Η Μόνικα Μπελούτσι από τη Θεσσαλονίκη μιλά για την Κάλλας και την Ελλάδα

Η Μόνικα Μπελούτσι από τη Θεσσαλονίκη μιλά για την Κάλλας και την Ελλάδα

Ως επίτιμη καλεσμένη του φεστιβάλ κινηματογράφου η διάσημη ηθοποιός συνομίλησε με δημοσιογράφους με αφορμή τη βράβευσή της με τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο.

Μία μέρα μετά την παρουσία της στο κατάμεστο Ολύμπιον για την προβολή του “Μαλένα”, όπου δήλωσε πως έχει την Ελλάδα βαθιά μέσα στην καρδιά της, η Μόνικα Μπελούτσι παρευρέθηκε σε συνέντευξη τύπου ενώπιον δημοσιογράφων για να μιλήσει συνολικά για το έργο της. Θυμίζουμε πως αφορμή για την παρουσία της διάσημης ηθοποιού στη χώρα μας αποτελεί η βράβευσή της από το 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2-12/11) με τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο για την προσφορά της στον κινηματογράφο.

Στην αρχή της συζήτησης η Μπελούτσι ευχαρίστησε θερμά το φεστιβάλ για την τιμή και τη φιλοξενία, υπογραμμίζοντας εκ νέου την αγάπη της για την Ελλάδα. Έπειτα, μίλησε για την πρόσφατη παράσταση “Maria Callas Letters & Memoirs” όπου ενσάρκωσε τη θρυλική σοπράνο και η οποία, μάλιστα, πρόκειται να κυκλοφορήσει και σε μορφή ντοκιμαντέρ από το σκηνοθέτη Τομ Βολφ. Η Μπελούτσι ανέφερε πως τη δελέασε η δυϊκότητα στο ταμπεραμέντο της Κάλλας, καθώς την ίδια στιγμή που έγραφε ιστορία επί σκηνής στην προσωπική ζωή της υπήρξε βαθιά πληγωμένη. Από τη μία, υπάρχει η νεαρή και γεμάτη ελπίδες Μαρία, ενώ από την άλλη η ώριμη Κάλλας η οποία ήρθε αντιμέτωπη με ανυπέρβλητες δυσκολίες. Αντίστοιχα και στο ντοκιμαντέρ, εκείνο που αναδεικνύεται έντονα είναι η μοναξιά που ένιωθε, σε συνδυασμό με το αίσθημα εγκατάλειψης. Η Μπελούτσι μοιράστηκε δε πως έγιναν γυρίσματα στο διαμέρισμα της Κάλλας στο Παρίσι. Επισήμανε, ακολούθως, πως το προσωπικό στοίχημά της ήταν να γίνει αποδεκτή από το ελληνικό κοινό ως Κάλλας (όταν η παράσταση παίχτηκε στο Ηρώδειο), χωρίς να παραγνωρίζει το γεγονός της απόλυτης έκθεσης που συνοδεύει μια θεατρική ερμηνεία.

Η ίδια, ωστόσο, δε βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο; Σε αυτήν την ερώτηση, η Μπελούτσι διευκρίνισε πως προτιμά να μένει στη σκιά, βγαίνοντας προς τα έξω όποτε χρειάζεται να προωθήσει τη δουλειά της. Όσον αφορά τις συνεργασίες της, η ηθοποιός δήλωσε ιδιαίτερα τυχερή. Σε αυτό το σημείο, ανέφερε ένα μικρό παράδοξο. Παρότι ξεκίνησε την κινηματογραφική καριέρα της στα 25, όταν επιλέχθηκε για τη “Μαλένα” ήταν 37 και ενσάρκωσε ένα χαρακτήρα δέκα χρόνια νεότερο, για να δηλώσει ύστερα χιουμοριστικά: “Αλλά αυτή είναι η ομορφιά του σινεμά!” Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν είχε κόμπλεξ με την ηλικία. “Εάν τα βάλω με το πέρασμα του χρόνου, θα χάσω. Είναι κάτι αναπόφευκτο”, είπε συγκεκριμένα. Άραγε αλλάζει το κινηματογραφικό τοπίο όσον αφορά τους ρόλους που δίνονται σε γυναίκες μετά τα 40; Η Μπελούτσι πιστεύει πως ναι. “Τα δεδομένα σήμερα δεν έχουν μεγάλη σχέση με το παρελθόν, όταν οι δουλειές σου στέρευαν μόνο και μόνο επειδή έφτανες σε κάποια ηλικία. Μένω στο Παρίσι, έτσι έχω την ευκαιρία να βλέπω ηθοποιούς όπως Ναταλί Μπάι, η Σαρλότ Ράμπλινγκ και η Φανί Αρντάν οι οποίες στα 60 τους εξακολουθούν να είναι δραστήριες και να εμφανίζονται στον κινηματογράφο”.

Η κουβέντα επέστρεψε στην Κάλλας, όταν μια δημοσιογράφος ρώτησε την Μπελούτσι εάν έχει υποφέρει από αγάπη όπως και η σοπράνο. Εκείνη με τη σειρά της απάντησε λιτά: “Ως γυναίκα μπορώ να καταλάβω τη θέση στην οποία βρισκόταν. Αλλά και ως ηθοποιός, νιώθω πως συχνά μας καταλαμβάνουν οι ιστορίες άλλων, για αυτό πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με σεβασμό. Σε μια συνέντευξή της, η Ιζαμπέλ Ιπέρ είχε πει πως οι ηθοποιοί έχουν μέσα τους μικρούς πρίγκιπες οι οποίοι αφυπνίζονται κάθε φορά που αναλαμβάνουν ένα ρόλο. Και αυτή είναι μια σκέψη που μου αρέσει πάρα πολύ”. Παρόλα αυτά, δεν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό της να καθίσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη.

Αλήθεια, πώς βλέπει η Μπελούτσι το μέλλον του σινεμά; “Παλαιότερα ομολογώ τα πράγματα φαίνονταν πιο δυσοίωνα, όμως πλέον δε νιώθω έτσι. Για παράδειγμα, υπάρχουν φορές που μέσω streaming σου δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσεις φανταστικές ταινίες στις οποίες διαφορετικά δε θα είχες πρόσβαση, όπως το ‘Athena’ του Ρομέν Γαβρά. Πέρα από αυτό, η αίσθηση της σκοτεινής αίθουσας παραμένει απίστευτη. Είναι όπως έλεγε ο Γκοντάρ, το να παρακολουθείς σινεμά από πολύ κοντά βλέποντας τα πρόσωπα να γιγαντώνονται στη μεγάλη οθόνη, μοιάζει σα να ονειρεύεσαι κάτι υπερβατικό”.

Διαβάστε όλα τα νεότερα για το 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εδώ.