Η Σοφία Μπουτέλα λάτρεψε τον χορό από 5 χρόνων κοριτσάκι, όταν η μητέρα της είχε τη φαεινή ιδέα να τη γράψει σε σχολή μπαλέτου στη γενέτειρά τους, το Αλγέρι. Βέβαια, η αρχιτέκτονας στο επάγγελμα μαμά δεν είχε ιδέα πως εκείνη τη στιγμή έβαζε το πρώτο λιθαράκι πάνω στο οποίο θα χτιζόταν η μελλοντική καριέρα της κόρης της.
Χρόνια αργότερα, η ευλύγιστη καλλιτέχνις θα έπλεκε το εγκώμιο στους γονείς της -πατέρας της είναι ο Αλγερινός μουσικός της τζαζ Σάμι Μπουτέλα- που ανέθρεψαν εκείνη και τον αδερφό της με ανοιχτόμυαλες καλλιτεχνικές αρχές.
Στα 10 της η οικογένεια μετακόμισε στο Παρίσι, πάνω στο ξέσπασμα του αλγερινού εμφύλιου πολέμου. Ηταν το σωτήριο έτος 1992. Εκεί η μικρή φιλόδοξη μπαλαρίνα ανακάλυψε και άλλα είδη χορού, όπως το hip-hop και το street dance, και εμπλούτισε τις δραστηριότητές της με προπονήσεις στη ρυθμική γυμναστική – στα 18 της, μάλιστα, μπήκε στην Εθνική Ομάδα Ρυθμικής Γυμναστικής της Γαλλίας. Μπορεί να μην έκανε πολλά πράγματα ως γυμνάστρια, ως χορεύτρια όμως έλαμψε.
Το 2007 ήταν η κεντρική χορεύτρια στη διαφημιστική καμπάνια της Nike Women «Keep Up». Από εκεί βρέθηκε να χορεύει σε διαφημίσεις και τηλεοπτικά σόου, στις περιοδείες της Μαντόνα και της Ριάνα, καθώς και στο βιντεοκλίπ του Μάικλ Τζάκσον για το τραγούδι του «Hollywood Tonight» το 2011. Η πρώτη ταινία στην οποία είπε και κάποιες ατάκες ανάμεσα στις χορευτικές φιγούρες ήταν το «StreetDance 2» το 2012. Ως επίσημη αφετηρία της υποκριτικής καριέρας της, πάντως, θεωρείται η ταινία «Kingsman: Η μυστική υπηρεσία» το 2014, σε σκηνοθεσία Μάθιου Βον.
Δέκα χρόνια αργότερα, η Μπουτέλα συμμετέχει για δεύτερη φορά σε ταινία του Βον, το «Αργκαϊλ». Το λες και καρμικό. Λόγω των εξωτικών χαρακτηριστικών της και της αξιοσημείωτης ευελιξίας της, η Αλγερινή καλλιτέχνις υποδύεται σχεδόν αποκλειστικά κατασκόπους, αιμοδιψείς δολοφόνους ή μετα-αποκαλυπτικές ηρωίδες (βλ. «Hotel Artemis», «Atomic Blonde», «Star Trek Beyond» και «Η Μούμια», όπου υποδυόταν τον ομώνυμο ρόλο και έβαζε σε δοκιμασίες τον Τομ Κρουζ).
Το φιζίκ της μάλλον δεν ταιριάζει στο κορίτσι της διπλανής πόρτας με τη φυσιολογική ζωή και τη βαρετή καθημερινότητα. Αυτό, δηλαδή, που ισχυρίζεται ότι είναι η ίδια όταν κλείνουν οι κάμερες και αφήνει πίσω στο σετ τα ψεύτικα μαχαίρια και τα άσφαιρα περίστροφα – που οι ηρωίδες της σπανίως χρειάζονται, αφού είναι άσοι στις πολεμικές τέχνες. Ας είναι καλά τόσα χρόνια χορού και ρυθμικής γυμναστικής.
