Μαμά Γκλόρια

Μαμά Γκλόρια

Χαμηλών εντάσεων και τρυφερών συναισθημάτων ματιά στην ενηλικίωση, τη χειραφέτηση, την απώλεια και την ανθρώπινη επικοινωνία, με ερμηνευτικό ρεσιτάλ από την εξάχρονη πρωταγωνίστρια.

Πολλά μπορεί να πει κανείς για τον Ρομάν Πολάνσκι, σε καμία περίπτωση όμως να τον χαρακτηρίσει βαρετό ή προβλέψιμο. Έχοντας λοιπόν το “χάρισμα” να προκαλεί σχεδόν με κάθε παρέμβασή του, όταν αποφάσισε ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Βενετίας το 1996 να δώσει το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στην… τετράχρονη Βικτουάρ Τιβιζόλ για τη “Μικρή Πονέτ” του Ζακ Ντουαγιόν, είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών. Γιατί μπορεί άραγε ένα τόσο μικρό παιδί να αντιληφθεί περίπλοκες έννοιες, όπως αυτές της απώλειας και του ψυχολογικού αδιεξόδου με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη η Πονέτ, και να τις “μιμηθεί” στην οθόνη; Κι αν όχι, πώς μπορούμε τότε να αναφερόμαστε σε κινηματογραφική ερμηνεία; Δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια καθοδηγούμενα “ντοκιμαντερίστικη” παρουσία μπροστά στην κάμερα;

Το ερώτημα εγείρεται ξανά και στην περίπτωση του “Μαμά Γκλόρια” και της εξάχρονης Λουίζ Μορό-Πανζανί, η οποία είναι σοκαριστικά πειστική ως Κλεό, ένα κοριτσάκι που μεγαλώνει με τον πατέρα του και τη φροντίδα της νταντάς του Γκλόρια. Οι δυο γυναίκες έχουν αποκτήσει έναν ισχυρότατο δεσμό, οπότε η Κλεό θα σοκαριστεί όταν μάθει πως η Γκλόρια πρέπει να επιστρέψει στην πατρίδα της, στο Πράσινο Ακρωτήριο, για να φροντίσει τα δικά της παιδιά. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα κι έτσι ο πατέρας της κανονίζει να τη στείλει στη νησιώτικη χώρα του Ατλαντικού για να περάσουν με την Γκλόρια το τελευταίο καλοκαίρι τους μαζί.

Βραβευμένη με Σεζάρ μικρού μήκους και Χρυσή Κάμερα στις Κάννες για τη συνσκηνοθεσία του “Party Girl” (2014), η Μαρί Αματσουκελί είδε την πρώτη σόλο κινηματογραφική προσπάθειά της να κάνει διεθνή φεστιβαλική καριέρα και να κερδίζει τον Χρυσό Αλέξανδρο στη Θεσσαλονίκη. Ακολουθώντας την Κλεό στην ανακάλυψη ενός καινούργιου, εξωτικού με κάθε έννοια κόσμου, προσπαθεί να περιγράψει με καθαρό και χαμηλότονο κινηματογραφικό τρόπο ένα περίπλοκο ψυχολογικό τοπίο: αυτό ενός μικρού κοριτσιού, το οποίο προσπαθεί να διαχειριστεί την απώλεια πρώτα της φυσικής και κατόπιν της “θετής” μητέρας της και, μέσα απ’ αυτήν, τα δικά του αντιφατικά συναισθήματα (η σχέση με την εγγονή της Γκλόρια). Η Αματσουκελί σφίγγει το κάδρο της, αποτυπώνοντας την αίσθηση ασφυξίας που κατακλύζει την Κλεό, αλλά ανοίγει το βλέμμα της και στους χαρακτήρες που περιβάλλουν τη λιλιπούτεια ηρωίδα της και έρχονται αντιμέτωποι με τα δικά τους διλήμματα. Το διακριτικό σχόλιό της είναι τρυφερό, αλλά και διεισδυτικά κοινωνικό, διατυπωμένο μέσα από λιτές εικόνες, οι οποίες με το εύρημα του κινουμένου σχεδίου μετατρέπονται σε ζωντανές αισθήσεις, σε ιδέες και ονειρικά τοπία. Αυτά που η Κλεό θα πρέπει να διασχίσει, κάνοντας ένα αποφασιστικό βήμα προς την ενηλικίωση.

Γαλλία. 2023. Διάρκεια: 83΄. Διανομή: AMA FILMS