Ο ‘Μαέστρος’ και οι ελαττωματικές ιδιοφυΐες του Χόλιγουντ

Ο “Μαέστρος” και οι ελαττωματικές ιδιοφυΐες του Χόλιγουντ

Ακόμη μία σινε-βιογραφία έρχεται να ενισχύσει την ανερχόμενη τάση των ημερών. Αυτήν τη φορά διά χειρός Μπράντλεϊ Κούπερ, ο οποίος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο ρόλο του σπουδαίου συνθέτη Λέοναρντ Μπέρνσταϊν.

Τίποτα δεν γοητεύει τους παραγωγούς του Χόλιγουντ περισσότερο από μια αληθινή ιστορία που μοιάζει… κινηματογραφική. Μια περίπτωση τόσο μοναδική, δηλαδή, η οποία θα μπορούσε να υπάρξει μόνο στη μεγάλη οθόνη. Τους τελευταίους μήνες η εν λόγω προτίμηση εκδηλώνεται με αυξημένη ένταση, καθώς βιογραφίες και φιλμ βασισμένα σε αληθινά γεγονότα συναντιούνται στις μαρκίζες των κινηματογράφων όλο και συχνότερα. Μεταξύ άλλων, τον περασμένο Ιούλιο το “Οπενχάιμερ” (Κρίστοφερ Νόλαν) έσπασε τα ταμεία, τον Σεπτέμβριο το “Αουτσάιντερς” (Κρεγκ Γκιλέσπι) εμβάθυνε στα πρόσωπα πίσω από τη χρηματιστηριακή “επανάσταση” του GameStop, στο Netflix έκανε πρεμιέρα το μεταμοντέρνο “El Conde” (Πάμπλο Λαραΐν) που αφορά τον δικτάτορα Πινοτσέτ, ενώ πρόσφατα ο Γιόακιν Φίνιξ ενσάρκωσε τον παθιασμένο “Ναπολέοντα” (Ρίντλεϊ Σκοτ). Όλα αυτά, ενώ αναμένουμε ακόμα την κυκλοφορία του “Ferrari” (Μάικλ Μαν, 25/1), για τον Ιταλό οραματιστή της αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά και του “Priscilla” (8/2), όπου η Σοφία Κόπολα εξιστορεί τη ζωή του Έλβις Πρίσλεϊ μέσα από τις εμπειρίες της πρώτης (έφηβης) συζύγου του. Τώρα, στην παραπάνω λίστα βιογραφιών έρχεται να προστεθεί και εκείνη του Μπράντλεϊ Κούπερ, ο οποίος μετά το οσκαρικό “Ένα Αστέρι Γεννιέται” (2018) εμπνέεται από την προσωπικότητα του εμβληματικού μαέστρου και συνθέτη Λέοναρντ Μπερνστάιν για τον παραγωγής Netflix “Μαέστρο”.

West Side Stories

Ο άνθρωπος που άφησε εποχή ως διευθυντής ορχήστρας, ο πρώτος Αμερικανός που κατάφερε κάτι τέτοιο, συνέθεσε εμβληματικά μιούζικαλ (“West Side Story”) και άφησε διακριτό στίγμα στο σινεμά (το σάουντρακ του “Λιμανιού της Αγωνίας”), βρίσκεται στο επίκεντρο του πληθωρικού “Μαέστρου”. Ο Κούπερ αφενός δίνει μια υποδειγματική ερμηνεία, η οποία θα είναι σοκ αν δε βρεθεί υποψήφια για Όσκαρ, αφετέρου φροντίζει να αποδώσει γοητευτικά την προσωπική ζωή του Μπέρνσταϊν, ειδικά στις εκθαμβωτικές ασπρόμαυρες σεκάνς της νιότης του. Ταυτόχρονα, κομβικό κομμάτι της αφήγησης αποτελεί η θυελλώδης σχέση με την επί είκοσι πέντε χρόνια σύζυγό του Φελίσια Μοντεαλέγκρε (η άψογη Κάρεϊ Μάλιγκαν), η οποία στιγματίστηκε από τις παράλληλες ομοφυλοφιλικές σχέσεις του Μπέρνσταϊν. Είναι εκείνες οι οποίες χρησιμοποιούνται για να αναδειχθούν τα ελαττώματα του μουσικού, από κοντά και διακριτικά και ο αλκοολισμός του, μιας εν πολλοίς ναρκισσιστικής ιδιοφυΐας η οποία είχε ως διαρκή προτεραιότητα την τέχνη του. Ο Κούπερ, βέβαια, δεν είναι παρά ελάχιστα αυστηρός με τον Μπέρνσταϊν, εμφανώς παρασυρμένος από την απαράμιλλη αύρα του.

Από εκεί και έπειτα, ο “Μαέστρος” του ενισχύει, συνδυαστικά με την ευρύτερη “βιογραφική” τάση, την παγιωμένη δυστοκία του Χόλιγουντ να επενδύσει σε εντελώς πρωτότυπες μυθοπλαστικές ιδέες, προτιμώντας οικεία στο κοινό κινηματογραφικά πρότζεκτ με χαμηλό οικονομικό ρίσκο. Οι πλατφόρμες δεν ρισκάρουν ιδιαίτερα κι έτσι το mainstream σινεμά κινδυνεύει να εισέλθει σε ένα καλλιτεχνικό τέλμα, σε μια σεζόν που δείχνει να παίρνει ξανά τα πάνω της…