωίδα του Όζου. Τελευταία ταινία του Κανελλόπουλου, η Σόνια καλεί τον θεατή να βυθιστεί με παιδική αθωότητα και ενήλικη μελαγχολία στους δικούς του ματαιωμένους πόθους. Ο Κανελλόπουλος, απογοητευμένος από την υποδοχή των τελευταίων ταινιών του, δεν υπέβαλε τη Σόνια στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης της χρονιάς εκείνης. Η ταινία δεν βγήκε ποτέ σε εμπορική διανομή την Ελλάδα. Λίγες μόνο προβολές της έγιναν στη Θεσσαλονίκη, στον κινηματογράφο “Ελλήσποντος”.