Μαύρη Βροχή

Μαύρη Βροχή

Λυρικό ρέκβιεμ για έναν κόσμο που χάνεται και μια από τις συγκινητικότερες και βαθιά φιλοσοφημένες κινηματογραφικές προσεγγίσεις του πυρηνικού ολέθρου.

Αναπόφευκτα, η πυρηνική καταστροφή στοιχειώνει βαθύτατα ακόμα και σήμερα τη συλλογική συνείδηση της σύγχρονης Ιαπωνίας και αποτελεί ένα από τα θέματα τα οποία επανέρχονται επίμονα και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους στις μεταπολεμικές ταινίες της (από τον “Γκοντζίλα” του Ισίρο Χόντα ως το “Ζω στο Φόβο” του Ακίρα Κουροσάβα και τα “Παιδιά της Χιροσίμα” του Κανέτο Σίντο). Μια από τις συγκινητικότερες και βαθιά φιλοσοφημένες κινηματογραφικές προσεγγίσεις του πρωτοφανούς ολέθρου με τον οποίο ήρθε αντιμέτωπη η Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τον Αύγουστο του 1945 υπογράφεται από τον σπουδαίο Σοέι Ιμαμούρα, διπλά βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Κανών (“Η Μπαλάντα του Ναραγιάμα”, “Το Χέλι”).

Ένα θλιμμένο ασπρόμαυρο συνοδεύει τα πλάνα της ραδιενεργής βροχής που θα πέσει στην Χιροσίμα λίγες ώρες μετά την έκρηξη της ατομικής βόμβας. Η οικογένεια Σιγκεμάτσου θα εγκατασταθεί στην εξοχή, αλλά οι μέρες της είναι μετρημένες, μια και ελάχιστοι θα γλιτώσουν από “το θάνατο που ήρθε από τον ουρανό”. Ένα τεχνολογικό θαύμα (και μαζικό έγκλημα) το οποίο αντιμετωπίζεται από τους στωικούς Ανατολίτες ως φυσική καταστροφή (αναφέρονται σ’ αυτό ως “η λάμψη”), σε ένα λυρικό ρέκβιεμ για έναν κόσμο που χάνεται, θύμα δυνάμεων που τον ξεπερνούν, δεν του στερούν όμως την αξιοπρέπεια και την εσωτερική, ζεν γαλήνη του. Με μια ουμανιστική μεγαλοσύνη, ο Ιμαμούρα ανασύρει από μέσα του την ομορφιά των εφήμερων στιγμών και την υπαρξιακή γενναιότητα με την οποία αυτός στέκεται απέναντι στην προδιαγεγραμμένη μοίρα του.

Α/Μ. Ιαπωνία. 1989. Διάρκεια: 123΄. Διανομή: NEW STAR