Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αναζητά τον πέμπτο πρωθυπουργό σε λιγότερο από δύο χρόνια ο οποίος θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας – και δεν υπάρχουν προφανείς υποψήφιοι με αρκετές πιθανότητες επιτυχίας.
Ο Φρανσουά Μπαϊρού θα παραιτηθεί την Τρίτη, εννέα μήνες μετά την ανάληψη της θέσης του, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη των κομμάτων για το σχέδιο μείωσης του ελλείμματος. Ο Μπαϊρού είχε αντικαταστήσει τον Μισέλ Μπαρνιέ, έναν βετεράνο της κεντροδεξιάς, ο οποίος επίσης παραιτήθηκε αφού μετά την πρόταση μομφής που κατέθεσαν τα κόμματα τον Δεκέμβριο.
Χωρίς προφανή λύση στο κοινοβουλευτικό αδιέξοδο, ορισμένα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης της ακροδεξιάς της Μαρίν Λεπέν, ζητούν πρόωρες βουλευτικές εκλογές, αλλά ο Μακρόν φέρεται να είναι ανένδοτος. Οι σύμμαχοί του υποστηρίζουν ότι μια νέα εκλογική αναμέτρηση δεν θα αντιμετώπιζε τις διαιρέσεις στη γαλλική πολιτική και θα κινδύνευε να παραδώσει περισσότερη εξουσία στην ακροδεξιά.
Λίγο μετά την ήττα του Μπαϊρού στην ψηφοφορία τη Δευτέρα, το γραφείο του Μακρόν ανακοίνωσε ότι θα διορίσει νέο πρωθυπουργό τις επόμενες ημέρες, δείχνοντας ότι ο πρόεδρος δεν θα καταφύγει σε εκλογές και θέλει να κινηθεί γρήγορα.
Αλλά καμία από τις επιλογές δεν φαίνεται καλή για τον Μακρόν.
Ακολουθεί μια λίστα του Bloomberg με τις επιλογές του Γάλλου προέδρου.
“Επανάληψη”
Η πιο προφανής προσέγγιση θα ήταν να επιλέξει έναν άλλο κεντρώο που να συμβαδίζει με τις βασικές πολιτικές του Μακρόν, όπως ακριβώς ήταν ο Μπαϊρού. Ο σημερινός υπουργός Άμυνας, ο 39χρονος Σεμπαστιάν Λεκορνί, έχει αυτό το προφίλ και ήταν ένα από τα φαβορί στον τελευταίο ανασχηματισμό.
Ο Ζεράλ Νταρμανέν, 42 ετών, θα μπορούσε να φέρει ένα παρόμοιο πολιτικό μήνυμα. Όπως και ο Λεκορνί, προέρχεται από την κεντροδεξιά, αλλά έχει υπηρετήσει τον Μακρόν σε διάφορες υπουργικές θέσεις. Η υπουργός Εργασίας Κατρίν Βοτράν έχει ένα παρόμοιο πολιτικό υπόβαθρο.
Το πρόβλημα είναι ότι μια τέτοια στρατηγική θα οδηγούσε πιθανότατα στο ίδιο αποτέλεσμα: ήττα και ενδεχόμενη απομάκρυνση από το κοινοβούλιο.
Στροφή προς την Αριστερά
Ο Μπαϊρού προώθησε τον προϋπολογισμό του 2025 πείθοντας τους μετριοπαθείς Σοσιαλιστές να απέχουν και η ιδέα να γίνει ένας από αυτούς πρωθυπουργός έχει γίνει πιο πιθανή, από τότε που οι σοσιαλιστές απομακρύνθηκαν από την ομάδα του Ζαν-Λυκ Μελενσόν, η οποία έχει ως στόχο την πτώση του Μακρόν.
Πράγματι, ο ίδιος ο Μακρόν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στην κυβέρνηση των Σοσιαλιστών του Φρανσουά Ολάντ και ο σημερινός ηγέτης του κόμματος, Ολιβιέ Φορ, δήλωσε την Κυριακή ότι θα δεχόταν τη θέση του πρωθυπουργού αν του προσφερόταν.
Αλλά ο Μελενσόν είπε ότι δεν θα υποστηρίξει τον Φορ ως πρωθυπουργό. Και μια ρητή στροφή προς τα αριστερά θα δημιουργούσε προβλήματα με τους Ρεπουμπλικάνους, την παραδοσιακή δεξιά, οι οποίοι θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στην ψήφιση ή την απόρριψη προτάσεων για τον προϋπολογισμό και στη διατήρηση ή μη μελλοντικών κυβερνήσεων.
Δεξιά στροφή
Ορισμένα μέλη του κόμματος του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί έχουν δηλώσει ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν με έναν πρωθυπουργό της αριστεράς. Όμως ο Μπρούνο Ρεταγιό, ο σημερινός επικεφαλής του κόμματος, ο οποίος είναι επίσης υπουργός Εσωτερικών του Μπαϊρού, δήλωσε το Σαββατοκύριακο ότι “αποκλείεται” να οριστεί πρωθυπουργός κάποιος από το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Με 49 έδρες από τις 577 στην Εθνοσυνέλευση, ο διορισμός του Ρεταγιό ή κάποιου άλλου από τη σημερινή ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων θα ήταν μεγάλο ρίσκο. Μάλιστα, ο ίδιος είπε σήμερα ότι δεν είναι “υποψήφιος” για τη θέση του Μπαϊρού.
Αριστερός “από τα παλιά”
Αν ο Μακρόν θέλει να προσεταιριστεί την Αριστερά χωρίς να αποξενώσει τη Δεξιά, θα μπορούσε να αναζητήσει κάποιον εκτός της παρούσας πολιτικής σκηνής. Τον Δεκέμβριο, ακούστηκε το όνομα του Μπερνάρ Καζνέβ, 62 ετών, πρώην πρωθυπουργό επί Ολάντ, ο οποίος έχει κρατήσει αποστάσεις από τη νέα γενιά των Σοσιαλιστών.
Με παρόμοιο τρόπο, ο Μακρόν έφερε τον Ντιντιέ Μιγκό, 73 ετών, στη βραχύβια κυβέρνηση του Μπαρνιέ. Μια άλλη επιλογή είναι ο Ζαν-Ιβ Λεντριάν, 78 ετών, ο οποίος υπηρέτησε στις κυβερνήσεις τόσο του Ολάντ όσο και του Μακρόν, ή ο σημερινός επικεφαλής του κρατικού Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο 67χρονος Πιέρ Μοσκοβισί.
Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης έχουν επίσης αναδείξει τον υπουργό Οικονομικών, Ερίκ Λομπάρ, 67 ετών, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οικοδόμηση γεφυρών με τους Σοσιαλιστές για την εξασφάλιση του προϋπολογισμού του 2025.
Προσφέρει το πλεονέκτημα ότι έχει συνεργαστεί στενά με την Αριστερά πριν από δεκαετίες, αλλά είναι πιστός στη φιλοεπιχειρηματική πολιτική ατζέντα του Μακρόν.
Τεχνοκράτης
Εάν κανένα πολιτικό προφίλ δεν μπορεί να λειτουργήσει, ο Μακρόν θα μπορούσε να προσπαθήσει να βρει έναν πρωθυπουργό που να θεωρείται τεχνοκράτης. Πριν από τον διορισμό του Μπαρνιέ τον περασμένο Σεπτέμβριο, τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν το όνομα του Τιερί Μποντέ, επικεφαλής του Οικονομικού, Κοινωνικού και Περιβαλλοντικού Συμβουλίου.
Ένας πιο γνωστός τεχνοκράτης θα ήταν ο σημερινός διοικητής της κεντρικής τράπεζας, Φρανσουά Βιλερουά Ντεγκαλό.
Παρ’ όλα αυτά, ο διορισμός ενός τεχνοκράτη θα ήταν μια σιωπηρή παραδοχή του Μακρόν ότι η πολιτική έχει αποτύχει.
Διαβάστε ακόμη:
