Ταινία που θα της δίναμε άνετα 2-3 Όσκαρ, τη σνόμπαραν στο Χόλιγουντ, και το Netflix θέλει να της δώσει αυτό που της αξίζει.
Δεν μπορούμε να θυμήθουμε άλλη περίπτωση ταινίας που να έχει δεχτεί τόση αρνητική κριτική ενώ είναι ένα αριστούργημα. Κυκλοφόρησε το 2022, κρίθηκε ως πολύ αμφιλεγόμενη, χαντακώθηκε με 0 υποψηφιότητες στα Όσκαρ και, σχεδόν 2 χρόνια μετά, ανέβηκε στο Netflix για να πάρει την αναγνώριση που της αξίζει. Βλέποντας όμως τι γίνεται στο Netflix το 2024, το πιθανότερο είναι να μην έχει ούτε την 2η ευκαιρία που είχαν τόσες και τόσες άλλες ταινίες.
Το Babylon του Ντέμιαν Σαζέλ είναι ένα τρίωρο γράμμα αγάπης προς το Χόλιγουντ της παλιάς εποχής, προς τις κινηματογραφικές τεχνικές του παρελθόντος, προς τα πρόσωπα του τότε Χόλιγουντ, προς το πέρασμα του χρόνου που απαγορεύει την είσοδο στο μέλλον και αφήνει στο παρελθόν κάποιους ανθρώπους.
Αυτό γινόταν πολύ πιο έντονα παλιότερα και μέχρι και τις γενιές που γεννήθηκαν στα 80s, άρα βρέθηκαν ενήλικες στην ψηφιακή εποχή και τους ήταν πιο δύσκολο να κατανοήσουν τα νέσα μέσα, τις νέες τεχνολογίες. Αυτές οι γενιές και ακόμα περισσότερες όσο πηγαίνουμε προς τα πίσω, ζούσαν στο παρόν για 2-3 δεκαετίες και μόλις έφταναν τα 45-50 τους, ήταν πια ξεπερασμένοι. Ο χρόνος δεν πήγαινε με μεγάλες ταχύτητες τότε, αλλά παρέμενε αμείλικτος.
Για τους ανθρώπους που δούλεψαν στον κινηματογράφο που δεν είχε ήχο, που ήταν σιωπηλό σινεμά, ο ερχομός των talkies, όπως λένε στην Αμερική τις ομιλούσες ταινίες, ήταν η ταφόπλακα για τους ηθοποιούς του σιωπηλού σινεμά. Πόσοι γνωρίζουν σήμερα το μεγαλείο του Μπάστερ Κίτον; Κι ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι παράδοξο που κρατήθηκε «ζωντανός».
Στο Babylon ο Ντέιμιαν Σαζέλ μας μεταφέρει σε εκείνη την εποχή στα 30s και 40s της κινηματογραφικής παραγωγής, λίγο πριν γίνει το Χόλιγουντ συνώνυμο του σινεμά, λίγο πριν αρχίσουν τα συνδικαλιστικά όργανα του σινεμά να στήνονται, όπου το αμερικανικό όνειρο δεν ήταν να δοξαστείς σε όλο τον κόσμο. Σου αρκούσε να ζεις τη χλιδή του Λος Άντζελες, να συναναστρέφεσαι καλλιτέχνες, δημοσιογράφους για να τους έχεις από κοντά και να σε αποθεώνουν και αν σε ήξερα έξω από το Λος Άντζελες, ελάχιστα σε ένοιαζε.
Δεν αντέχει πια τόσο καλές ταινίες όσο το Babylon το Netflix
Η ταινία κάνει όλη τη διαδρομή από την ελπίδα και το όραμα των ανθρώπων που έκαναν ταινίες και ήθελαν να ξεφύγουν από την βαρετή πραγματικότητα, μέχρι το σημείο που τα οράματα πεθαίνουν. Αλλά μόλις φύγει η γκλαμουριά, μόλις κάτσει η σκόνη από την τρελή και απότομη διαδρομή, αυτό που μένει, είναι η αγάπη για το σινεμά, να μπαίνεις σε μια αίθουσα και να βλέπεις μια ταινία και να δακρύζεις.
Έτσι, με αυτή την περιγραφή, ελπίζουμε να κάνουμε το Babylon εξίσου αγαπητό σε όσους το δουν στο Netflix, να πιάσει την κορυφή στις ταινίες του Netflix και να μείνει για καιρό.
Κάτι που το θεωρούμε απίθανο, αν σκεφτούμε πως στο 2024 οι χρήστες του Netflix στηρίζουν φανατικά τα επιφανειακά, όλα όσα δεν κάνουν ανασκαφές στο συναίσθημα, στην ψυχή τους. Ας είναι, εμείς πάντως θα το βάλουμε το Netflix σήμερα το βράδυ και θα δούμε με την ίδια αγάπη που έχει ο Σαζέλ την ταινία, θα απολαύσουμε τη Μάργκοτ Ρόμπι, τον Μπραντ Πιτ,
* Δες το αναλυτικό μας review εδώ αφού δεις την ταινία στο Netflix.