Πώς φτιάχτηκαν οι αφίσες των καλύτερων ελληνικών ταινιών της χρονιάς: ‘Αρκάντια’

Πώς φτιάχτηκαν οι αφίσες των καλύτερων ελληνικών ταινιών της χρονιάς: “Αρκάντια”

Το «α» παρουσιάζει τα σχέδια των φιλμ που διεκδικούν τα βραβεία Ίρις καλύτερης μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ.

Ο κινηματογράφος ως τέχνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την έννοια του φετίχ. Αφενός από το πώς τα ψηλαφεί και τα εξερευνά στη μεγάλη οθόνη, αφετέρου εξαιτίας της ίδιας της υλικότητάς του. Είτε ψηφιακά είτε φτιαγμένα με σελιλόιντ, τα φιλμ αφορούν πηγαία τις αισθήσεις, από την ίδια την όραση μέχρι τη γεύση των ποπ κορν, τον ήχο των καθισμάτων που ανοίγουν στην αίθουσα, την αίσθηση του εισιτηρίου στο χέρι και τις μυρωδιές των θερινών σινεμά – ειδικά αυτήν την περίοδο. Λίγες πτυχές του κινηματογράφου, ωστόσο, έχουν φετιχοποιηθεί τόσο όσο οι αφίσες (οκ, μαζί με τις tote bags). Αυτές επιδεικνύουν την αισθητική ταυτότητα μιας παραγωγής και από αυτές κρίνεται, ως ένα βαθμό, εάν θα δελεαστεί ο θεατής ώστε να μπει στην αίθουσα αλλά και, ανά περιπτώσεις, εάν θα καταλήξει να κοσμεί κάποιο σαλόνι.

Για αυτό λοιπόν, ως ένας άτυπος φόρος τιμής στην τέχνη της κινηματογραφικής αφίσας, ενόψει των 16ων βραβείων Ίρις που απονέμει η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου στις 11 Ιουνίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, παρουσίαζουμε τις αφίσες των υποψηφίων στις κατηγορίες καλύτερης μεγάλου μήκους μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ.

Η σειρά που τηρείται είναι ίδια με εκείνη των υποψηφιοτήτων, δηλαδή αλφαβητική, με την αρχή να γίνεται από τη μυθοπλασία. Έτσι μετά την ταινία “Αγαπούσε τα Λουλούδια Περισσότερο”, συνεχίζουμε με το “Αρκάντια” του Γιώργου Ζώη. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από ένα ζευγάρι γιατρών που οδηγεί μέσα στη νύχτα για να φτάσουν σ’ ένα έρημο, χειμωνιάτικα, τουριστικό θέρετρο. Πρέπει να αναγνωρίσουν το θύμα ενός τροχαίου, κάτι που φέρνει τον καθένα τους αντιμέτωπο με τις χειρότερες υποψίες του.

Την αφίσα σχεδίασε το γραφείο NMR το οποίο αναφέρει σχετικά στο “α”:
“Για το ‘Αρκάντια’, μια ταινία που περιηγείται στα εύθραυστα σύνορα μεταξύ ουτοπίας και κατάρρευσης,σκοπός μας ήταν να προσεγγίσουμε την αφίσα ως μια στιγμή αναρτημένη στον χρόνο—ένα οπτικό αποτύπωμα ενός κόσμου μισο-θυμημένου, μισο-φαντασμένου.

Η πρόθεσή μας δεν ήταν να απεικονίσουμε δογματικά την αφήγηση ή να συμπυκνώσουμε κάποιο νόημα, αλλά να μεταφράσουμε μια ατμόσφαιρα. Η εικόνα επικεντρώνεται σε δυο φιγούρες που πλανιόνται σε ένα αόριστο, και αλλόκοσμο τοπίο. Δεν υπάρχει σαφής αναφορά μέρους η τόπου—μόνο η αίσθηση της απόστασης, της αβεβαιότητας και της επιθυμίας.

Ως NMR, αντλούμε μονίμως έμπνευση από μια μετα-αποκαλυπτική γλώσσα, ενσωματώνοντας στοιχεία που αποσκοπούν σε μια αίσθηση μεταξύ νοσταλγίας και προμηνύοντα κινδύνου. Η τυπογραφία είναι εκεί για να υπογραμμίσει την αμφισημία του τόπου και του χρόνου και η σύνθεση της, υποδειγματικά λοξή, έτσι ώστε να διατηρηθεί ο χώρος ανοιχτός για την προβολή και ερμηνεία του θεατή.

Όπως και σε πολλά από τα έργα μας, η αφίσα του ‘Αρκάντια’ αντιστέκεται στην επίλυση. Λειτουργεί περισσότερο σαν κειμήλιο ή εύρημα — κάτι που ίσως βρέθηκε, και όχι απαραίτητα σχεδιάστηκε. Γενικότερα, μας ενδιαφέρουν αρκετά εκείνοι οι σιωπηλοί κώδικες της δημιουργίας κόσμων, εκεί όπου το design λειτουργεί περισσότερο ως αφήγηση παρά ως εργαλείο.

Στο ‘Αρκάντια’, ο κόσμος τελειώνει όμορφα—ή ξεκινά καταστροφικά. Η αφίσα στέκεται σ’ αυτό το κατώφλι”.

Η αφίσα του “Αρκάντια”:

Διαβάστε τη σύνεντευξη του “α” με τους πρωταγωνιστές του “Αρκάντια”, Αγγελική Παπούλια και Βαγγέλη Μουρίκη, αλλά και τον σκηνοθέτη Γιώργο Ζώη εδώ. Όλες οι υποψηφιότητες των 16ων βραβείων Ίρις υπάρχουν εδώ.