7.8 C
London
Monday, March 24, 2025

Σινεμά: Το «όχι» αυτό… – Συνηθισμένοι άνθρωποι σε ασυνήθιστες καταστάσεις

Date:

Related stories

Στο υπ. Εσωτερικών ο Μητσοτάκης, «αποκαλυπτήρια» την Τετάρτη για τον νέο κατώτατο μισθό

Να βγει από την πολιτική και δημοσκοπική στενωπό επιχειρεί η κυβέρνηση μετά από μια παρατεταμένα δύσκολη περίοδο. Σημείο καμπής για το κυβερνητικό restart ήταν ο ανασχηματισμός και τώρα σειρά έχουν πρωτοβουλίες σε μια σειρά πεδίων που αφορούν τους πολίτες. Ο στόχος του σχεδιασμού σε βάθος διετίας είναι η κυβέρνηση να ανακτήσει την πολιτική πρωτοβουλία και…

Απεργιακή συγκέντρωση στο εργοτάξιο του Ελληνικού μετά από εργατικό ατύχημα

Απεργιακή συγκέντρωση έξω από τον ουρανοξύστη που οικοδομείται...

Σινεμά: Το «όχι» αυτό… – Συνηθισμένοι άνθρωποι σε ασυνήθιστες καταστάσεις

22.03.2025 09:32

tainia_main

Τίτλος ταινίας: Wishbone
Σύνοψη: Ένας νεαρός σεκιουριτάς, εργαζόμενος σε ένα νοσοκομείο βρίσκεται αντιμέτωπος με το θάνατο του διαζευγμένου αδελφού του,  από ανεύρυσμα. Τα διλήμματα μπροστά του πολλά και η πίεση για επιλογές μεγάλη.
Σκηνοθέτης: Πέννυ Παναγιωτοπούλου
Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Γίάννης Καράμπαμπας, Μυρτώ Αλικάκη, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου

Θα θυμάστε τη μνημειώδη φράση του Αλ Πατσίνο, στο «Insider» του Μάικλ Μάν. Καθώς ο δημοσιογράφος προσπαθεί να ερμηνεύσει τη δειλία του ήρωα (Ράσελ Κρόου) να καταθέσει τα όσα γνωρίζει για την καπνοβιομηχανία στην οποία εργάζεται, συνοψίζει: «Τι περιμένεις… Συνηθισμένοι άνθρωποι, σε ασυνήθιστες πιέσεις». Κάπως έτσι θα σχολιάζαμε επιγραμματικά και τη στάση του πρωταγωνιστή απέναντι στα ασφυκτικό πολύλημμα, που του παρουσιάζεται. Έχοντας μπροστά του το θάνατο του αδελφού του, την ανατροφή της ορφανής  από πατέρα ανηψιάς του, τα προβλήματα της διαζευγμένης νύφης του, τη δυσπιστία της μάνας, τα χρέη τα οποία απειλούν το σπίτι του και το τελείωμα της σχέσης του, αντιμετωπίζει την επιλογή μιας κατάθεσης, ως μάρτυρας, στο δικαστήριο. Παρόμοιες ιστορίες, μόνον που οι ήρωες της Παναγιωτοπούλου είναι εντελώς γήινοι και χωμάτινοι, αυθεντικά παιδιά ενός κατώτερου Θεού. 

Κι ενώ η ίδια η σκηνοθέτης περικυκλώνει τον Κώστα, τον πρωταγωνιστή, σεκουριτά  σε νοσοκομείο, με έναν τρόπο που τον κατέχει καλά, ο ίδιος  ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης , που τον υποδύεται, αδυνατεί κάποιες φορές να παρακολουθήσει τον κλοιό που σφίγγει γύρω του,  και που απαιτεί την έντονη αντίδρασή του. Ωστόσο, η Πέννυ Παναγιωτοπούλου, έμπειρη στη σχέση του θανάτου με τα μάτια ενός μικρού παιδιού που τον κοιτάζει απορημένος, από το εξαιρετικό «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο πατέρας μου», οδηγεί με συνέπεια την ταινία της ως το τελικό σφίξιμο της θηλειάς, αλλά και στην ελπίδα της τελικής ανάσας. Σε αυτό, βέβαια, βοηθούν τα μέγιστα οι υπόλοιποι χαρακτήρες, ακόμη και οι δευτερεύοντες.

Εκείνο, όμως, που κρατάει και ανθολογείται για τη δύσκολη, απαιτητική, αλλά και πειστική κινηματογράφηση, είναι η απόδοση του κλίματος του νοσοκομείου. Δεν είναι μόνον ο χορός θανάτου στο εσωτερικό του, αλλά και το προσεκτικά στημένο σκηνικό που τον φιλοξενεί. Ακόμη και οι κινήσεις στο βάθος πεδίου, επιμελημένα συντείνουν στην ανάδειξη της ανημποριάς και της ανθρώπινης φθοράς. 

Από τον τίτλο η Πέννυ Παναγιωτοπούλου μας παραδίδει την ταυτότητα του φιλμ, δηλώνοντας: «Wishbone». Είναι κάτι σαν το «γιάντες» των παιδικών μας χρόνων, ένα είδος μουτζούρη, όπου χάνει όποιος μείνει με ένα διχαλωτό κοκκαλάκι στο χέρι. Αυτό παίζουν και ο θείος με την ανηψιά, που μάλλον μοιάζουν κι οι δυό χαμένοι στο τέλος. Ίσως να μην είναι έτσι, αφού η σκηνοθέτης τους χαρίζει το φως του ονείρου για το μετά. Αυτό, άλλωστε, είναι το σινεμά, ίσως και η ζωή: το φως ενός ονείρου.
Στη διάρκεια της ταινίας την ακτινοβολία τη διαχέει η μόνη φωτεινή παρουσία της ιστορίας, το μικρό κοριτσάκι κι αυτή αναλαμβάνει και το παρακάτω μιας σκοτεινής ζωής των ανθρώπων που την περιβάλλουν. Αν ισχύει αυτό που έλεγε ο Τριφό, «ποτέ μην κάνεις ταινίες με παιδιά και ζωάκια, γιατί δεν μπορείς να τα καθοδηγήσεις», τότε η Πέννυ Παναγιωτοπούλου το διαψεύδει. Καταφέρνει να πάρει από τη μικρή ηρωίδα της όλη την παιδική αθωότητα και απορία, τους δημιουργούς της λάμψης της.

Τα προβλήματα που καταπλακώνουν τους πρωταγωνιστές της είναι ίσως περισσότερα απ’ όσα μπορούν να σηκώσουν, αλλά και να σηκώσει μια ταινία. Η αυξανόμενη ένταση ευτυχώς χαμηλώνει τους τόνους της από τη σχεδόν ακίνητη κι από μέση απόσταση των πρωταγωνιστών της, αδυνατεί όμως και να φτάσει στις απαιτούμενες εκρήξεις. 

Το σενάριο φορτώνει υπέρ το δέον το συναίσθημα, σε αντίθεση με τη σκηνοθεσία. Γι’ αυτήν τη δεύτερη, όμως, αξίζει η επίσκεψη στην κινηματογραφική αίθουσα.

Αξιολόγηση: **1/2

Διαβάστε επίσης:

Φεστιβάλ Καννών 2025: Στις 10 Απριλίου θα γίνει η παρουσίαση του επίσημου προγράμματος

«The Shrouds»: Κυκλοφόρησε το επίσημο τρέιλερ του νέου θρίλερ του David Cronenberg (photos/videos)

«Happy Gilmore 2»: Ο Adam Sandler ξαναμπαίνει στο γήπεδο του γκολφ στο πρώτο τρέιλερ της νέας κωμωδίας του Netflix (photo/videos)

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

pontiki_newsletter

Screens

Latest stories