Μάικλ Γκρέισι, γιατί έβαλες ένα χιμπατζή αντί του Ρόμπι Γουίλιαμς στη βιογραφία του;

Μάικλ Γκρέισι, γιατί έβαλες ένα χιμπατζή αντί του Ρόμπι Γουίλιαμς στη βιογραφία του;

Συζητάμε με τον Αυστραλό σκηνοθέτη για τη νέα ταινία του, η οποία ανατρέχει στη σπουδαία μουσική καριέρα και πολυτάραχη προσωπική ζωή του διάσημου ποπ σταρ.

Ένας διαχρονικά αντισυμβατικός ποπ σταρ, δε θα μπορούσε παρά να έχει μια ανισυμβατική ταινία για τη ζωή του. Ο λόγος για το διάσημο καλλιτέχνη Ρόμπι Γουίλιαμς, ο οποίος μάλιστα πρόκειται να δώσει μία ακόμα συναυλία στην Ελλάδα σε μερικούς μήνες, που πρωταγωνιστεί στην ταινία “Better Man” του Μάικλ Γκρέισι (“The Greatest Showman”), όχι με τον τρόπο που θα περιμένατε.

Και αυτό γιατί, ο Αυστραλός σκηνοθέτης επέλεξε αντί για έναν απλό ηθοποιό, τον Γουίλιαμς να ενσαρκώσει ένας ψηφιακός χιμπαντζής. Σωστά διαβάσατε, με τη χρησή εξειδικευμένης τεχνολογίας ο επαγγελματίας Τζόνο Ντέιβις ενσάρκωσε τον μουσικό με τη μορφή ενός άγριου ζώου, καθώς η βιογραφία ανατρέχει στη σπουδαία καριέρα και πολυτάραχη προσωπική ζωή του διάσημου ποπ σταρ. Περισσότερα, όμως, μας λέει ο ίδιος ο Γκρέισι παρακάτω.

Κατά μία έννοια, ο Ρόμπι Γουίλιαμς είναι ένας από τους τελευταίους άντρες ποπ σταρ που συνεχίζουν να αφορούν το κοινό και να γεμίζουν στάδια ανά τον κόσμο. Αποτέλεσε σε κάποιο βαθμό αυτό κίνητρο για να γυρίσετε το “Better Man”;
Παρότι δεν διαφωνώ μαζί σας, δεν θα έλεγα πως συνέβη έτσι σε αυτή την περίπτωση. Όλα ξεκίνησαν όταν κάναμε με τον Ρόμπι μια σειρά ηχογραφήσεων που διάρκεσε ενάμιση χρόνο. Σε εκείνη τη φάση δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να γυρίσω μια μουσική βιογραφία, με ενδιέφερε περισσότερο να τον αποτυπώσω να μιλά για τη ζωή του. Σκεφτείτε πως δεν τον κινηματογραφούσα καν! Με είχε συνεπάρει η ακρόαση των αφηγήσεών του· απλώς και μόνο να τον ακούω να μοιράζεται προσωπικές ιστορίες ήταν απολαυστικό. Επίσης, με είχε αγχώσει το ενδεχόμενο με την πάροδο του χρόνο να μην τις θυμάται με την ίδια λεπτομέρεια ή πολύ απλά να τις ξεχάσει τελείως. Γι’ αυτό τον έπεισα να ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις χωρίς να υπάρχει σαφής σκοπός, του είπα καλύτερα να τις έχουμε για να τις ακούει στο γηροκομείο. (γέλια) Ωστόσο, σταδιακά, όσο περισσότερο χρόνο περνούσαμε μαζί, τόσο πιο αναλυτικά οραματιζόμουν το πώς θα μπορούσε να δείχνει μια ταινία για τη ζωή του. Φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να φτιάξουμε κάτι εξωραϊσμένο ή αγιοποιημένο, όπως συνήθως βλέπουμε στο σινεμά.

Ομολογώ πως ξαφνιάστηκα από το πόσο ωμά απεικονίζονται ορισμένες καταστάσεις.
Μα δεν είχα καμία πρόθεση να γυρίσω ένα φιλμ δίχως ειλικρίνεια. Έπειτα, ο ίδιος ο Ρομπ ως άνθρωπος μιλάει δίχως να έχει φίλτρο, δε διαχωρίζει ανάμεσα στο τι είναι καθωσπρέπει και τι όχι. Πολύ συχνά, δημοσιογράφοι που του παίρνουν συνέντευξη τρομοκρατούνται από το πόσο ευθύς είναι. Επίσης, είμαι βέβαιος πως θα ήθελε να υπάρχει εκεί έξω μια αυθεντική εκδοχή των βιωμάτων του και όχι κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Συν τοις άλλοις, το “Better Man” έχει επική διάσταση. Σε επίπεδο σκηνικών, εντάσεων, δράσης και ψυχής. Τελευταία βλέπουμε όλο και περισσότερες παραγωγές με αυτά τα χαρακτηριστικά. Θεωρείται πως συνιστούν μια απόπειρα να γίνει ακόμα πιο θελκτική η θέασή τους στη μεγάλη οθόνη;
Έχετε απόλυτο δίκιο. Αυτή η ταινία συγκεκριμένα έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για τις σκοτεινές αίθουσες. Επιπλέον, νιώθω πως είναι ιδανική για συλλογική θέαση με κοινό. Έχουμε δουλέψει πολύ προσεκτικά ώστε η κλίμακα της εικόνας και ο όγκος του ήχου να περικυκλώνουν το θεατή με ενέργεια, αίσθηση που είναι αδύνατο να δημιουργηθεί αλλού. Για παράδειγμα, θυμάμαι πως όταν είχαμε κάνει το “Greatest Showman” αρκετός κόσμος πήγαινε ξανά στο σινεμά για να το δει, επειδή πολλά στοιχεία χάνονταν στην πρώτη θέαση. Αλλά ναι, συμφωνώ πως γενικότερα υπάρχει η τάση να γυρίζονται ταινίες που να αποτελούν γεγονός, μια αφορμή αρκετή ώστε να κινητοποιήσει τους θεατές να επισκεφτούν τον κινηματογράφο. Όπως έχει πει κι ο Μάικ Λι, τα σινεμά είναι το μέρος όπου μπορείς να ονειρεύεσαι δημόσια, ιδέα που ενστερνίζομαι ολόψυχα.

Με δεδομένη την κλίμακα που αναφέρετε, αλλά και τα αρκετά ειδικά εφέ που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν, υπήρξε κάποιο γύρισμα που σας δυσκόλεψε περισσότερο από τα υπόλοιπα;
Ναι, ήταν εκείνο στο Ρίτζεντ Στριτ. Είχαμε ετοιμάσει μια μουσική ενότητα, τη μεγαλύτερη σε διάρκεια που έχω κάνει ποτέ, η οποία περιλάμβανε πεντακόσιους χορευτές. Να σημειώσω εδώ πως το πλάνο που βλέπετε στο τέλος της σεκάνς, όπου άνθρωποι χορεύουν παθιασμένα στο δρόμο, δίπλα σε διώροφα λεωφορεία και ταξί, δεν έχει καθόλου εφέ, γυρίστηκε με πραγματικούς καλλιτέχνες. Οπότε η όλη σύλληψη ήταν ξεχωριστά φιλόδοξη και απαιτητική. Η οργάνωσή της και μόνο χρειάστηκε ενάμιση χρόνο, αμέτρητες πρόβες και ανυπολόγιστο χρόνο προετοιμασίας. Και όταν έφτασε πια η ώρα για το γύρισμα, πέθανε η βασίλισσα της Αγγλίας! Τα πάντα ακυρώθηκαν, χάσαμε όλη τη χρηματοδότηση, χρειάστηκε να αποζημιώσουμε τους συντελεστές… Ξέρετε, το “Better Man”, ως ανεξάρτητη παραγωγή, δεν είχε πίσω της κάποιο μεγάλο στούντιο να γράψει μια επιταγή και να λυθεί το θέμα. Οπότε έπρεπε να ξεκινήσουμε τα πάντα από την αρχή, δουλεύοντας για άλλους πέντε μήνες. Είναι εντυπωσιακό να σκέφτομαι, τώρα, πως όλοι όσοι δουν την ταινία δε θα έχουν ιδέα πως αυτό το θεαματικό κομμάτι κινδύνευσε σοβαρά στο να μη γίνει ποτέ.

Διάβασα σε μια συνέντευξη του Ρόμπι πως δάκρυσε όταν είδε το τελικό αποτέλεσμα. Νιώσατε δικαίωση αφού το μάθατε;
Σίγουρα, μαζί με ανακούφιση, επειδή βεβαιώθηκα ότι φτιάξαμε κάτι επιτυχημένο. Τα ρίσκα που πήραμε ήταν τεράστια για μια σειρά από λόγους. Αρχικά, αποφασίζοντας να έχουμε ήρωα έναν ψηφιακό χιμπατζή, λόγω της περιπλοκότητας της διαδικασίας, έπρεπε πρώτα να γυρίσουμε τα πάντα, να γίνει η επεξεργασία και μετά να προχωρήσει το μοντάζ. Αυτό σημαίνει πως, αφενός, έπρεπε να περιμένει πολύ καιρό ο Ρόμπι προτού δει κάποιο cut, αφετέρου δεν υπήρχαν περιθώρια για διορθώσεις εκ των υστέρων. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως, αν δεν του άρεσε η δουλειά μας, θα είχαμε πρόβλημα. Φυσικά, ο Ρόμπι είχε δώσει την έγκρισή του στο σενάριο, αλλά είναι κάτι τελείως διαφορετικό να το βλέπεις ολοκληρωμένο. Στην προβολή που του κάναμε, αρχικά φάνηκε αποσβολωμένος, σταδιακά όμως τον είδα να μαλακώνει και να συγκινείται. Προς τιμήν του, επίσης, παρότι απεικονίζονται ορισμένα περιστατικά που εύλογα θα έκαναν οποιοδήποτε να ντρέπεται, δεν μας είπε να αλλάξουμε τίποτα. Κλείνοντας, οφείλω να δώσω τα εύσημά μου στον πρωταγωνιστή μας Τζόνο Ντέιβις, ο οποίος εκτέλεσε άψογα το ρόλο του.