Η Ζωή του Τσακ

Η Ζωή του Τσακ

Πομπώδες υπαρξιακό δράμα, το οποίο ξοδεύει τα χαρίσματά του σε αφελή ουμανιστικά διδάγματα που θυμίζουν life coaching από τα social media. | Powered by Uber.

Όπως ανεξήγητα ερχόμαστε στη ζωή, έτσι και την εγκαταλείπουμε, ξαφνικά και δυσερμήνευτα. Πώς θα συμπεριφερόμασταν, όμως, εάν γνωρίζαμε πότε θα έρθει το τέλος; Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα το οποίο απασχολεί τη “Ζωή του Τσακ”, ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ που δεν ανήκει στο είδος του τρόμου, το οποίο μεταφέρεται στο σινεμά από τον μεγάλο θαυμαστή του συγγραφέα και πολλάκις διασκευαστή του, τον ικανό σκηνοθέτη Μάικ Φλάναγκαν (“Δόκτωρ Ύπνος”, “Gerald’s Game”).

Όπως προδίδει ο τίτλος, κεντρικός ήρωας είναι ο Τσακ (Τομ Χίντλστον), ένας αγαθός άνδρας ο οποίος αφού μαθαίνει πως πάσχει από ανίατη ασθένεια, πριν καν κλείσει τα σαράντα, καλείται να συμφιλιωθεί με το αναπόφευκτο, ενώ παράλληλα όσο και παράδοξα, η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη με τη συντέλεια.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως το φιλμ του Φλάναγκαν είναι γεμάτο καρδιά, ούτε πως διατυπώνεται ως μια γενναιόδωρη αποθέωση του ζην, δίνοντας έμφαση σε όσα συνήθως περνούν απαρατήρητα, ωστόσο είναι εκείνα ακριβώς που δίνουν αξία στην ύπαρξή μας. Ένα ευτυχές απρόοπτο που θα φωτίσει μια γκρίζα μέρα, μια όμορφη χειρονομία που θα εξαϋλώσει την κατήφεια μιας μονότονης ρουτίνας, το εγκάρδιο βλέμμα του ανθρώπου που αγαπάμε. Ενσάρκωση όλων όσων δίνουν νόημα στη ζωή αποτελεί η περσόνα του Τσακ, ρόλο που ο Χίντλστον γεννήθηκε να ερμηνεύσει, η οποία, εκτός από θαλπωρή, εμφυσεί στην ταινία ανθρωπιά και άφθαρτη ποίηση, σαν εκείνη του Γουόλτ Γουίτμαν που διατρέχει το σενάριο.

Ωστόσο, παρά το γεγονός πως η πρώτη ύλη είναι έτσι και αλλιώς συναισθηματικά φορτισμένη στο έπακρο, ο Φλάναγκαν επιλέγει να ξεζουμίσει κάθε ευκαιρία εύκολης συγκίνησης, σε βαθμό που το φιλμ δεν έχει περιθώρια να “ανασάνει”. Για παράδειγμα, δεν περνά λεπτό χωρίς την υπενθύμιση πως ο Τσακ πρόκειται να πεθάνει πάρα, μα πάρα πολύ τραγικά, χρησιμοποιώντας εκβιαστικά την οδύνη του, αλλά και όλων των παρομοίως πονεμένων ηρώων, σαν μοχλό παραγωγής δακρύων.

Αλλά μην ανησυχείτε, δεν πρέπει να ξενερώνουμε, γιατί η ζωή είναι ωραία και όλοι είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι. Αυτού του είδους η αδόκιμη αισιοδοξία δίνει τον τόνο σε μια συνολικά πομπώδη σκηνοθεσία, η οποία ξοδεύεται σε βινιέτες θετικής ενέργειας και την εκφορά ουμανιστικών μηνυμάτων που θυμίζουν συμβουλές life coaching αλιευμένες από τα social media. Έτσι, αυτό που ξεκινά ως ένα αφοπλιστικό υπαρξιακό δράμα –είναι χαρακτηριστική η δυστοπική εναρκτήρια ενότητα όπου ο Τσιετέλ Ετζιοφόρ– κλέβει την παράσταση, καταλήγει να μοιάζει με επιφανειακή μεγάλου μήκους διαφήμιση κοινωνικού μηνύματος, με τίτλο “Άδραξε τη Μέρα: Η Ταινία”. Αν μη τι άλλο, αυτός θα ήταν ένας πιο ενδεικτικός για την εν λόγω παραγωγή.

ΗΠΑ. 2024. Διάρκεια: 111 ́. Διανομή: CINOBO.