Ο Γούντι Άλεν μας μιλάει για τα ‘Γυρίσματα της Τύχης’

Ο Γούντι Άλεν μας μιλάει για τα “Γυρίσματα της Τύχης”

Ο 88χρονος σκηνοθέτης επισκέφτηκε την Αθήνα για την πρεμιέρα της 50ής ταινίας του, δίνοντάς μας την ευκαιρία για μια ολιγόλεπτη συζήτηση μαζί του.

“Εύχομαι να απολαύσετε την ταινία, είναι το καλύτερο που μπορούσα να κάνω σε αυτήν τη φάση της ζωής μου”. Με αυτά τα λόγια χαιρέτησε το κοινό της Αίγλης (8/9) ο 88χρονος Γούντι Άλεν λίγο πριν από την προβολή του νέου φιλμ του με τίτλο “Γυρίσματα της Τύχης”.

Στο κατάμεστο θερινό σινεμά, στο οποίο οι θεατές υποδέχθηκαν τον Αμερικανό σκηνοθέτη χειροκροτώντας όρθιοι, η εικόνα ήταν αρκετά διαφορετική συγκριτικά με την παγκόσμια πρεμιέρα των “Γυρισμάτων” λίγες ημέρες νωρίτερα. Στο Φεστιβάλ Βενετίας, η παρουσία του Άλεν συνοδεύτηκε από διαμαρτυρίες εξαιτίας των καταγγελιών σεξουαλικής κακοποίησης με τις οποίες έχει συνδεθεί από τη δεκαετία του ’90, στοιχείο που απουσίαζε χαρακτηριστικά από τη βραδιά στην Αθήνα, αλλά βοηθά να εξηγηθεί η ανοχή που βρίσκει ο δημιουργός επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Εξάλλου, μπορεί στις ΗΠΑ να είναι ανεπιθύμητος, αλλά χάρη στο “εύκρατο κλίμα” της Ευρώπης ο Άλεν συνεχίζει ανεμπόδιστα να κάνει σινεμά, φτάνοντας τις 50 ταινίες στη φιλμογραφία του με τα γαλλόφωνα “Γυρίσματα”. Η δεύτερη παριζιάνικη παραγωγή του 12 χρόνια μετά το “Μεσάνυχτα στο Παρίσι”, θέλει μια γυναίκα που βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια καταπιεστική σχέση να ερωτεύεται και να αποκτά δεσμό με έναν παλαιό γνωστό. Ο τοξικά ζηλιάρης σύντροφός της, όμως, φτάνει στα άκρα τη στιγμή που μαθαίνει πως τον απατάει, σε μια πλοκή που θυμίζει μια πιο ανάλαφρη εκδοχή του “Match Point” (2005).

Το επόμενο πρωί της προβολής στην Αίγλη, συναντήσαμε τον Γούντι Άλεν στο ξενοδοχείο του, όπου λόγω της μεγάλης δημοσιογραφικής ζήτησης ο χρόνος μας ήταν μετρημένος, αναπόφευκτα περιορίζοντας τα περιθώρια της συζήτησης στο καθαρά κινηματογραφικό. Εξ ου και η πρώτη ερώτησή μας δεν θα μπορούσε παρά να αφορά την επιστροφή του στο Παρίσι. “Τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία να μείνω για ένα διάστημα στην πόλη, κάτι που είναι εξαιρετικά σπάνιο. Μετατοπίζεις όλη τη ζωή σου σε έναν νέο τόπο, είναι μεγάλη αλλαγή. Συνήθως πηγαίνεις σε ένα μέρος, κάνεις το γύρισμά σου και φεύγεις. Ωστόσο, όσον αφορά την ουσία του πράγματος, η εμπειρία τού να κάνεις ένα φιλμ σε ξένη χώρα και σε μια γλώσσα που δεν είναι η δική σου, δεν είναι τόσο διαφορετική από το συνηθισμένο. Για εμένα δεν είχε διαφορά από το να βρίσκομαι στις ΗΠΑ, αν και αντιλαμβάνομαι πως ο κόσμος πιστεύει το αντίθετο. Τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση, με βοηθάει το ότι οι ηθοποιοί μιλούν αγγλικά και ότι έχω σταθερούς συνεργάτες, όπως ο διευθυντής φωτογραφίας μου”. Εδώ ο Άλεν αναφέρεται στον εμβληματικό Βιτόριο Στοράρο, με τον οποίο έχουν γυρίσει μαζί πέντε ταινίες, προτού συνεχίσει για να εκθειάζει τη γαλλική πρωτεύουσα. “Η ομορφιά της πόλης του Παρισιού είναι εντυπωσιακή. Έπειτα, οι Γάλλοι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί, ακόμα και όσοι προσλάβαμε για να παίξουν μικρούς, διακριτικούς ρόλους”.

Δεν παραλείψαμε, βέβαια, να τονίσουμε ότι η Ευρώπη υπήρξε ιδιαιτέρως φιλόξενη για εκείνον τα τελευταία χρόνια, τόσο που αναμφίβολα οι χώρες που έχει επισκεφθεί θα έχουν επίδραση στην έμπνευσή του. “Πράγματι, αν και οφείλω να ομολογήσω ότι ανέκαθεν ήταν οι πόλεις που με ενέπνεαν. Μόλις βρεθείς στο Παρίσι, τη Ρώμη ή τη Νέα Υόρκη, ξαφνικά δέχεσαι έναν κατακλυσμό πρωτόγνωρων εικόνων, οι αισθήσεις σου φορτίζονται εκ νέου. Έτσι σκαρφίζεσαι φρέσκες ιδέες, τις οποίες δεν έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ σου, ανακαλύπτεις πρόσωπα ηθοποιών που διαφορετικά δεν θα συναντούσες και, κάπως έτσι, ανανεώνεται η διάθεσή σου να φτιάξεις κάτι από την αρχή”.

Η όρεξη για τον κινηματογράφο σίγουρα δεν έχει αφήσει τον 88χρονο Άλεν. Ωστόσο, στα “Γυρίσματα” ακούγεται ένας στίχος ποίησης που μοιάζει να απηχεί ένα άγχος υπαρξιακό. Συγκεκριμένα πρόκειται για τη φράση: “Αν δεν αναλάβουμε δράση πριν έρθει ο χειμώνας, θα βρεθούμε παγιδευμένοι στον πάγο”. Μήπως νιώθει, άραγε, πως του τελειώνει ο χρόνος; “Το δίχως άλλο! Τώρα, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην. Το σινεμά δεν έχει σχέση με αυτό που ήξερα στο παρελθόν. Μπορεί να αφιερώνεις όλο το χρόνο και τη δημιουργικότητά σου σε μια παραγωγή για έξι ή οκτώ μήνες, μόνο και μόνο για να καταλήξει η δουλειά σου να προβάλλεται σε μια αίθουσα για δύο εβδομάδες. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Μάλιστα, σας εγγυώμαι ότι δεν γνωρίζω ούτε ένα σκηνοθέτη που να είναι ευχαριστημένος με αυτή την κατάσταση. Ακούω διάφορους να λένε συνέχεια ότι στο μέλλον το σινεμά θα επιστρέψει στην κορυφή όπου βρισκόταν. Προσωπικά, δεν το πιστεύω καθόλου, ίσα ίσα θεωρώ θα χειροτερέψουν τα πράγματα. Φοβάμαι πως οι σκηνοθέτες θα γυρίζουν ταινίες αποκλειστικά για streaming. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, οι παραγωγοί και οι υπεύθυνοι των στούντιο δεν ενδιαφέρονται στ’ αλήθεια για το πόσο θα παίζει μια ταινία στο σινεμά”.