Μια υπερπαραγωγή πάνω στον σωστό αναστοχασμό και στην ολοκληρωμένη ανάλυση ταινιών, σε 4 μέρη. Από έναν ορκισμένο hater (εμένα) κάτι παιδιών που είχαν μυρμήγκια για καλύτερους φίλους και μετά τα έτρωγαν. Και μετά έγιναν κριτικοί κινηματογράφου.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και στη ζωή μου φρόντισα να ‘μαι πάμφτωχος κι επαίτης- δε με κάνουν κάστινγκ σ’ άλλο ρόλο. Anyways. Εφηύρα την καλύτερη μέθοδο όλων των εποχών για να κάνετε ανατομία σε οποιαδήποτε ταινία έχετε δει. Αν σας άγγιξε- και σε ποια σημεία… … Αν σας διέγειρε- και πάλι σε ποια σημεία… … Τι τέλος πάντων προέκυψε μετά από τη ρημαδοθέαση αυτών των καρέ.
.jpg)
Στη σημερινή εκπομπή θ’ ασχοληθούμε με τις φεστιβαλικές ταινίες της σεζόν ’23-’24. Κυρίως του ’23, που εγώ είδα το ’24, γιατί 1) μένω σε χωριό, όπου ο πολιτισμός φτάνει με καθυστέρηση και 2) μου αρέσει ο κινηματογράφος άλλα όχι τόσο ώστε να κουνήσω την αρίδα μου στο ελάχιστο για να τον απολαύσω.
Γράφει ο Μανώλης Ιωαννίδης για την Κουλτουρόσουπα
Στη Φωτιά (2023)
Γυρνάμε έναν αιώνα και βάλε πίσω, Γαλλία, ύπαιθρος, υπέροχα, όπου παρακολουθούμε την πικάντικη (αλλά με σέβας) σχέση μεταξύ ενός φημισμένου μάγειρα και της αρχιμαγείρισσάς του. Μεσήλικες friends with benefits (cooks with benefits?) φάση, ή μάλλον αφασία. Ένα πιάτο που αργεί να γίνει και θέλει πολλή, πολλή μα πάαααρα πολλή υπομονή, αλλιώς ξεχειλώνει, πικρίζει, ξεφουσκώνει, σκληραίνει και βουρ! για πλύση στομάχου.
Πρόκληση: Να μείνετε στη θέση σας δυο ώρες, χωρίς να μαχαιρώσετε τον άνθρωπο που σας έκοψε το εισιτήριο φεύγοντας.
Ατάκα: Δε θυμάμαι. Ούτε θέλω κιόλας.
Πορνογραφικότητα: Άπειρη. Απ’ τις πιο ηδονιστικές (σε πολλά ταμπλό) ταινίες που είδα. Με πάσα ειλικρίνεια, θαυμάζω τον χαρακτήρα της- απλώς τον βρίσκω ανυπόφορο.
Αδεσποτοσύνη: Αποπροσανατολίζει με την ίδια αποτελεσματικότητα που το κάνει ένα κρύο, ληγμένο κακάο πριν τη διάρροια.
Ρέμβη: Ουουουου, τίνγκα στη ρέμβη και στην ονειροπόληση είναι η ταινία! Ας πούμε εγώ βυθίστηκα στη σκέψη και την ενδοσκόπηση απ’ την πρώτη σκηνή κιόλας. Σκεφτόμουν πότε θα τελειώσει.
Ηθοποιία: Εντάξει, Ζιλιέτ. (Μπινός). Όλοι, οι υπόλοιποι, διεκπεραιωτικοί- όπως ακριβώς στοιχηματίζω τους ζήτησε να είναι ο σκηνοθέτης.
Ατμόσφαιρα: Της ταινίας, χαριτωμένη. Τώρα όσον αφορά την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να τη δείτε, θα έλεγα μάλλον αν η εναλλακτική είναι επεισόδιο απ’ τον τρίτο κύκλο του βιετναμέζικου Μάστερσεφ με υπότιτλους στα κορακίστικα.
Ανατομία μιας Πτώσης (2023)
Ζευγάρι που μάλλον είναι στα τελευταία του βρίσκεται προ εκπλήξεως- κυρίως γιατί ο ένας βρίσκεται νεκρός κι ο άλλος κατηγορούμενος. Και μ’ αυτήν την αξιόλογη προϋπόθεση βουτάμε κι εμείς στην ανατομία της πραγματικότητάς τους.
Έχει κι έναν κόπρο υπέρτατο το φιλμ, που πραγματικά δε θα ενοχλούμουν να καθαρίζω το τσίσο του, όταν θα πηγαίναμε βόλτα.
Πρόκληση: Καλό θρίλερ που καλά υπακούει στους κανόνες του. Plus, ότι δυόμιση ώρες ταινία, κυλάει σαν νεράκι (ανθρακούχο).
Ατάκα: Κάθε ατάκα απ’ τη θεσπέσια σκηνή του 1v1 των συζύγων. Στα θετικά ότι δεν είναι ταινία που βασίζεται κυρίως στον διάλογο και το κάνει καλά.
Πορνογραφικότητα: Κατά τους κριτικούς, κολοσσιαία. Κατ’ εμέ, όχι αρκετή. Για το παλιόσκυλο στεναχωρήθηκα παραπάνω, μήπως πάθει τίποτα. Ενώ κατά τ’ άλλα ψάχναμε δολοφόνους, δολοφόνους ονείρων, επιμέλειες τέκνων, μοιχούς, μοιχούς ονείρων, και τα λοιπά και τα λοιπά.
Αδεσποτοσύνη: Υπηρετεί τον εαυτό της με επάρκεια. Τη χειρουργική ακρίβεια του δημιουργήματος, αδυνατώ να την καταλάβω. Εκτός κι αν ο χειρούργος έπαιζε στο Grey’s Anatomy.
Ρέμβη: Αναπόφευκτη λόγω και του ωραιότατου whodunnit στοιχείου. Αλλά όχι και πολύ παραπέρα.
Ηθοποιία: Πάρα πολύ πειστικοί όλοι τους, με τη λεπτότητα και το υπόκωφο δράμα που απαιτείτο. Ακόμη και το κοπρόσκυλο που έπαιζε πήρε βραβείο στις Κάννες.
Ατμόσφαιρα: ΕΡΤ 3, βράδυ, έχεις τσακωθεί με σύζυγο, 2ος/3ος όροφος με μπαλκόνι (το μπαλκόνι είναι υποχρεωτικό prop), παιδιά-γατιά- σκυλιάβολικά απόντες και είσαι σε φάση «Βρε λες;».
Περασμένες Ζωές (2023)
Ποιος έχει λόγο στην αγάπη; Ποιος να έχει την ευθύνη; Η μοίρα; Οι επιλογές μας; Εκείνη!; Είναι συμβιβασμός ή ωρίμανση; Πρόκειται για το ιδανικό ανεκπλήρωτο ή αυτό που ήταν γραφτό να μείνει άγραφο; Αυτά και άλλα πολλά στις ειδήσεις των 8… στροφών την ώρα, σ’ αυτό το νωχελικό, πολύ όμορφο μελέτημα γύρω απ’ αυτό που το λένε αγάπη.
Πρόκληση: Στη θεωρία, να λογαριαστούμε με τις απόψεις μας περί καρμικότητας του έρωτα. Στην πράξη, να επιλέξουμε να μείνουμε στις Τωρινές Ζωές μας μέχρι το τέλος του φιλμ και να μην κάνουμε χαρακίρι απ’ την κατάχρηση της κατά τ’ άλλα θεσπέσιας αίσθησης φυσικότητας (που ορισμένες φορές καταλήγει στην κατατονία) της ταινίας.
Ατάκα: Είμαι σίγουρος (πραγματικά όμως) ότι όλο και κάποιο καρέ θα είναι διακοσμημένο με μια υπέροχη, διαπεραστική παρατήρηση-απόκριση. Αλλά μέχρι να το συναντήσω tumblrο κατέβατο στον ψηφιακό μου διάβα, δε μου έρχεται κάποια πρόχειρη.
Πορνογραφικότητα: Ειλικρινά δεν ξέρω. Γιατί, νομίζω, απ’ αυτή θα εξορμούσε το βαρύ πυροβολικό της ταινίας. Ίσως να παραείναι βραδύκαυστο το σύμπαν της ταινίας, για να μπορεί να απεικονίσει σκανδαλιστικά γυμνά συναισθήματα; Ίσως να είναι οι ιδέες του ντυμένες με σούπερ πρόστυχες ζαρτιέρες υπαινικτικότητας που σαν ασεξουέλ λουλουδάκι αγνόησα; Αλλά σ’ όλη την ταινία ξέρω πως ήμουν στο παρατσάκ για να πω «γίναμε»…
Αδεσποτοσύνη: Σέβεται τον εαυτό της, οπότε τσεκ.
Ηθοποιία: Για φεστιβαλική, υπέροχη.
Ατμόσφαιρα: Προτιμώ του Challengers (2024). ΥΓ. Θα υποθέσω ότι το αγαπημένο μάθημα της σκηνοθέτιδας ήταν η ΤΡΙΓΩΝΟμετρία. Υποθέτω τη σπούδασε καλά. Στη ζωή. Κινηματογραφικός κίτρινος τύπος θα μετονομαστεί η στήλη.
Τα Παιδιά του Χειμώνα (2023)
Τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών τον έχετε δει; Ωραία. Ξέρετε λοιπόν όσα χρειάζεστε. Εκτός αν είστε τίποτα επαγγελματίες κ ρ ι τ ι κ ο ί κι εσείς, που όταν οι έφηβοι συμμαθητές σας κατεβάζανε σφηνάκια σε πάρτι, εσείς κατεβάζατε σφηνάκια χλωρίνης, επειδή δε σας κάλεσαν κι από τότε τα εγκεφαλικά σας κύτταρα σπαράσσονται σε εμφύλιο πόλεμο.
Πρόκληση: Μπααα…
Ατάκα: Παναθεμά, τη μνήμη μου κι εμένα μαζί! Δε θέλω να ψάξω στα ίντερνετς, αλλά όλο και κάποιο διαμαντάκι θα σας χαρίσει. Ίσως να σας αρέσουν οι προσβόλες του γερομίζερου καθηγητή προς τα αχώνευτα που ξέμειναν σχολείο Χριστούγεννα.
Πορνογραφικότητα: Δε νομίζω. Χμ, τώρα που το λέω… Να θυμηθώ να ξαναδώ το μνημειώδες «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών», για να πάρω την απαραίτητη δόσης συναισθηματικής-πνευματικής πορνογραφίας που επιθυμώ.
Αδεσποτοσύνη: Απ’ το Α στο Β και απ’ το Β στο Γ τα. Οκέι, όχι τόσο γραμμικά και σε καμία περίπτωση ενοχλητικά αλλά λίγες (και καλές και παραγνωρισμένες) είναι οι εκπλήξεις (τσάρκες) γύρω απ’ την πεπατημένη του είδους της ταινίας.
Ρέμβη: Φυσικά! Τι θαυμάσια που ήταν η Παλιά Παιδαγωγική…
Ηθοποιία: Παύλος Τζιαμμάτης, βγάζει μάτι.
Ατμόσφαιρα: Μια καλή επιλογή για χαλαρό βραδάκι, μετά από ανάγνωση του Λόλα, να ένα μήλο.
American Fiction (2023)
Τι γίνεται όταν ένας μαύρος συγγραφέας ενστερνίζεται την «μαυρότητα» που πουλάει στο πόπολο; Θραύση γίνεται! Κι ευτυχώς δυσαρεστείται κι έχουμε μια πραγματικά ωραία ταινία, που καυτηριάζει αυτή την απύθμενη ανάγκη να βάζουμε καπελάκια στο κούτελό μας, για να κρύβουμε το κούφιο της επάνω εσωτερικής περιοχής του.
Πρόκληση: Να καταφέρουν ν’ αναγνωρίσουν στον καθρέφτη το γελοίο είδωλό τους κάτι αξιοθρήνητα, woke πυρότουβλα, που τις παρωπίδες τους τις θεωρούν ακριβοθώρητο αξεσουάρ. Γιατί ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με «καλές» προθέσεις κουραστικά πρόθυμων, αυθεντικά ατάλαντων και εξαντλητικά άδειων οικοδόμων. Αδύνατο.
Ατάκα: Στην πρώτη σκηνή που μια καρικατούρα της παραπάνω καρικατούρας-μάστιγας, τα βάζει με τον μαύρο καθηγητή της, επειδή μια προσβλητική έκφραση για τους μαύρους, την προσβάλλει. Προσβάλλει αυτήν. Τη λευκή μεταέφηβη.
Πορνογραφικότητα: Μέσω της διακωμώδησης αλλά και της πρόσθεσης κι άλλων διαστάσεων στην ιστορία του πρωταγωνιστή, μεγάλη.
Αδεσποτοσύνη: Ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για κήρυγμα/μανιφέστο, ικανοποιητική.
Ρέμβη: Τι θα συνέβαινε αν όλοι συμφωνούσαμε ότι το ανθρώπινο είδος, ανεξαρτήτου χρώματος, θρησκείας, γένους και φυλής είναι το ίδιο… αηδιαστικό.
Ηθοποιία: Ένας κι ένας (κι ακόμη ένας) όλοι τους.
Ατμόσφαιρα: Στο πιο ανάλαφρο, γι’ αυτό και δεν μπουκώνεις. Πολύ καλή ταινία, παντός καιρού.
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
Κάθε 14 με «Τα νΕυΡΩΤΙΚΑ». Κάθε 29 με το «Ετοιμάζω ταξίδι, μοναχά για πάρτη μου». Κάθε όποτε λάχει με το «Ύστερα απ’ τον κόσμο». gioskase.katsi@gmail.com