Κτισμένη σε έναν απόκρημνο λόφο της Κέας (ή Τζιάς) , σε μια μοναδική τοποθεσία στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού, βρίσκεται η Ιερά Μονή της Παναγίας της Καστριανής.
Το ταξίδι του thetimes|-.gr φέτος το Πάσχα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα που αποπνέουν τα μοναστήρια ανά την Ελλάδα, συνεχίζεται και σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη, και ενώ βιώνουμε τα Θεία Πάθη μέχρι την Ανάσταση. Η Ιερά Μονή της Παναγίας της Καστριανής είναι η προστάτιδα της Τζιάς. Προσελκύει κάθε χρόνο για προσκύνημα χιλιάδες πιστούς μολονότι το μοναστήρι έχει δύο ολόκληρους αιώνες να λειτουργήσει και να φιλοξενήσει μοναχούς.
Το θαύμα του 1.700 μ.Χ.
Η ιστορία της Μονής ξεκινά το 1700 μ.Χ. οπότε και στην περιοχή δεν μπορούσε να δει κάποιος τίποτε άλλο από έναν ακατοίκητο βράχο ο οποίος ανήκε σε έναν κτηματία της εποχής, τον Γιακουμάτο. Εκείνος είχε φροντίσει να έχει εκεί απλώς στάνες για τα ζωντανά του. Ένα βράδυ, οι βοσκοί που τα φύλαγαν, είδαν ξαφνικά στην κορυφή του λόφου απέναντί τους – στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η Παναγία η Καστριανή – ένα φως. Όπως ήταν αναμενόμενο, τους κινήθηκε η περιέργεια, γνωρίζοντας ότι η κορυφή ήταν απάτητη.
Η μυστήρια λάμψη εμφανίστηκε και τα δύο επόμενα βράδια. Την επόμενη νύχτα, μαζί με τον κτηματία, σκαρφάλωσαν στο βράχο, εντόπισαν τον θάμνο από τον οποίο πήγαζε το φως, έσκαψαν, και στη ρίζα του βρήκαν ένα εικόνισμα με την Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι αυτή η θαυματουργή εικόνα που σήμερα συρρέουν οι πιστοί για να προσκυνήσουν και που βρίσκεται στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Καστριανής.
Ακόμη και ο χώρος όμως που τελικά χτίστηκε η Μονή προς τιμήν της Παναγίας, είναι σαν να μην επελέγη από ανθρώπινο νου. Και αυτό γιατί ενώ αρχικά ξεκίνησαν να χτίζουν τη Μονή στο απέναντι σημείο από το οποίο βρίσκεται σήμερα – καθώς εκεί ήταν και ίσωμα και είχε και νερό – τα θεμέλια ήταν αδύνατο να στηριχτούν.
Ξαφνικά όλα έπεφταν, καταστρέφονταν, και ξεκινούσαν πάλι από την αρχή. Έτσι, αποφάσισαν να χτίσουν το ναό ακριβώς στο σημείο που είχε εντοπιστεί η εικόνα. Οι αγιογραφίες του τέμπλου του πρώτου ναού – ακολούθησε και δεύτερος ναός – χρονολογούνται πίσω στο 1708 μ.Χ. Σταδιακά λειτούργησε και η Μονή, αλλά το 1833 με το διάταγμα του Όθωνα «περί διαλύσεως των Μοναστηριών» το οποίο προέβλεπε το κλείσιμο όλων των μονών που είχαν λιγότερους από έξι μοναχούς, έκλεισε, και έκτοτε στα «κελιά» δεν διαβίωσαν ποτέ ξανά μοναχοί.
Ωστόσο, δεν παρέμειναν κενά για πάντα. Σήμερα, μετά από πολλές περιπέτειες, ΦΕΚ, και γραφειοκρατικές διαδικασίες περί ιδιοκτησίας που έπρεπε να τακτοποιηθούν, στα «κελιά» φιλοξενούνται πιστοί που συρρέουν για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας ή να εκπληρώσουν τάματα που έχουν κάνει.
Ο ιερέας που ήρθε για 3 μήνες και ζει στη Μονή 36 χρόνια
Ο ναός της Μονής είναι «περιζήτητος» και για γάμους και βαφτίσεις. Όπως λέει χαριτολογώντας στο Πρώτο Θέμα ο Αρχιερατικός Επίτροπος Κέας & Μακρονήσου, πατέρας Ελευθέριος Δεμέναγας «έχω κάνει γύρω στα 780 βαφτίσια και 280 γάμους. Τώρα έρχονται πλέον να παντρεύω εκείνους που είχα βαφτίσει παλιά και να βαφτίζω τα παιδιά τους. Έρχονται να παντρευτούν και λέω κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Δηλαδή ο χρόνος περνάει. Βλέπεις τώρα κοπέλες 20 χρονών σαν το νερό, το ίδιο και νεαρούς και λες τι γίνεται;».
Ο πατέρας Ελευθέριος ήρθε να μείνει στο χώρο της μονής μαζί με την πρεσβυτέρα για τρεις μήνες. Από τότε πέρασαν 36 χρόνια και δεν έφυγαν στιγμή. Εκεί μεγάλωσαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Όπως μας εξηγεί η μονή της Παναγίας της Καστριανής «Είναι μεγάλο σχολείο. Είναι πνευματικό σχολείο. Αρκεί βέβαια να θέλεις να θέλεις να ακούς. Να θέλεις να δοκιμάζεις τον εαυτό σου. Ποιος είσαι, τι είσαι. Ούτε ξερόλας, ούτε κλπ. Έχει να σου δώσει πάρα πολλά. Είναι ένας τόπος στον οποία πραγματικά έρχεσαι σε επαφή με κάθε άνθρωπο που μπαίνει μέσα, τον συναντάς και σε συναντάει. Δηλαδή, παρότι έχει μια φαινομενική ησυχία, στην ουσία ο άνθρωπος που θα έρθει να προσευχηθεί, ανοίγεται. Και βέβαια αυτό είναι και καλό και για μένα που ακούω, αλλά και για εκείνον ο οποίος ξεκουράζεται αλλά φρονεί, βγάζει από μέσα του αυτά τα οποία κουβαλάει. Γι’ αυτό εμείς το θεωρούμε ότι είναι πολύ ιδιαίτερο σημείο».
Όσον αφορά στην εικόνα της Παναγίας της Καστριανής, που θεωρείται θαυματουργή, ο πατέρας Ελευθέριος μας αναφέρει πως υπάρχουν δύο καταγεγραμμένα θαύματα αλλά και «άπειρα θαύματα τα οποία έχουν φτάσει στα αυτιά μας χωρίς να τα έχουμε καταγράψει. Όπως γυναίκες που ήρθαν με δάκρυα, άτεκνες κλπ, και μετά έπαιρναν τηλέφωνο ότι “ξέρεις, έμεινα έγκυος”, και έρχονται και το βαφτίζουν εδώ». Ταυτόχρονα, διευκρινίζει όμως πως «Εμείς εδώ θεωρούμε ότι η Παναγία είναι θαυματουργή και βέβαια το θαύμα γίνεται με τη θέληση τη δική μας».
Μετάνοια, ταπείνωση, συγχώρεση
Σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη, επιτελείται στην Εκκλησία ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Η γυναίκα μετανοεί, κλαίει στα πόδια του Χριστού και ζητάει συγχώρεση. Ο Χριστός την υπερασπίζεται, παρά το γεγονός ότι οι μαθητές Του την επέκριναν.
Ο Αρχιερατικός Επίτροπος Κέας & Μακρονήσου τονίζει τη σημασία της συμμετοχής στο μυστήριο της μετάνοιας «που στην ουσία είναι η εξομολόγηση. Έρχεσαι και βγάζεις τα σκουπίδια της ψυχής σου και τα αφήνεις στο πετραχήλι του ιερέα. Και είσαι εσύ, ο παπάς και ο Θεός. Αδειάζεις την ψυχή σου πραγματικά».
«Μπορεί κάποιος να κατανοήσει την ταπείνωση και την συγχώρεση χωρίς το μέγα μυστήριο της Εκκλησίας μας, που είναι η εξομολόγηση; Αν ο ίδιος δεν πάει να εξομολογηθεί και να ταπεινωθεί και να δεχθεί, να κάνει ειλικρινή μετάνοια, κι εκεί να συγχωρεθεί η όποια συγχώρεση. Είναι εντυπωσιακό. Ο Χριστός μια εξουσία έδωσε στους μαθητές Του: Τους είπε ότι αυτά που θα συγχωρέσετε στη γη, θα έχουν συγχωρεθεί. Και αυτά που δεν έχετε συγχωρέσει, δε θα έχουν συγχωρεθεί», συμπληρώνει μιλώντας στο Πρώτο Θέμα ο Καθηγητής Γενικής Εκκλησιαστικής Ιστορίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), κ. Ιωάννης Παναγιωτόπουλος.
Απόψε οι πιστοί εντάσσονται στα γεγονότα του Μυστικού Δείπνου. Ο Χριστός ζητά από τους Μαθητές του να ακολουθήσουν το παράδειγμά Του. «Αυτός είναι ο σκοπός. Αυτό πρέπει να κάνουμε. Να ακολουθήσουμε τα βήματα του Χριστού», λέει κλείνοντας τη συζήτησή μας ο πατέρας Ελευθέριος.