Η επανέκδοση του “Όλα για τη Μητέρα μου” του Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι ίσως η σημαντικότερη του καλοκαιριού
Το οσκαρικό μελόδραμα του Πέδρο Αλμοδόβαρ άλλαξε άρδην το κινηματογραφικό τοπίο πριν 25 χρόνια και τώρα επιστρέφει σε ένα κόσμο πιο κοντά σε εκείνον που οραματίστηκε ο Ισπανός auteur.
Ένα από τα πράγματα που δίνουν αξία σε κάθε κινηματογραφικό καλοκαίρι είναι οι επανεκδόσεις κλασικών φιλμ που μας δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψουμε από την αρχή στη μεγάλη οθόνη ενός θερινού. Αυτήν την εβδομάδα, βέβαια, επιστρέφει στις μαρκίζες μια ταινία που έκανε τομή στην εποχή της και αποτελεί ιδανική ευκαιρία για αναστοχασμό τόσο της συγκυρίας που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, όσο και αυτής που ζούμε σήμερα.
Ο λόγος, φυσικά, για το αριστουργηματικό “Όλα για τη Μητέρα μου” του Πέδρο Αλμοδόβαρ, το βραβευμένο με διεθνές Όσκαρ φιλμ το οποίο το 1999 έκανε τους πάντες να μιλούν τόσο για τον Ισπανό auteur και τη μία εκ των πρωταγωνιστριών Πενέλοπε Κρουζ, όσο και για τις μείζονες θεματικές που θίγει. Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από μια ανύπαντρη μητέρα, η οποία βλέπει το μοναχογιό της να πεθαίνει ανήμερα των 17ων γενεθλίων του, στην προσπάθειά του να πάρει αυτόγραφο από μια ηθοποιό. Εξαιτίας της οδυνηρής απώλειας, η γυναίκα αποφασίζει να εντοπίσει τον πατέρα του παιδιού, επιλογή που ανοίγει το δρόμο για μια υπαρξιακή οδύσσεια που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Ο μοντέρνος τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το μελόδραμα ο Αλμοδόβαρ, το αγαπημένο του κινηματογραφικό είδος, όπως επίσης το πώς έφερε στο προσκήνιο έννοιες όπως queer σινεμά, τρανς ορατότητα κ.ο.κ. σε μια εποχή που δε χρησιμοποιούνταν όσο σήμερα, είναι μερικοί από τους λόγους που κάνουν το “Όλα για τη Μητέρα μου” μια σπουδαία ταινία. Η αξία της, όμως, δεν περιορίζεται εκεί.
Διαβάστε περισσότερα στην κριτική μας εδώ.
Διαβάστε ακόμα
Τελευταία άρθρα Σινεμά
