Το ιρανικό σινεμά μας έχει χαρίσει διαμάντια και σε αυτή τη γραμμή εντάσσεται το There is No Evil που είναι διαθέσιμο μέσα από την πλατφόρμα του Ertflix
Βγαίνει λουλούδι μέσα από το βούρκο; Τελικά, (μπορεί και) ναι. Το ιρανικό σινεμά είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για τούτο. Παρά το απολυταρχικό φονταμενταλιστικό καθεστώς που σκοταδιστικά απλώνει τη σκιά του στη χώρα, ορισμένοι δημιουργοί βρίσκουν τη δύναμη και τον τρόπο να βγουν στο φως. Το There is No Evil (Δεν Υπάρχει Κακό) του Ertflix μας το υπενθυμίζει ηχηρά.
Με τον τρόπο που έχουν οι ταινίες του Ιράν να μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά θεατών που ζουν ακόμα και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Ακριβώς επειδή θίγονται ζητήματα που νικάνε κάθε απόσταση, κάθε περιορισμό. Είναι πανανθρώπινα, μας ενώνουν όλους σαν αόρατη κλωστή.
Είναι μάλλον αυτή η θέληση για αντίσταση που γεννά τέτοια δημιουργικότητα. Δεν κοιμάται ο νους, δεν ξεδιψά το πνεύμα που δεν δέχεται να υποταχθεί. Κάτι σε πνίγει, θες να φωνάξεις για να το διώξεις, να το ξορκίσεις. Γιατί, όπως δυστυχώς όλοι ξέρουμε, υπάρχει το κακό σε αυτόν τον κόσμο. Και αυτό θέλει να δείξει, δια του αντιθέτου, με τον τίτλο αυτό το φιλμ. Μια βαθιά ειρωνεία, ένα πικρό αστείο…
Η υπόθεση του There is No Evil στο Ertflix
Τι έχουμε σε αυτήν την ταινία, διαθέσιμη μέσα από την υπηρεσία streaming του Ertflix; Τέσσερις καθηλωτικές ιστορίες που ξετυλίγονται σπονδυλωτά – ειδικά η πρώτη σε χτυπάει σαν μαστίγιο με τη δύναμη του σοκ. Τέσσερις καθηλωτικές ιστορίες γυρισμένες κρυφά από το καθεστώς Αχμαντινετζάντ, οι οποίες επιχειρούν να ζυγίσουν τον ανθρώπινο αντίκτυπο της διαρκούς απειλής των πολιτικών διώξεων και της θανατικής ποινής στο σύγχρονο Ιράν. Φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με σκληρά ηθικά ζητήματα.
Αψηφώντας την απαγόρευση να γυρίζει ταινίες, αλλά και να ταξιδέψει έξω από τα σύνορα της πατρίδας του, ο Μοχάμαντ Ρασούλοφ αντιστέκεται μέσα από την τέχνη του. Με υλικό σκληρό, πικρό, αλλά και βαθιά συναισθηματικό.
Άρτιο αισθητικά και πολυεπίπεδο θεματικά, το Δεν Υπάρχει Κακό του Ertflix συνιστά ακόμα ένα από τα πολλά διαμαντάκια του ιρανικού σινεμά και μαζί ένα δώρο που κάθε σινεφίλ πρέπει να κάνει στον εαυτό του.
Μια ταινία που η θύμησή της θα σε ακολουθεί για καιρό
Η Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ του Βερολίνου ήταν η δίκαιη επιβράβευση μιας ταινίας που «φωνάζει» σε κάθε της πλάνο με τον πιο ιδιαίτερο τρόπο. Οι εξαιρετικές ερμηνείες όλων των ηθοποιών, με το δικό του στιλ και ύφος ο καθένας, δίνουν τη δέουσα ένταση σε μια αφήγηση που σε συνταράσσει.
Δεν θέλουμε να πούμε περισσότερα. Γιατί ένα από τα στοιχεία που ενισχύουν τη συνολική εμπειρία είναι αυτό του αιφνιδιασμού. Η βασική ιδέα αρκεί και με το παραπάνω. Τα άλλα τα ανακαλύπτεις στην πορεία, αδύνατον να μείνεις αδιάφορος. Αυτή η ταινία του Ertflix θα σε ακολουθεί για καιρό. Σκέψη, προβληματισμός και συναίσθημα μαζί.
