Οι ταινίες από το Φεστιβάλ του Σάντανς που θα καθορίσουν το 2025

Η μεγάλη γιορτή του ανεξάρτητου σινεμά στη Γιούτα έριξε αυλαία, έχοντας προηγουμένως αναδείξει φιλμ και δημιουργούς που θα μας απασχολήσουν φέτος.

Η Μέκκα του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου, γνωστή και ως Φεστιβάλ του Σάντανς με έδρα τη Γιούτα, έσβησε του προβολείς της πριν από μερικές ημέρες, αφού πρώτα απένειμε δάφνες και φιλοξένησε πρεμιέρες ταινιών που θα απασχολήσουν τους σινεφίλ τους επόμενους μήνες.

Πρώτα, βέβαια, οφείλουμε να χαιρετίσουμε την άξια διάκριση που απέσπασε ο Έλληνας σκηνοθέτης Θοδωρής Παναγόπουλος. Ο δημιουργός απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για τη μικρού μήκους “The Flowers Stand Silently, Witnessing”, ένα ελεγειακό και στα όρια του πειραματικού φιλμ, το οποίο αποτελεί κολάζ αρχειακού υλικού που απεικονίζει την Παλαιστίνη των δεκαετιών του ’30 και του ’40. Τα πλάνα είχαν γυριστεί με κάμερα 16mm από έναν Σκωτσέζο ιεραπόστολο που είχε βρεθεί τότε στην περιοχή. Παλαιστινιακής καταγωγής ο ίδιος, ο Παναγόπουλος επιχειρεί να αναμετρηθεί με τις ρίζες του αλλά και ταυτόχρονα να ανασύρει τη ζωντανή μνήμη ενός λαού που απειλείται διαχρονικά με εξαφάνιση, ειδικά τα τελευταία χρόνια που ζει υπό καθεστώς γενοκτονίας.

Κατά τα άλλα, καλύτερη ταινία αναδείχθηκε το “Atropia” (Χέιλι Γκέιτς), όπου μια φέρελπις ηθοποιός εργάζεται σε ένα στρατόπεδο που εφαρμόζει προσομοιώσεις του πολέμου στο Ιράκ, ενώ αγαπημένη του κοινού αποδείχθηκε η κωμωδία “Twinless” που αποτελεί, επίσης, σκηνοθετικό ντεμπούτο του πρωταγωνιστή Τζέιμς Σουίνι. Η υποψήφια για Όσκαρ Φελίσιτι Τζόουνς βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στο “Train Dreams” (Κλιντ Μπέντλεϊ), τη φιλόδοξη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Ντένις Τζόνσον, το οποίο αποπνέει αέρα Τέρενς Μάλικ και μας έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον.

Ακολούθως, η Ρόουζ Μπερν απέσπασε διθυράμβους για την ερμηνεία της στο “If I Had Legs I’d Kick You” (Μέρι Μπρόνστιν), όπου ενσαρκώνει μια μητέρα που καταρρέει ψυχολογικά, την ώρα που ο Μπεν Γουίσο στο “Peter Hujar’s Day” συνεργάζεται εκ νέου με τον Άιρα Σακς (“Περάσματα”) υποδυόμενος τον εμβληματικό Νεοϋορκέζο φωτογράφο του τίτλου. Τέλος, σημειώνουμε το “Lurker” (Άλεξ Ράσελ), το οποίο περιγράφεται ως επιτομή της “main character” αισθητικής που κυριαρχεί στα social media των zoomers.