Η χθεσινή κόντρα στη Βουλή μεταξύ του Γιώργου Φλωρίδη και της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας, επανέφερε στον δημόσιο διάλογο την περιβόητη υπόθεση του «βιαστή με την τυρόπιτα» ο οποίος έτυχε της υπεράσπισης της Ζωής Κωνσταντοπούλου, κάτι που έθιξε ο Υπουργός Δικαιοσύνης.
Στην υπόθεση αυτή, λοιπόν, αναφέρθηκε από το βήμα της Βουλής ο κ. Φλωρίδης. Λίγο πριν ξεκινήσει την εξιστόρηση της υπόθεσης του «βιαστή με την τυρόπιτα», ανέφερε: «Ακούσαμε την κυρία Κωνσταντοπούλου να μας λέει: “Τι χρώμα έχει η δικαιοσύνη, τι γεύση, πώς μυρίζει;”. Ας το δούμε λοιπόν. Ακούστε κάποια ονόματα…».
Διαβάστε επίσης: Φλωρίδης για Κωνσταντοπούλου: Υπέβαλε σε επταετή δικαστικά βασανιστήρια τέσσερα θύματα βιασμού για χάρη του πελάτη της
Με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας να φωνάζει «ψέματα» από τα έδρανα, όσο μιλούσε ο υπουργός Δικαιοσύνης, εκείνος συνέχισε: «Υπάρχουν οι καταγγελίες της περιόδου εκείνης από τις γυναικείες οργανώσεις. Για τα βασανιστήρια που κάνατε σε εκείνες τις γυναίκες. Βασανιστήρια κανονικά. Μπρος πίσω».
Δείτε το βίντεο:
Το χρονικό της υπόθεσης
Όλα έλαβαν χώρα από το 2005 και ύστερα. Ο Εμμανουήλ Αριστόβουλος εκείνο το καλοκαίρι προσέγγιζε τουρίστριες στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, προσφέροντάς τους δωρεάν ξενάγηση στην Αθήνα. Μετά την εμπιστοσύνη που κέρδιζε, τους πρόσφερε τυρόπιτα που περιείχε το υπνωτικό χάπι Stilnox. Όταν τα θύματα έχαναν τις αισθήσεις τους, τα μετέφερε σε ξενοδοχεία και τα βίαζε.
Η πρώτη καταγγελία έγινε στις 6 Μαρτίου 2005 από την 29χρονη Αυστραλή τουρίστρια Νάταλι Κάρνιφ, η οποία περιέγραψε τη διαδικασία της προσέγγισης και της επίθεσης.
Ο δράστης, πατέρας δύο παιδιών, παραδέχθηκε αρχικά τις κατηγορίες, επικαλούμενος ψυχολογικά και συζυγικά προβλήματα, αλλά αργότερα υποστήριξε ότι τα θύματα είχαν συναινέσει. Η υπεράσπισή του ανατέθηκε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δίκη ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα, με συνεχείς αναβολές και ενστάσεις από την πλευρά της υπεράσπισης. Από το 2006 έως το 2013, οι δίκες αναβλήθηκαν για διάφορους λόγους, όπως αποχές δικηγόρων, απεργίες, απουσία θυμάτων και μαρτύρων, καθώς και αιτήματα εξαίρεσης δικαστών.
Ολα αυτά τα χρόνια η υπόθεση σερνόταν καθώς επαναλαμβανόταν εφιαλτικά το ίδιο σκηνικό για τα τέσσερα θύματα που υποχρεώνονταν να έρχονται στην Ελλάδα από τον Καναδά και την Αυστραλία και να αναχωρούν προς τις πατρίδες τους άπρακτες, δίχως δικαίωση. Χώρια που οι νεαρές αυτές γυναίκες έπρεπε κάθε φορά να υποβάλλονται στο μαρτύριο της οδυνηρής ανάμνησης και να καλύπτουν εξ ιδίων πόρων τα δαπανηρά έξοδα μετάβασης και παραμονής τους στην Ελλάδα.
Ενα από τα θύματα, μία τουρίστρια από τον Καναδά είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στον Σταύρο Θεοδωράκη: «Η συνήγορος του κατηγορούμενου ισχυρίστηκε ότι είναι απασχολημένη με κάποια άλλη υπόθεση στην επαρχία. Μια υπόθεση που ανέλαβε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Τους είπα ότι είχα έρθει από τον Καναδά. Το ήξεραν άλλωστε. Τους παρακάλεσα να διακόψουν εν ανάγκη και να γίνει η δίκη την επόμενη εβδομάδα. Τίποτα».
Η τελική ποινή που επιβλήθηκε στον δράστη ήταν 12 χρόνια φυλάκισης. Ωστόσο, το 2015, με τον νόμο Παρασκευόπουλου, αποφυλακίστηκαν πολλοί κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένων εγκληματιών όπως ο δράστης της υπόθεσης. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ως πρόεδρος της Βουλής, είχε δηλώσει «ανακουφισμένη» για την ψήφιση του νομοσχεδίου, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις από πολιτικούς αντιπάλους, οι οποίοι την κατηγόρησαν για υπεράσπιση εγκληματιών.
Έστηνε καρτέρι στην Πλάκα
Ο δράστης των βιασμών, ένας μεσήλικος ναυτιλιακός υπάλληλος, πατέρας δύο παιδιών, έστηνε καρτέρι στα πλακόστρωτα σοκάκια της Πλάκας και των μονοπατιών γύρω από την Ακρόπολη περιμένοντας μέχρι να εντοπίσει ασυνόδευτες τουρίστριες που περιφέρονταν μόνες στα αξιοθέατα.
Τις προσέγγιζε, τους μιλούσε αρχικά στα ελληνικά για να βεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για Ελληνίδες και στη συνέχεια με σπαστά αγγλικά ρωτούσε να του πουν πώς θα πάει, δήθεν, σε κάποιο μαγαζί. Σε όσες άνοιγαν ανυποψίαστα και ευκολόπιστα κουβέντα μαζί του, τους έλεγε ότι είναι Ελληνογάλλος πιλότος της Air France, ονομάζεται Αλέξανδρος, λατρεύει την αρχαία Ελλάδα και ανάμεσα σε ακατάπαυστες λοιπές σαχλαμάρες προθυμοποιούνταν, αν αυτές το ήθελαν, να τις ξεναγήσει στις αρχαιότητες ανάμεσα σε πλήθος επισκεπτών.
Ακόμα και η πιο καχύποπτη τουρίστρια δεν φανταζόταν ότι σε ένα πολυσύχναστο τουριστικό μέρος σαν το θέατρο Διονύσου θα κινδύνευε να βιαστεί μεσημεριάτικα. Με την ίδια αθώα κατανόηση αποδεχόταν χωρίς ανησυχία και την προσφορά μισής από την τυρόπιτα που ο ίδιος έτρωγε υπό την προτροπή «να δοκιμάσει ελληνικές γεύσεις». Πού να διανοηθεί το εντός ολίγου θύμα βιασμού ότι ο δράστης θα έκρυβε επιμελώς ένα δισκίο από το βαρύ υπνωτικό χάπι Stilnox στο κομμάτι της προσφερόμενης τυρόπιτας; Ωστόσο, το μετέπειτα κέρασμα ενός ποτού για να έρθουν, όπως ο ίδιος έλεγε, «στο πνεύμα των θεών» επιδρούσε στην απώλεια της συνείδησής τους, όπως ακριβώς περιγράφεται στις αντενδείξεις της ανάμειξης του χαπιού με το αλκοόλ.
Η σπανακοτυρόπιτα – μαϊμού αφροδισιακό
Το αρχικό νήμα στο κουβάρι της υπόθεσης ξεκινά το πρωινό της 5ης Μαρτίου του 2005, όταν η Καναδή Ντάνα Μαρί Σέιντ έφτανε στην Αθήνα από την Αγγλία όπου θα έμενε λίγες ημέρες και μετά θα πέταγε για Αίγυπτο.
Οταν αποφάσισε να πάει στην Ακρόπολη, στην περιοχή της Πλάκας την πλησίασε ένας άνδρας που τη ρώτησε αθώα αν ήταν μόνη της στην Ελλάδα. «Οταν του απάντησα θετικά με ρώτησε αν ήθελα να με ξεναγήσει στην Ακρόπολη. Ηξερε πολύ καλή Ιστορία. Τον πίστεψα και πήγα μαζί του βόλτα. Περίπου στις 14.30 με ρώτησε αν έχω φάει ποτέ ελληνικό φαγητό. Οταν απάντησα “όχι”, μου είπε ότι θα πάει να μου φέρει μια σπανακόπιτα. Πράγματι, μετά από λίγο επέστρεψε και μου είπε να φάω γρήγορα τη μια γωνία για να μη μου πέσει κάτω. Η πρώτη μπουκιά που έφαγα είχε μια περίεργη γεύση. Ομως η υπόλοιπη ήταν πολύ ωραία. Λίγο αργότερα, περίπου στις 14.50, πήγαμε σε ένα μπαρ όπου ήπιαμε ένα ποτό. Από εκείνη την ώρα και μετά δεν θυμάμαι πλέον τίποτα», τονίζει στην κατάθεσή της στους αστυνομικούς το πρώτο θύμα βιασμού.
Το καλοσχεδιασμένο δρομολόγιο του «βιαστή της τυρόπιτας» περιελάμβανε το να σύρει την ανυπεράσπιστη και ζαλισμένη τουρίστρια σε παρακείμενο ξενοδοχείο, όπου υπό την επήρεια της νάρκωσης και με χαμένη την αίσθηση αυτοκυριαρχίας της, τη βίαζε. Στη ρεσεψιόν δεν παρέδιδε ποτέ την ταυτότητά του προφασιζόμενος ότι την είχε ξεχάσει, ενώ επέβαλλε στο άβουλο πλέον θύμα του να παραδώσει το δικό του διαβατήριο. Μετά την ολοκλήρωση της αρρωστημένης σεξουαλικά πράξης του, είτε οδηγούσε το υπό παραισθήσεις θύμα του στο μετρό και το παράταγε, είτε το εγκατέλειπε στο ξενοδοχείο.
Σύμφωνα με την κατάθεση της Ντάνα Μαρί Σέιντ, «στις 11 το βράδυ ξύπνησα σε ένα ξενοδοχείο στην περιοχή της Πλάκας. Βρισκόμουν στο κρεβάτι και φορούσα μόνο την μπλούζα και το σουτιέν μου. Από τη μέση και κάτω ήμουν γυμνή. Πιστεύω ότι η σπανακόπιτα είχε κάτι μέσα. Είχε ρίξει κάτι μέσα για να με ζαλίσει».
Ο ζωντανός εφιάλτης της συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα σωρεύοντας μέσα της ανάμεικτη οργή και αγανάκτηση. «Πήγα στην Αστυνομία και μου είπαν ουσιαστικά ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Επέμεινα. Πήγα και σε δεύτερο αστυνομικό τμήμα. Τελικά μου είπαν να πάω στο νοσοκομείο. Επισκέφθηκα τρία νοσοκομεία για να βεβαιωθεί ο βιασμός και να διαπιστωθεί ποια ναρκωτική ουσία μού είχε δώσει. Αισθάνθηκα πολύ άβολα γυρνώντας από γιατρό σε γιατρό και λέγοντας τα ίδια και τα ίδια», έλεγε το 2015.
Ο βιαστής της διπλανής πόρτας
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2005 ήδη τρεις ακόμα επώνυμες καταγγελίες για βιασμό είχαν υποβληθεί στο Αστυνομικό Τμήμα της Ακρόπολης. Με τον ίδιο προκάτ τρόπο ένας περίεργος μεσήλικας τις τάισε τυρόπιτα και τις κέρασε ποτό και μετά, όταν ήταν μισολιπόθυμες, τις βίασε.
Η Ασφάλεια έδειξε στα θύματα φωτογραφίες υπόπτων, όμως κανένα δεν αναγνώρισε τον βιαστή του. Αλλωστε ο Εμμανουήλ Αριστόβουλος είχε λευκό ποινικό μητρώο και διέθετε το προφίλ ενός συνηθισμένου οικογενειάρχη της διπλανής πόρτας, που ουδέποτε είχε δώσει δικαιώματα υποψιών για διαστροφική δραστηριότητα.
Για τους αστυνομικούς τα τυχαία περιστατικά είχαν συναρμολογηθεί σκιαγραφώντας το πρόσωπο ενός μεσήλικα που προέκυπτε από τις περιγραφές των τεσσάρων θυμάτων. Παράλληλα η Αστυνομία έψαχνε εξονυχιστικά στα μέρη που της είχαν υποδείξει τα θύματα. Εν τω μεταξύ είχε προηγηθεί η ανεύρεση σε δωμάτιο ξενοδοχείο μιας 19χρονης αλλοδαπής σε ιδιαίτερα βεβαρημένη κατάσταση και με εμφανή σημάδια κακοποίησης. Οι μυστικοί αστυνομικοί που όργωναν την περιοχή κατάφεραν να τον εντοπίσουν τον Σεπτέμβριο του 2005 μετά την τέταρτη καταγγελία για βιασμό εις βάρος του και να του περάσουν χειροπέδες.
Αποκαλύφτηκε ότι επρόκειτο για τον 46χρονο τότε Εμμανουήλ Αριστόβουλο ο οποίος ομολόγησε τα αδικήματά του, παραδεχόμενος ότι έλιωνε τα υπνωτικά χαπάκια δήθεν για να χαλαρώσει τα θύματά του. Πριν από την προφυλάκισή του αναγνωρίστηκε από την τελευταία παθούσα. Από τα υπόλοιπα τρία θύματα που βρίσκονταν στις μακρινές τους χώρες δεν ζητήθηκε αναγνώριση από τις ανακριτικές αρχές, ίσως επειδή ο δράστης είχε ομολογήσει και γι’ αυτές τις εγκληματικές πράξεις του και επιδείξει μεταμέλεια. Στη συνέχεια, όμως, άρχισε να υποδύεται το θύμα επικαλούμενος σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που προέρχονταν από τα παιδικά του χρόνια, επαναλαμβάνοντας ότι την κατάσταση τη χειροτέρεψαν κάποια θέματα που είχε με τη σύζυγό του, λέγοντας ότι «ήμουν θολωμένος, δεν καταλάβαινα τι έκανα. Ενεργούσα υπό το καθεστώς ψυχοπάθειας και ψυχικής ανισορροπίας». Στη δε ανακρίτρια άλλαξε πάλι στάση και υποστήριξε ότι ναι μεν πότιζε τα θύματά του με χάπια, αλλά δεν τις βίαζε αφού είχε τη συγκατάθεσή τους για την ερωτική πράξη.
Η ανοιχτή επιστολή
Ανάμεσα στα θύματα του βιαστή που συμπεριλαμβάνονται η Αυστραλή Ντάνα Μαρί Σέιντ, μια ακόμη συμπατριώτισσά της και μια Δανέζα τουρίστρια, η Καναδή Νάταλι Κάρνιφ, το τελευταίο θύμα του βιαστή, είχε μιλήσει στο «ΘΕΜΑ» για την υπόθεση που, όπως η ίδια έλεγε, ήθελε να σβήσει μια για πάντα από το μυαλό της.
Η Καναδή δημοσιογράφος και blogger είναι εκείνη που πρωτοστάτησε για να καταδικαστεί και να τιμωρηθεί ο δράστης τον Μάρτιο του 2015 στο Β’ Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών σε δέκα χρόνια κάθειρξη -παρότι η πρωτόδικη ποινή του ήταν 12 χρόνια- για τον βιασμό που η ίδια υπέστη. Στο μεσοδιάστημα, μετά από τρενάρισμα της υπόθεσης επί εννιά ολόκληρα χρόνια, είχε απευθύνει ανοιχτή επιστολή στην τότε συνήγορο του κατηγορούμενου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου, μέσω της οποίας ζητούσε να προχωρήσουν οι διαδικασίες. Παράλληλα, αφού χρειάστηκε να ταξιδέψει αρκετές φορές στην Ελλάδα για να παρακολουθήσει τις αναβολές της δίκης, αναρωτιόταν γιατί μια αποδεδειγμένα προοδευτική πολιτικός, ευσυνείδητη επαγγελματίας αλλά και γυναίκα, αντί να στέκεται στο πλευρό των θυμάτων, υπερασπίζεται και βοηθά βιαστές.
Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην επιστολή της: «Το μόνο πράγμα που θα ήθελα να πω στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι αυτό: Φανταστείτε να βρίσκεστε σε μια χώρα όπου δεν γνωρίζετε κανέναν και δεν μιλάτε τη γλώσσα. Φανταστείτε να ξυπνάτε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο από την πρώτη μέρα που επισκεφτήκατε την ξένη αυτή χώρα, καθώς συνειδητοποιείτε ότι είστε αναίσθητη γιατί ένας άγνωστος σας νάρκωσε με υπνωτικά και διά της βίας διείσδυσε μέσα σας. Φανταστείτε πόσο τρομοκρατημένη και πόσο μόνη θα αισθανόσασταν και πόσο πολύ θα προσευχόσασταν να εμφανιστεί κάποιος να σας βοηθήσει. Κυρία Κωνσταντοπούλου, είστε μια γυναίκα με δύναμη και μια σημαντική πολιτική φωνή στη χώρα σας. Θα μπορούσατε να έχετε κάνει κάτι για να μας βοηθήσετε όλες τις γυναίκες που πέσαμε θύματα βιασμού. Αντ’ αυτού κάνατε το αντίθετο. Ποτέ δεν θα το καταλάβω αυτό! Σας προκαλώ να υπερασπιστείτε δημοσίως τις ενέργειές σας. Εχετε το θάρρος;».
Το γαϊτανάκι των αναβολών
Αν και η Αστυνομία κατάφερε να συλλάβει τον βιαστή, η κατάσταση περιπλέχθηκε μόλις η υπόθεση πήρε τη δικαστική οδό. Αναβολές, ελλείψεις στην ανακριτική διαδικασία, αιτήσεις αναιρέσεων, απεργίες δικηγόρων, αποχές, απουσίες μαρτύρων έκαναν την υπόθεση να σέρνεται στις δικαστικές αίθουσες για σχεδόν δέκα χρόνια. Ο βιαστής προφυλακίστηκε για 18 μήνες.
Στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος αφού δεν έχει γίνει η δίκη και πέντε χρόνια αργότερα ξαναμπήκε στη φυλακή για μόλις έξι μήνες αφού καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια μόνο για την περίπτωση της κοπέλας από τη Δανία που ήταν το τρίτο θύμα του. Η υπόθεσή της εκδικάστηκε χωριστά μετά το ενδιαφέρον και την προσπάθεια που έκανε η πρεσβεία της χώρας από όπου προέρχεται το θύμα.
Ωστόσο η εκδίκαση της έφεσης για τον βιασμό της Δανέζας τουρίστριας διήρκεσε δέκα μήνες και διεκόπη πάνω από έξι φορές επειδή η κυρία Κωνσταντοπούλου έπρεπε να παρουσιαστεί σε άλλες δίκες («Πυρήνες της Φωτιάς», υπόθεση Μαντούβαλου, Γρηγορόπουλου), τέσσερις φορές λόγω αιτήσεων εξαίρεσης και μία επειδή ασθένησε. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, από τη συνήγορο υποβλήθηκαν ακόμα ενστάσεις πλαστότητας πρακτικών, μη νόμιμης σύνθεσης του δικαστηρίου, προσφυγές ακυρότητας διαδικασίας επειδή δεν της δόθηκε ή της αφαιρέθηκε ο λόγος, καθώς και αιτήματα φωνοληψίας για τα πρακτικά.
Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 30 ακροάσεις από τις οποίες στις 28 το θέμα συζήτησης ήταν οι αναβολές και διαδικαστικά ζητήματα. Επιπλέον η δίκη για τις υπόλοιπες τρεις περιπτώσεις βιασμού που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2006 ολοκληρώθηκε με την έκδοση ποινής τον Ιούνιο του 2013. Πέραν των συνήθων αναβολών-αποχών δικηγόρων και δικαστών, ή ακόμα και λόγω εκλογών, η καθυστέρηση αυτών των επτάμισι ετών οφείλεται ως επί το πλείστον στα αλλεπάλληλα δικονομικά εμπόδια που όρθωσε η συνήγορος υπεράσπισης στο ακροατήριο. Η αλήθεια είναι ότι εκμεταλλευόμενη κάθε παραθυράκι που της παρείχε ο νόμος κατάφερε χαμηλή ποινή «βάσης» για τον κάθε βιασμό του καταδικαστέου πελάτη της.
Εξ οικείων τα βέλη
Η Φεμινιστική Πρωτοβουλία Γυναικών για την Εξάλειψη της Βίας, στην οποία μετείχαν μέλη του Δικτύου Γυναικών και της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, αντέδρασε τότε δυναμικά στην τακτική κωλυσιεργίας της υπεράσπισης πραγματοποιώντας διαμαρτυρία με πανό έξω από τον Αρειο Πάγο τον Φεβρουάριο του 2013 που ζητούσαν την τιμωρία του βιαστή. Τότε το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου έκανε λόγο ότι κάποιοι τη χτυπούν γιατί η ίδια μάχεται να αποκαλυφθεί η αλήθεια για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Δύο μήνες αργότερα, τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, με άρθρα στην εφημερίδα «Αυγή» γυναίκες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκαν στην τακτική της κυρίας Κωνσταντοπούλου να αναβάλει συνεχώς την υπόθεση.
«Εξοργιζόμασταν όταν ζήταγε η συγκεκριμένη δικηγόρος του βιαστή τη μία αναβολή μετά την άλλη και τα χρόνια περνούσαν. Αυτό το θεωρούσαμε αδικία απέναντι στα θύματα του βιασμού όταν έρχονταν από τις μακρινές χώρες τους με μεγάλο κόστος. Μάλιστα, είχαμε στείλει ως Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ προσωπική επιστολή προς τη συγκεκριμένη δικηγόρο, το 2010, όπου της αναφέραμε την αντίρρησή μας για τη συνηγορία προς τον βιαστή και για την αρνησιδικία. Μας απάντησε με επιστολή της ότι δεν ξέρει ποιο είναι το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα έλεγε διάφορα ψέματα και δικαιολογίες για τις ενέργειές της. Αυτό, όμως, δεν της έφτασε, κι έτσι την επιστολή μας αυτή, παρότι ήταν προσωπική, την ανέφερε στο δικαστήριο ως πίεση εναντίον του πελάτη της και μας κατήγγειλε βάζοντάς τη στα αναγνωστέα έγγραφα. Αυτό είναι το ήθος της Ζωής Κωνσταντοπούλου απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και στο Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ», ανέφερε η κυρία Σίσσυ Βωβού στην «Αυγή» εκπροσωπώντας το Δίκτυο, ζητώντας μάλιστα τότε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι υποψήφια η κυρία Κωνσταντοπούλου στις εκλογές, κάτι που όμως δεν έγινε δεκτό.
Αντίστοιχες ήταν και οι διαμαρτυρίες του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι που ζητούσε δίκαιη και σύντομη δίκη, ενώ συμπαραστάθηκε στα θύματα του βιασμού παρέχοντάς τους δωρεάν νομική αρωγή.
«Zήτησα εξηγήσεις, μα δεν μου απάντησε ποτέ…»
Δέκα χρόνια μετά την τραγική εμπειρία της, η Καναδέζα Νάταλι Κάρνιφ, το τελευταίο θύμα του «βιαστή με την τυρόπιτα», μίλησε το 2015 στο «ΘΕΜΑ» για τις απανωτές αναβολές που έζησε στα δικαστήρια χάριν της Ζωής Κωνσταντοπούλου
Το τελευταίο θύμα του «βιαστή με τις τυρόπιτες» και ουσιαστικά η γυναίκα που πάλεψε 10 χρόνια με τις αναβολές και τα δικαστήρια μίλησε τότε στο «ΘΕΜΑ» από τη μακρινή Νέα Ζηλανδία όπου ζούσε και εργαζόταν ως δημοσιογράφος, καθώς λίγα χρόνια μετά την περιπέτειά της εγκατέλειψε τον Καναδά όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Φανερά επηρεασμένη από όλα όσα έζησε στη χώρα μας, δεν μπορούσε να ξεχάσει τις απανωτές αναβολές και το γεγονός ότι όλα αυτά τα ζητούσε η γυναίκα δικηγόρος του βιαστή.
«Κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, είστε γυναίκα, σκεφτείτε τον εαυτό σας σε αυτή τη θέση και βοηθήστε τις γυναίκες. Κάντε τον κόσμο να ευαισθητοποιηθεί και βοηθήστε για τα δικαιώματα των γυναικών», έλεγε απευθυνόμενη στην τότε πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου που για σχεδόν μια δεκαετία την έβρισκε απέναντί της στις ψυχρές αίθουσες των δικαστηρίων.
– Πώς ξεκίνησε η περιπέτειά σας;
Περπατούσα στον δρόμο και αυτός ο άνδρας με σταμάτησε ζητώντας οδηγίες. Οταν του είπα ότι ήμουν ξένη, μιλήσαμε και με κέρασε μια τυρόπιτα στην οποία είχε ρίξει υπνωτικό χάπι. Ξύπνησα σε ένα περίεργο σπίτι και μετά στο ξενοδοχείο μου. Πήγα στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα και όταν οι αστυνομικοί μού είπαν να πάω στο σπίτι μου αποφάσισα να πάω στην Ασφάλεια για να καταγγείλω το περιστατικό. Εκεί μου έκαναν πολλές ερωτήσεις και με πήγαν στο νοσοκομείο. Δεν ήταν ένα, ήταν τρία νοσοκομεία. Εξετάστηκα 24 ώρες αργότερα από τους γιατρούς και επέστρεψα στην Αστυνομία όπου με ανέκριναν για αρκετές ώρες. Ηταν μια φρικτή εμπειρία. Μια πληγή, ένα τραύμα που παρέμενε ανοιχτό σε κάθε αναβολή, σε κάθε δίκη. Κάθε φορά. Και η υπόθεση προχώρησε χάρη στον κ. Δημητρά, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που την κυνήγησε. Και στη δική μου περίπτωση και στην περίπτωση της άλλης κοπέλας, της Ντάνα, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε.
– Ηρθατε σε επαφή και με τα άλλα θύματα;Χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί μήνες για να έρθω σε επαφή με τις άλλες κοπέλες.
– Καταφέρατε να το ξεπεράσετε;
Δεν αισθάνομαι άνετα και δεν θέλω να μιλάω γι’ αυτό. Δυστυχώς, όμως, είναι κάτι που συμβαίνει και ο μόνος λόγος για τον οποίο μιλάω είναι έτσι ώστε ο κόσμος να γνωρίζει και να προστατευτεί. Είναι μια τρομακτική εμπειρία και εύχομαι να μη συμβαίνει, αν όμως συμβεί να ξέρουν οι γυναίκες ότι δεν είναι μόνες τους.
– Χρειάστηκε να ξοδέψετε χρόνο και χρήματα για να ταξιδεύετε στην Ελλάδα για τις δίκες.
Ξόδεψα πάρα πολλά χρήματα γι’ αυτή την υπόθεση. Ομως δεν είναι τα χρήματα…
– Πόσες αναβολές υπήρξαν;Δεν θυμάμαι πια πόσες. Ηταν 4-5, έγιναν οκτώ.
– Αφήσατε την εργασία σας για να επικεντρωθείτε σε αυτό το ζήτημα;
Το 2010 όταν ήρθα στην Ελλάδα και η δίκη εξαιτίας της κυρίας Κωνσταντοπούλου αναβλήθηκε και έπρεπε και πάλι να βρεθώ αντιμέτωπη με αυτή την κατάσταση, για δύο- τρεις μήνες δεν εργαζόμουν και έκανα θεραπείες οι οποίες κόστιζαν πολύ. Συναισθηματικά εκείνη η περίοδος ήταν για μένα πολύ οδυνηρή.
– Τι θα της λέγατε σήμερα (σ.σ. η συνέντευξη δημοσιεύθηκε το 2015);
Θα τη ρωτούσα αυτό που τη ρώτησα και στην επιστολή μου: πώς είναι να υπερασπίζεσαι κάποιον ο οποίος γνωρίζει ότι έχει βιάσει γυναίκες. Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να κάνει κάτι για τις γυναίκες και όχι να προστατεύει ανθρώπους σαν αυτόν. Θα της έλεγα να φανταστεί τον εαυτό της, την αδελφή της, την κόρη ή τη μητέρα της στην κατάσταση που βρέθηκα εγώ και να προσπαθήσει από τη θέση που βρίσκεται να αλλάξει την κατάσταση στην Ελλάδα σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των γυναικών. Θα της έλεγα: Κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, είστε γυναίκα, σκεφτείτε τον εαυτό σας σε αυτή τη θέση και βοηθήστε τις γυναίκες. Κάντε τον κόσμο να ευαισθητοποιηθεί και βοηθήστε όσον αφορά στα δικαιώματα των γυναικών. Επίσης, αυτό που ήθελα να κάνω σε περίπτωση που αυτός βγει έξω είναι να μοιράσω τις φωτογραφίες του σε ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης έτσι ώστε να μπορέσω να προστατέψω άλλες γυναίκες που ταξιδεύουν στην Ελλάδα από αυτόν. Να προσπαθήσω να αποτρέψω να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.
– Είχατε ποτέ την ευκαιρία να βρεθείτε πρόσωπο με πρόσωπο με την κυρία Κωνσταντοπούλου και να της εκφράσετε τις σκέψεις και την πικρία σας για τη συμπεριφορά της;
Οχι. Βρισκόμασταν στο δικαστήριο, νωρίς το πρωί, ανέβαλλε το δικαστήριο την υπόθεση και αυτό ήταν. Δεν είχα τη δυνατότητα να της μιλήσω. Ολα γίνονταν πολύ γρήγορα. Αλλά και στην τελική δίκη εγώ δεν βρισκόμουν εκεί.
– Μετά από όλα αυτά τα χρόνια πώς αισθάνεστε γνωρίζοντας ότι η σημερινή πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου ήταν η δικηγόρος του βιαστή σας;
Μετά τόσα χρόνια είναι πράγματι λυπηρό αυτή η υπόθεση να βγαίνει στη δημοσιότητα εξαιτίας της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Οτι έγινε εξαιτίας της συγκεκριμένης γυναίκας όπως επίσης και του τρόπου με τον οποίο οι ελληνικές Αρχές αντιμετώπισαν την υπόθεση. Αυτή η γυναίκα υπερασπίστηκε τον βιαστή, σημειώθηκαν πολλές αναβολές και σήμερα (σ.σ. την περίοδο της συνέντευξης) αυτός εργάζεται στη φυλακή και υπάρχουν πολλές πιθανότητες να βγει έξω πολύ σύντομα (σ.σ. αποφυλακίστηκε εν τέλει με τον νόμο Παρασκευόπουλου). Μετά από όλα αυτά που πέρασα δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη γυναίκα είναι καλό άτομο και δεν ξέρω και πολλά για εκείνη πέραν των όσων έχω πει και έχω γράψει και είδα ότι ανέβηκε στην υψηλότερη θέση του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Στην υπόθεσή μου έκανε τη δουλειά της. Κάποιος έπρεπε να το κάνει αυτό…
– Της είχατε στείλει ανοιχτή επιστολή στην οποία ζητούσατε απαντήσεις. Τις λάβατε ποτέ;
Θεέ μου! Αυτό είναι κάτι που είχα ξεχάσει γιατί έχουν συμβεί πολλά μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια. Ομως δεν νομίζω ότι μου απάντησε ποτέ.
n Η πιο αποτυχημένη διάρρηξη της χρονιάς – Δείτε τα ντοκουμέντα της δικογραφίας
n
n Νικόλας Ράπτης: Όταν μου έκοψε το συμβόλαιο ο Ant1 ξεκίνησε το άγχος μου – Πήγαινα σπίτι και το μόνο που με ένοιαζε ήταν το φαγητό, σαν ναρκωτικό
n
n Oι πολεοδομίες θα φύγουν από τους Δήμους – Δύο σενάρια για τον νέο τρόπο λειτουργίας”}” data-type=”ProtoThema.Addon.Features.ContentComponents.HtmlEditor.Components.HtmlSnippets.NewsNow” data-area=”Default”>