Για τους ήρωες της ζωής του αλλά και για τα συναισθήματα που του ξυπνά ο πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.
Επειτα από μια δεκαετία και πλέον κρίσης, η νυχτερινή διασκέδαση μοιάζει να έχει περιοριστεί. Νιώθετε ότι εκείνη η «χρυσή περίοδος» ξεπέρασε κατά κάποιον τρόπο τα όρια;
«Τα επταήμερα στα νυχτερινά κέντρα ήταν ένα φαινόμενο και ακραίο και παράλογο. Μια κατάσταση εκτός ορίων που έμοιαζε και λίγο εκτός λογικής. Διότι για να συντηρείς μια τέτοια νυχτερινή ζωή επτά ημερών την εβδομάδα θα πρέπει να έχεις να ξοδέψεις τα ανάλογα και ήταν φανερό ότι η χώρα δεν είχε. Γι’ αυτό και ήρθε η κρίση και ο καταποντισμός. Το εισόδημα των εργαζομένων μειώθηκε αισθητά και ήταν απόλυτα φυσιολογικό η νυχτερινή διασκέδαση και να χάσει την αίγλη της αλλά και να σμικρυνθεί. Τώρα πια οι καταναλωτές ψωνίζουν με φειδώ και διασκεδάζουν σκεπτόμενοι δύο φορές πού θα δώσουν τα λεφτά τους».
Ανήκετε στην πρώτη γενιά Κυπρίων που έζησαν στο νησί μετά την τουρκική εισβολή, καθώς η οικογένειά σας εκδιώχθηκε από την Κερύνεια. Ποια συναισθήματα σας ξυπνά ο πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας τις τελευταίες ημέρες;
«Αυτό που έζησε η Κύπρος πριν από 50 χρόνια ήταν εξίσου συγκλονιστικό και καταδικαστέο με αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη. Ωστόσο αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες με τους αδιάκριτους βομβαρδισμούς σχολείων και νοσοκομείων και τις δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους στην Παλαιστίνη είναι ντροπή για την ανθρωπότητα, όπως ιταμή ήταν και η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στα κιμπούτς και τα 1.400 θύματα και τους 220 ομήρους την 7η Οκτωβρίου. Η Κύπρος είναι μια ανάσα από το Ισραήλ και η ανησυχία στο νησί για γενίκευση του πολέμου πολύ μεγάλη».
Στους στίχους μιας εκ των επιτυχιών σας τραγουδάτε «είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του». Οι δικοί σας ήρωες ποιοι είναι;
«Ολοι οι αναξιοπαθούντες και περιθωριοποιημένοι συνάνθρωποί μας και κυρίως τα παιδιά όπως και οι εθελοντές που αφιερώνουν ώρες και μέρες στη βοήθειά τους. Αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες, γι’ αυτό, όποτε κληθώ, σπεύδω να βοηθήσω, όσο μπορώ».
Αν βάζατε τους «τίτλους τέλους» σε αυτή την κουβέντα ποιοι θα ήταν αυτοί;
«Δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου για τους άλλους. Πρέπει να κάνεις αυτό που είναι σωστό για σένα, ακόμα και αν αυτό πληγώσει κάποιους ανθρώπους που αγαπάς».
Πηγή Βήμα