Ο απόλυτος οδηγός επιβίωσης για τις 29ες Νύχτες Πρεμιέρας

Έφτασε (επιτέλους) η ώρα για ακόμα ένα Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, το οποίο από τις 27/9 έως τις 9/10 παίζει στις σκοτεινές αίθουσες των κινηματογράφων Άστορ, Άστυ, Δαναός 1 & 2, Ιντεάλ, αλλά και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Παλλάς. Ξεψαχνίσαμε το πρόγραμμα της διοργάνωσης και σας παρουσιάζουμε όλα όσα δεν πρέπει να χάσετε τις επόμενες εβδομάδες.

Διπλά συναισθηματική έναρξη

Με πρωταγωνιστή την αγάπη ξεκινά φέτος το φεστιβάλ, παρουσιάζοντας δύο ταινίες που δίνουν έμφαση στον κεραυνοβόλο όσο και ανέφικτο έρωτα. Πρώτα τη μικρού μήκους του Πέδρο Αλμοδόβαρ “Strange Way of Life”, ένα queer γουέστερν με πρωταγωνιστές τους Πέδρο Πασκάλ και Ίθαν Χοκ, οι οποίοι ενσαρκώνουν έναν καουμπόη και ένα σερίφη, αντίστοιχα, που σμίγουν ρομαντικά μετά από καιρό. Τη σκυτάλη παίρνει ένα από τα πιο συγκινητικά φιλμ της χρονιάς. Ο λόγος για τις “Περασμένες Ζωές”, το ορμητικό ντεμπούτο της Σελίν Σονγκ όπου η “Σύντομη Συνάντηση” συναντά τις “Γέφυρες του Μάντισον”. Κοινώς, προετοιμαστείτε για γερές συγκινήσεις, καθώς η σκηνοθέτρια αφηγείται τη σχέση δύο φίλων που επανενώνονται ύστερα από δύο δεκαετίες, μόνο για να ερωτευτούν ακαριαία και ολοκληρωτικά. Ο καθένας τους, όμως, έχει επιλέξει διαφορετικό μονοπάτι, έτσι η συνύπαρξή τους μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Η Σονγκ αφουγκράζεται με γήινη ποίηση τους ήρωές της και παραδίδει ένα αβίαστα ρομαντικό φιλμ, το οποίο δεν είναι απίθανο να κάνει την έκπληξη και να βρεθεί στα επόμενα Όσκαρ. Διαβάστε περισσότερα για τις “Περασμένες Ζωές” εδώ.

Χρυσή Αθηνά στις ανθρώπινες σχέσεις

Ψυχογραφήματα περίπλοκων χαρακτήρων, αλλά και εξερευνήσεις των πιο δυσπρόφερτων συναισθημάτων μάς περιμένουν στις 16 ταινίες που διεκδικούν τη Χρυσή Αθηνά. Όπως στο πολυσυζητημένο “How to Have Sex” (Μόλι Μάνινγκ Γουόκερ), όπου η κεντρική ηρωίδα ξεσαλώνει στα Μάλια, το “Σε Αργή Κίνηση” (Μαρία Καβταράτζε) που στρέφεται γύρω από τη σχέση μιας χορεύτριας με έναν ασεξουαλικό διερμηνέα, τα οικογενειακά δράματα “Τοτέμ” (Λίλα Αβιλές) και “Μην Πετάξεις Τίποτα” (Λούνα Κάρμουν), όπως και τα κοινωνικώς ανήσυχα “Ρισελιέ” (Πιερ-Φιλίπ Σεβινί) και “Μητέρα, Πατρίδα” (Άλβαρο Γκάγκο). Διαβάστε περισσότερα για τις ταινίες του διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος εδώ.

Γράμμα αγάπης στο σινεμά

Απέναντι στην απειλή της υποτίμησης με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι κινηματογράφοι στα χρόνια του streaming, οι Νύχτες Πρεμιέρας απαντούν με μια σειρά ταινιών που υπενθυμίζουν πόσο αναντικατάστατες είναι οι προβολές στις σκοτεινές αίθουσες. Όπως ακριβώς έπραξε πριν από είκοσι χρόνια ο εμβληματικός εκπρόσωπος του ταϊβανέζικου σινεμά Τσάι Μινγκ-λιανγκ, υπογράφοντας το ιριδίζον “Goodbye, Dragon Inn”. Έναν μυσταγωγικό αποχαιρετισμό σε ένα κινέζικο σινεμά που σύντομα θα έκλεινε οριστικά τους προβολείς του, μέσα από τα βιώματα διαφορετικών ανθρώπων που έχουν περάσει ώρες στα καθίσματά του. Παράλληλα, στο φεστιβάλ δίνεται η ευκαιρία να προβληθούν ξανά ταινίες ακαταμάχητες στη μεγάλη οθόνη. Όπως το αγωνιώδες φιλμ νουάρ “Kiss Me Deadly” (Ρόμπερτ Όλντριτς, 1955), την “Κραυγή που Σκοτώνει” (1978) του Γιέρζι Σκολιμόφσκι, τον παρανοϊκό “Ένοικο” (Ρόμαν Πολάνσκι, 1976), τον παροξυσμικό “Νόμο του Πόθου” (Πέδρο Αλμοδόβαρ, 1987), αλλά και τους δυσεύρετους “Ξεγραμμένους” (1980), μία από τις λιγοστές σκηνοθετικές δουλειές του Ντένις Χόπερ, ο οποίος πρωταγωνιστεί κρατώντας το ρόλο ενός προσφάτως αποφυλακισθέντος αλκοολικού πατέρα που βλέπει την κόρη του να βρίσκει καταφύγιο στο περιθώριο, το δρόμο και το πανκ. Ένα αδιαπραγμάτευτο must για κάθε σινεφίλ, με τη νεαρή Λίντα Μανζ σε μια ανατριχιαστική ερμηνεία-αποκάλυψη.

Ιντεάλ για πάντα

Tο κατά τα άλλα καλό κλίμα μετριάζεται από μια παράμετρο που είναι αδύνατον να προσπεραστεί. Ο λόγος για το εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο αυτή να είναι η τελευταία φορά που οι Νύχτες Πρεμιέρας φιλοξενούνται στον κινηματογράφο Ιντεάλ. Οι λόγοι γνωστοί εδώ και ένα χρόνο: Το ιστορικό κτίριο που στεγάζει για περισσότερο από 100 χρόνια το σινεμά προορίζεται για ξενοδοχείο, εξέλιξη που δεν προστατεύει πλήρως το μέλλον του Ιντεάλ. Το φεστιβάλ, έτσι, στήνει μια γλυκόπικρη γιορτή προς τιμήν της αγαπητής αίθουσας με την οποία έχει συνδέσει άρρηκτα την ιστορία του, τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου στο “Side Bar”. Διαβάστε περισσότερα για την υπόθεση του Ιντεάλ εδώ.

Ένας αιώνας Disney

Οι συστάσεις είναι περιττές για ένα από τα πιο παντοδύναμα στούντιο του πλανήτη, εκείνο που έβαλε το animation στα σπίτια όλου του κόσμου και φέτος γιορτάζει τα εκατοστά γενέθλιά του. Ιδανική αφορμή, λοιπόν, ώστε να απολαύσουμε ξανά τη μαγεία κινουμένων σχεδίων όπως ο “Αλαντίν” (1991) και η καθηλωτική “Φαντασία” (1940).

Τα πολλαπλά μας είδωλα

Πορτρέτα αξεπέραστων προσωπικοτήτων βρίσκουμε στην ενότητα “Icons”. Πρώτος και καλύτερος ο εικονοκλάστης Βέρνερ Χέρτζογκ, ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο του “Radical Dreamer”. Έπειτα, πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, ήρθε η ώρα να δούμε αλλιώς την κληρονομιά του Μπρους Λι μέσα από το “Enter the Clones of Bruce”, ενώ οι λάτρεις του κλασικού Χόλιγουντ σημειώνουν το “Rock Hudson: All that Heaven Allowed” και οι θαυμαστές του Γιόνας Μέκας το “Fragments of Paradise”.

Λάμψη από Χόλιγουντ

Ονόματα από την πρώτη γραμμή του χολιγουντιανού σινεμά εντοπίζονται σε δύο φιλμ, που συνοδεύονται από φεστιβαλικούς διθυράμβους. Από τη μία, το “May December” του πολύπειρου Τοντ Χέινς που διεκδίκησε πρόσφατα τον Χρυσό Φοίνικα, διαθέτει ένα ασυναγώνιστο πρωταγωνιστικό δίδυμο στο πρόσωπο των Τζούλιαν Μουρ και Νάταλι Πόρτμαν. Οι οσκαρούχες σταρ υποδύονται ένα παντρεμένο ζευγάρι που δέχεται απροσδόκητη πίεση, όταν καλείται να αναμοχλεύσει δράματα του παρελθόντος. Από την άλλη, ο Μεξικανός Μισέλ Φράνκο σκηνοθετεί τους Τζέσικα Τσαστέιν και Πίτερ Σάρσγκαρντ στο “Memory”. Η υπόθεση αφορά την επανένωση δύο παλιών γνωστών, η οποία επιφέρει απροσδόκητες συνέπειες στη φιλία τους, τη στιγμή που ένας εκ των δύο καλείται να διαχειριστεί τις επώδυνες συνέπειες της απώλειας μνήμης του. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σάρσγκαρντ βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας.

Μεσκάλ λέμε και κλαίμε

Θα είναι, άραγε, το “All of Us Strangers” η ταινία που θα σπάσει τις περισσότερες καρδιές φέτος; Τα “προγνωστικά” λένε πως ναι, αν λάβουμε υπόψη τα παρακάτω. Αφενός, σκηνοθέτης είναι ο μαέστρος των σπαρακτικών δραμάτων Άντριου Χέιγκ (“45 Χρόνια”, “Weekend”). Αφετέρου, πρωταγωνιστές είναι ο Πολ –”Aftersun”– Μεσκάλ και ο Άντριου –”Fleabag”– Σκοτ. Όσο για την πλοκή; Αυτή αφορά ένα σεναριογράφο, ο οποίος ανακαλύπτει πως οι νεκροί γονείς του τελικά ζουν, την ώρα που εκείνος ζει μια θυελλώδη σχέση με το γείτονά του. Brace yourselves…

Οι Αμερικανίδες αντεπιτίθενται 

Μετά το εξαιρετικό “Assistant”, η ανερχόμενη σκηνοθέτρια Κίτι Γκριν επιστρέφει με το θρίλερ “Royal Hotel”. Κεντρικές ηρωίδες είναι δύο φίλες, οι οποίες αποφασίζουν να πιάσουν προσωρινή δουλειά σε μια απομονωμένη αυστραλέζικη παμπ, με απώτερο σκοπό να μαζέψουν χρήματα για να ταξιδέψουν. Βέβαια, υπολογίζουν χωρίς τους ντόπιους, οι οποίοι δεν βλέπουν την άφιξή τους με καλό μάτι. Από τη μεριά της, η γνωστή ηθοποιός Άνα Κέντρικ δοκιμάζεται στη σκηνοθεσία με το “Woman of the Hour”, ένα crime δράμα εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία του δολοφόνου Ρόντνι Αλκάλα, ο οποίος δεν δίστασε να πάρει μέρος σε τηλεπαιχνίδι, έχοντας μόλις μακελέψει πέντε ανθρώπους.

Let them be weird!

Αν αγαπάτε το παράξενο, ακραίο και αλλοπρόσαλλο σινεμά, οφείλετε να μην προσπεράσετε τους παρακάτω τίτλους. Ξεκινάμε με τη μάλλον πιο φευγάτη ταινία του φεστιβάλ, το διάρκειας δύο ωρών και σαράντα λεπτών “Thundercrack!”. Μια horror κωμωδία από το βαθύ 1975, στην οποία πρωταγωνιστές είναι οι εξής: μια αλκοολική χήρα, μια χούφτα ταξιδιώτες και ένας γορίλας! Μια βροχερή νυχτιά, το ξέφρενο αυτό παρεάκι βρίσκει καταφύγιο σε μια έπαυλη όπου, σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη, “ανταλλάσουν προσωπικές ιστορίες και σωματικά υγρά”. Ο ορισμός του πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις… Εναλλακτικά, προτείνουμε το γερμανικό cult “Taxi to the Toilet” (1980), όπου ο Φρανκ Ρίπλο σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο ρόλο ενός γκέι δασκάλου, που δεν μπορεί να σταματήσει να κάνει σεξ. Δύσκολη πίστα…

Ώρα να μάθετε την Μπέτι Γκόρντον

Μία από τις ευχάριστες όσο και πολύτιμες συνέπειες που έχει προσφέρει η σφοδρή μετατόπιση των κινηματογραφικών συζητήσεων προς το σινεμά των θηλυκοτήτων, αφορά την ανάδειξη σπουδαίων ταινιών που είχαν περάσει στην αφάνεια. Ένα από αυτά είναι το “Variety” της ριζοσπαστικής σκηνοθέτριας Μπέτι Γκόρντον, η οποία τελευταία διεκδικεί εκ νέου –και επάξια– τη θέση που της αρμόζει στην ιστορία του μοντέρνου αμερικανικού σινεμά. Ένα πολυσύνθετο, μεθυστικά υποβλητικό και δυναμικό φιλμ, που αποδομεί την κυριαρχία του ανδρικού βλέμματος (“male gaze”), το “Variety” μιλά για τη γυναικεία σεξουαλικότητα με χαρακτηριστική πρωτοτυπία. Η υπόθεση αφορά μια άνεργη γυναίκα, η οποία πιάνει δουλειά ως ταμίας σε κινηματογράφο ερωτικών ταινιών. Σύντομα, η περιέργειά της την παρακινεί να παρακολουθήσει μία από αυτές, με αποτέλεσμα να αφυπνιστεί η σεξουαλικότητά της και να αναπτύξει μια εμμονή με το πορνό. Όσα ακολουθούν, συνθέτουν μια ασύγκριτη σπουδή στην πολυπρισματικότητα της ερωτικής έλξης, που ξεπερνά τα όρια της σάρκας, την άβυσσο των ανθρώπινων συναισθημάτων, την αμφισημία των χειρονομιών που γίνονται στο σκοτάδι και το μυστήριο των πιο κρυφών επιθυμιών. Διαβάστε περισσότερα για το “Variety” εδώ.

Ευρωπαϊκό ποτ πουρί

Τρεις αυθεντικές σκηνοθέτριες της Γηραιάς Ηπείρου διατυπώνουν φιλόδοξες κινηματογραφικές προτάσεις. Η Ανιέσκα Χόλαντ απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στη Βενετία με το πολιτικά φορτισμένο “Green Border” που θίγει τη γενικευμένη προσφυγική κρίση, η πάλαι ποτέ πρέσβειρα του σοκ Κατρίν Μπρεϊγιά εμπνέεται νέα ερωτικά μπερδέματα στο “Last Summer”, ενώ η Τζέσικα Χάουσνερ υπογράφει το “Club Zero” (φωτό). Ένα αγωνιώδες δράμα με τη Μία Γουασικόφσκα ως δασκάλα υγιεινής διατροφής που αποκτά μια επικίνδυνη οικειότητα με πέντε μαθητές της.

Είπε κανείς πάρτι;

Ακολουθούν συγκεντρωμένα όλα τα events στα οποία θα τα πιούμε, θα τα πούμε και θα χορέψουμε μετά τις μαραθώνιες προβολές. Έχουμε και λέμε: “Short Cuts” με DJ σετ του Jeph Vanger (“Boiler”, 28/9), ο Zorz παίζει στο “Ρομάντσο” στις 29/9, ακολουθεί λαϊκό προσκύνημα στον Ίμερο (30/9), post punk λιτανεία στο “Death Disco” σε μουσική του Νίκου Χαντζή – σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ “Night of the Creeps” (5/10), πάρτι “Νύχτας Γαλλοφωνίας” στο “Barret” (5/10) και πανηγυρικό φινάλε στο “Pop ‘till you Drop” πάρτι λήξης στο “Ρομάντσο” (7/10).

Ο βασιλιάς του ροκ εντ ρολ με το βλέμμα της Σοφία Κόπολα

Η ζωή του Έλβις Πρίσλεϊ έχει μεταφερθεί με κάθε πιθανό τρόπο στο σινεμά, έχοντας ως πιο πρόσφατο παράδειγμα τη φρενήρη βιογραφία του Μπαζ Λούρμαν (“Elvis”). Έφτασε η ώρα, όμως, να δούμε από ένα ολοκαίνουργιο πρίσμα τον βασιλιά του ροκ εν ρολ χάρη στο “Priscilla” της Σοφία Κόπολα. Η ταινία βασίζεται στα απομνημονεύματα της Πρισίλα Πρίσλεϊ, της γυναίκας που γνώρισε τον δέκα χρόνια μεγαλύτερό της Έλβις σε ηλικία 14 ετών το 1959 και τον παντρεύτηκε στα 22 το 1967, προτού χωρίσουν ύστερα από μια ταραχώδη πενταετία. Οι δυο τους έζησαν μαζί την εποχή που ο Πρίσλεϊ έβλεπε την καριέρα του να απογειώνεται, και η Κόπολα εστιάζει ακριβώς σε αυτήν την ταραχώδη περίοδο, όταν η επί σκηνής επιτυχία αναμετριόταν με τις καταχρήσεις και τις συγκρούσεις στο σπίτι. Το ρόλο της Πρισίλα κρατά η ταλαντούχα Κάιλι Σπένι (βραβείο ερμηνείας στην Βενετία), ενώ εκείνον του Έλβις ο Τζέικοπ Ελόρντι, διάσημος από τη συμμετοχή του στην επιτυχημένη σειρά “Euphoria”. Όσο για την Κόπολα, ύστερα από την τηλεοπτικής κοπής παρένθεση του “On the Rocks”, επιστρέφει στο σινεμά έξι χρόνια μετά την υποβλητική “Αποπλάνηση”, φιλοδοξώντας να σερβίρει ένα τολμηρό δράμα με ποπ επικάλυψη.

Ανταρσία στον παράδεισο

Ο μύθος λέει ότι τα μουσικά ντοκιμαντέρ των Νυχτών Πρεμιέρας επιλέγονται με βάση το γούστο του καθενός, οπότε ποιοι είμαστε εμείς να αλλάξουμε την παράδοση; Εμείς, λοιπόν, αυτά είναι που ανυπομονούμε να δούμε: το “Mutiny in Heaven” για τους Birthday Party, το “Mihály Víg” για τον άνθρωπο πίσω από τα σάουντρακ του Μπέλα Τάρ, το “I Am Noise” για τη φολκ ιέρεια Τζόαν Μπάεζ, και το κλασικό “Last Waltz” του Μάρτιν Σκορσέζε από το 1978 για τους θρυλικούς The Band.

Ο ονειροπόλος Νίκολας Κέιτζ

Μετά το προβοκατόρικο “Σιχάθηκα τον Εαυτό μου”, ο Νορβηγός σκηνοθέτης Κρίστοφερ Μπόργκλι πραγματοποιεί το αγγλόφωνο ντεμπούτο του, με ένα χαμαιλέοντα της υποκριτικής ως πρωταγωνιστή. Ο λόγος για το “Dream Scenario” και, ποιον άλλο, τον Νίκολας Κέιτζ. Εν προκειμένω, ο ηθοποιός υποδύεται έναν καθημερινό οικογενειάρχη στον οποίο συμβαίνει κάτι απίστευτο. Ξαφνικά εκατοντάδες άγνωστοι άνθρωποι τον πλησιάζουν για να εξομολογηθούν ότι τον βλέπουν στον ύπνο τους. Τότε ο άντρας δεν έχει άλλη επιλογή από το να ερευνήσει τι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει.

Το ελληνικό σινεμά του αύριο

Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά συνολικά 47 μικρού μήκους απαρτίζουν το αντίστοιχο διαγωνιστικό τμήμα το οποίο σφύζει από ανανεωτικές κινηματογραφικές προτάσεις που αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον. Αναπόφευκτα, λόγω της βράβευσής της με Χρυσό Διόνυσο στη Δράμα, ξεχωρίζει η “Αρκουδότρυπα” των Χρυσιάννας Παπαδάκη και Στέργιου Ντινόπουλου, μια queer αποχρώσεων ταινία ρομαντικού αποχωρισμού με φόντο την επαρχία, η οποία κλέβει τις εντυπώσεις χάρη στη φρεσκάδα της ματιάς της. Ακόμα, μην προσπεράσετε το “Θερμοκήπιο” (Γιώργος Γεωργακόπουλος), ένα μεστό και καλογραμμένο δράμα κοινωνικού ρεαλισμού με ήρωα έναν εργάτη που ονειρεύεται ότι βάζει γκολ με τη φανέλα της Γιουβέντους. Έπειτα, σημειώνουμε φιλμ που εντυπωσιάζουν με το εξαιρετικό επίπεδο της παραγωγής τους. Συγκεκριμένα, το βραβευμένο στις Κάννες “Midnight Skin” (Μανώλης Μαυρής), το ρηξικέλευθο “Φως εκ Φωτός” (Νεριτάν Ζιντζιρία) και τον βυζαντινό “Ανορθόδοξο” (Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος).

Η επαναστατική Scala (όχι του Μιλάνου)

Πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε τον τίτλο του ντοκιμαντέρ που σκηνοθετούν οι Τζέιν Γκιλς και Άλι Κάτεραλ: “Scala!!! Or, the Incredibly Strange Rise and Fall of The World’s Wildest Cinema and How It Influenced a Mixed-Up Generation of Weirdos and Misfits”. Όχι, δεν πρόκειται περί φάρσας, όντως έτσι τιτλοφορείται η ταινία που ανατρέχει στην κληρονομιά ενός εκ των πλέον περιβόητων αντισυμβατικών κινηματογράφων του Λονδίνου. Στα καθίσματά του, τη δεκαετία του ’70 και του ’80, βρήκαν καταφύγιο ένα σωρό απόκληροι της βρετανικής κοινωνίας, από περιθωριακούς πανκ μέχρι απλούς σινεφίλ που αναζητούσαν διαφορετικού είδους κινηματογραφικές συγκινήσεις. Τέτοιες που πρόσφερε απλόχερα το Scala, αφού στην οθόνη του προβάλλονταν κατά κύριο λόγο ταινίες που ελάχιστοι άλλοι τολμούσαν να παίξουν. Ορισμένα από τα μεγαλύτερα σουξέ του σινεμά παρουσιάζονται στο πλαίσιο του φεστιβάλ, όπως το “αμαρτωλό” “Immorial Tales” του Βαλέριαν Μπόροβζικ, η σκανδαλώδης ταινία εκδίκησης “Ms.45” του Έιμπελ Φεράρα, το ανατριχιαστικό “Dead Ringers” (Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ) και το cult αριστούργημα “Warriors” (Γουόλτερ Χιλ). Βάλτε κάποιες από αυτές στο πρόγραμμα, διότι είναι εξαιρετικά απίθανο να τις δείτε ξανά σε σκοτεινή αίθουσα.

Μια διχαστική Χρυσή Άρκτος

Αν θέλετε να δοκιμάσετε τα όριά σας τολμήστε το ντοκιμαντέρ “Στον Αδάμαντα”, που απέσπασε την κορυφαία διάκριση στη φετινή Μπερλινάλε. Ο σκηνοθέτης Νικολά Φιλιμπέρ τοποθετεί την κάμερά του σε μια πλωτή κατασκευή στον Σηκουάνα, όπου λειτουργεί ένα κέντρο ημερήσιας φροντίδας ενηλίκων με ψυχικές διαταραχές. Ο Γάλλος σκηνοθέτης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν παρεμβαίνει στη δράση, μας αφήνει να γνωρίσουμε τους ωφελούμενους από το κέντρο και εντέλει να τους συμπονέσουμε. Ταυτόχρονα, ωστόσο, το φιλμ έχει μια αύρα χειριστική, γεννώντας αμφιβολίες ως προς την ειλικρίνεια της κινηματογραφικής προσέγγισης. Τι από τα δύο ισχύει τελικά, ας το αποφασίσει το κοινό… Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Βαθιά υπόκλιση στον κύριο Μιγιαζάκι

Η αυλαία των Νυχτών Πρεμιέρας πέφτει με μία από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς. Το “Αγόρι και ο Ερωδιός” είναι το καινούργιο anime του μαέστρου Χαγιάο Μιγιαζάκι, το οποίο στην Ιαπωνία κατάφερε να αποφέρει εκατομμύρια στο box office και μάλιστα με μόνο προωθητικό υλικό μια αφίσα. Πλέον η νέα παραγωγή του στούντιο Gimbli συναντά σταδιακά το κοινό της σε όλο τον κόσμο, ανεβάζοντας την ανυπομονησία μας στα ύψη.

Η επιστροφή των φρικιών

Πέντε χρόνια μετά το πολύτιμο ντοκιμαντέρ “Music for Ordinary Life Machines”, στο οποίο χαρτογραφόταν η ιστόρια της ντόπιας underground synth σκηνής, ο Νίκος Χαντζής επιστρέφει για να καταγράψει την ιστορία ενός θρυλικού εγχώριου label. Όπως προδίδει ο τίτλος του “Return of the Creeps”, η ταινία αφορά την ιστορική Creep Records, τη δισκογραφική εταιρία η οποία κυκλοφόρησε εμβληματικούς post punk δίσκους από μπάντες όπως οι Villa 21, Yell-o-Yell, Metro Decay, South Of No North και πολλούς ακόμα. Ένας φόρος τιμής σε έναν ήχο ο οποίος δεν έχει πάψει να γοητεύει μέχρι σήμερα.

Οι δύο κόσμοι του γαλλικού σινεμά

Παραδοσιακά, στη Γαλλία συνυπάρχουν εκείνοι που γυρίζουν καθαρόαιμα εμπορικό σινεμά, σινεφίλ ταινίες που λοξοκοιτάζουν το ευρύ κοινό και προσωπικά όσο και αντισυμβατικά φιλμ. Αυτά τα διαφορετικά σύμπαντα εκπροσωπούνται από δύο τίτλους οι οποίοι έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα φέτος το φεστιβαλικό κύκλωμα. Ο Ρομπέν Καμπιγιό, ο οποίος το 2017 είχε βάλει φωτιά στις Νύχτες Πρεμιέρας με το “120 Χτύποι το Λεπτό”, φέτος παρουσιάζει το “Red Island” όπου τα σεξουαλικά και πολιτικά ένστικτα αφυπνίζονται με φόντο μια γαλλική στρατιωτική βάση στη Μαδαγασκάρη του 1971. Από την άλλη, ο αταξινόμηντος Μπερτράν Μπονελό διεκδίκησε το Χρυσό Λέοντα με το “Beast”. Ένα sui generis sci-fi, στο οποίο η Λεά Σεϊντού υποδύεται μια γυναίκα που αποφασίζει να τροποποιήσει το γενετικό κώδικά της ώστε να μην έχει πλέον έντονα συναισθήματα.

Όχι το “Twilight” που νομίζεις

Μπορεί το διάσημο νεανικό franchise να συνεχίζει να γνωρίζει την αγάπη του κοινού, δηλαδή των 30ηδων σήμερα millenials, ωστόσο το φεστιβάλ εφιστά την προσοχή μας σε ένα τελείως διαφορετικό “Twilight”. Ο λόγος για το ασπρόμαυρο ούγγρικο φιλμ του Γκιόργκι Φεχέρ, στο οποίο ένας συνταξιοδοτημένος ντετέκτιβ αποφασίζει να επιστρέψει στη δράση, όταν μια μαθήτρια βρίσκεται άγρια δολοφονημένη σε ένα δάσος. Αν ο ερευνητής έχει και μια ιδιαίτερη αγάπη στον καφέ, το λες και ευρωπαϊκό “Twin Peaks”…

Τρεις ταινίες – υποσχέσεις

Στο πρόγραμμα των Νυχτών Πρεμιέρας εντοπίζουμε ακόμα τρεις τίτλους οι οποίοι ξεσήκωσαν φεστιβαλικό σούσουρο. Το κινέζικο “Only the River Flows” ξεχώρισε στην Κρουαζέτ συμμετέχοντας το τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, έχοντας στο επίκεντρο έναν αστυνομικό ερευνητή ο οποίος αφού συλλάβει ένα φερόμενο κατά συρροή δολοφόνο, βρίσκει τον εαυτό του να συνδέεται με τους κατοίκους της μικρής πόλης όπου γίνονταν οι έρευνες. Προτείνουμε, επίσης, να αναζητήσετε την εκθαμβωτική αφίσα της ταινίας. Επίσης από τις Κάννες έρχεται το “Creatura”, όπου οι εν πολλοίς τραυματικές ερωτικές εμπειρίες μιας γυναίκας παίρνουν αθροιστικά ανησυχητική τροπή στη ζωή της. Και ακόμη, το υποφήφιο για βραβείο LUX “Στο Γραφείο των Καθηγητών”, όπου μια νεαρή και ιδεαλίστρια δασκάλα που αποφασίζει να ερευνήσει μια σειρά από ανεξιχνίαστες κλοπές από το σχολείο της. Με τη βοήθεια μιας κρυφής κάμερας, εκθέτει τον κλέφτη, αλλά η αποκάλυψή της ξαφνιάζει τους πάντες και φέρνει την Κάρλα μπροστά σε ένα άλυτο δίλημμα.

Ντοκιμαντέρ για γερά νεύρα

Η νικήτρια της Χρυσής Αθηνάς του 2021 Τατιάνα Χουέζο (“Νύχτα της Φωτιάς”) επιστρέφει στο φεστιβάλ με κάτι ολότελα διαφορετικό πλην εξίσου υποβλητικό. Στο “Echo” η σκηνοθέτρια στρέφει την κάμερά της σε ένα απομονωμένο μεξικανικό χωριό, όπου κάτω από τις αφιλόξενες συνθήκες που δημιουργούν η ιδιωτικοποίηση και οι κακές συνθήκες εργασίας, εγγονές φροντίζουν με θαλπωρή τις γιαγιάδες τους μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ενώ στην “Αδελφότητα της Καπνιστής Σάουνας” η Εσθονή σκηνοθέτρια Άννα Χιντς αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας γυναικών που συγκεντρώνονται στο ασφαλές σκοτάδι μιας σάουνας για να μοιραστούν τις πιο μύχιες σκέψεις και τα μυστικά τους. Τυλιγμένες στην πυκνή ζέστη του καπνού, απογυμνώνονται για να διώξουν τους φόβους και την ντροπή και να ανακτήσουν τη δύναμή τους.

Διαβάστε περισσότερα για τις 29ες Νύχτες Πρεμιέρας εδώ.