Τη δύσκολη αποστολή να αποκρούσει το «Αραβικό παζάρι» για την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά που επιχειρεί το Κάϊρο αναλαμβάνει η ελληνική αντιπροσωπεία, η οποία θα μεταβεί το μεσημέρι στη νέα αιγυπτιακή πρωτεύουσα, με επικεφαλής τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη. Η αιγυπτιακή πλευρά προσπαθεί να εμφανίσει ως μείζονα παραχώρηση τη διατήρηση της παραμονής των μοναχών ως «φιλοξενούμενων» στους χώρους όπου αδιαλείπτως λειτουργεί η Μονή τα τελευταία 1.500 χρόνια.
Στο Κάϊρο αναμένεται να υπάρξει συνάντηση των δύο Υπουργών Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη και Μ. Αμπντελατί, καθώς και των ομάδων εμπειρογνωμόνων από τις δύο πλευρές. Η ελληνική ομάδα με επικεφαλής τον ΓΓ του Υπουργείου Παιδείας Γιώργο Καλατζή, είχε συμμετάσχει με συμβουλευτικό ρόλο στη διαπραγμάτευση μεταξύ της Μονής και του Κυβερνείου Νοτίου Σινά για τον διακανονισμό του Δεκεμβρίου, ο οποίος προέβλεπε ρητά την αναγνώριση ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων στη Μονή. Όμως, με τις μεθοδεύσεις που ακολούθησαν, ο διακανονισμός, αν και συμφωνήθηκε και χαιρετήθηκε μάλιστα και από τους δύο ηγέτες κατά τη συνάντησή τους στις 7 Μαΐου στην Αθήνα, δεν υπογράφηκε ποτέ από την Αίγυπτο.
Όπως όλα δείχνουν, το Κάιρο ανέμενε την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου ώστε να επικαλεστεί πλέον το «δικαστικό τετελεσμένο», με το οποίο είτε δημεύονται απομακρυσμένες περιουσίες της Μονής είτε αποξενώνεται από τα ιδιοκτησιακά δικαιώματά της για όλους τους χώρους και τα κτίσματα εντός και εκτός των τειχών.
Η αιγυπτιακή πλευρά, με δημόσιες τοποθετήσεις, έχει δώσει το στίγμα της γραμμής που θα ακολουθήσει, επικαλούμενη την απόφαση του Δικαστηρίου. Δεν είναι, όμως, γνωστό εάν θα αποδεχθεί να αποτελέσει βάση των συζητήσεων ο διακανονισμός που είχε επιτευχθεί ώστε να γίνουν κάποιες προσαρμογές, ή εάν θα ζητήσει νέα διαπραγμάτευση από μηδενική βάση, όπου η αφετηρία θα είναι πλέον η απόφαση του Δικαστηρίου και η κατάργηση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων της Μονής.
Η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να προσέλθει σε αυτή τη λεπτή διαπραγμάτευση, παρά μόνο έχοντας ως «κόκκινη γραμμή» τη διατήρηση και διασφάλιση της λειτουργίας της Μονής, του προσκυνηματικού και ορθόδοξου χαρακτήρα της, κάτι που συνδέεται, όμως, ευθέως με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, όπως αυτό είχε συμφωνηθεί στον διακανονισμό και όπως αποτυπώνεται και στο έγγραφο εγγραφής της Μονής στην UNESCO ως Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Η Αθήνα θα πρέπει να επιμείνει ότι, τουλάχιστον, οι χώροι και τα κτίσματα εντός και πέριξ των τειχών θα αποδοθούν στην κυριότητα της Μονής ως νομικού προσώπου πλέον (μέχρι τώρα εμφανίζονταν στο όνομα του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου), και να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση για τις εκτάσεις γύρω από τη Μονή. Με μια τέτοια ρύθμιση, η Μονή θα απολέσει τις απομακρυσμένες περιουσίες της, κάτι το οποίο θα μπορούσε να προβάλλει και η αιγυπτιακή κυβέρνηση έναντι όσων ασκούν κριτική στο εσωτερικό.
Κυρίως, όμως, θα πρέπει στη σημερινή συζήτηση να αντιληφθεί η αιγυπτιακή κυβέρνηση ότι οι καλές σχέσεις με την Ελλάδα αποτελούν ισότιμη σχέση και όχι σχέση που προσφέρεται για εκβιασμούς και τέτοιου είδους παζάρια και επιβολή τετελεσμένων. Ίσως στο Κάιρο δεν είχαν υπολογίσει την αντίδραση της Αθήνας σε αυτή τη μεθόδευση, ούτε την κινητοποίηση του Ορθόδοξου κόσμου, η οποία, εάν επιβληθούν τετελεσμένα, δεν θα περιοριστεί σε απλές ανακοινώσεις. Ο απόηχος της κίνησης του Καΐρου εναντίον της Μονής θα φθάσει και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον, η οποία έχει ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα που αφορούν τη χριστιανική παρουσία στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή.
Για την Αθήνα, οι σχέσεις με την Αίγυπτο και τον Πρόεδρο Σίσι έχουν στρατηγικό χαρακτήρα, και μαζί με τις σχέσεις με το Ισραήλ αποτελούν έναν ισχυρό πυλώνα της πολιτικής συμμαχιών της Ελλάδας για την αναχαίτιση και αποτροπή της τουρκικής επιθετικότητας. Και είναι προφανές ότι αυτό βαραίνει τη σημερινή διαπραγμάτευση, καθώς κανείς δεν επιθυμεί να τραυματιστούν οι σχέσεις με αφορμή ένα ζήτημα το οποίο μπορεί να διευθετηθεί με βάση τα διεθνή πρότυπα αλλά και την καλή πίστη μεταξύ των κρατών.
Η προσδοκία όλων είναι ότι, την τελευταία στιγμή, το Κάιρο θα αντιληφθεί ότι αυτή η κίνηση, η οποία εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα, φαραωνικού τύπου τουριστικές αξιοποιήσεις και «χαϊδεύει» τα αυτιά όχι μόνο των εθνικιστών αλλά και των φανατικών μουσουλμάνων, οδηγεί στο ξερίζωμα ενός ζωντανού ορθόδοξου Μνημείου μετά από 1.500 χρόνια, στερώντας από την ίδια την Αίγυπτο την εικόνα της μεγαλύτερης αραβικής μουσουλμανικής χώρας, στην οποία γίνονται σεβαστές οι άλλες θρησκείες, η πολυπολιτισμικότητα και η ανεκτικότητα.