Ο θάνατος του Αλέν Ντελόν την Κυριακή 18 Αύγουστου σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για το ευρωπαϊκό σινεμά. Μιας εποχής αμφισβήτησης, ελπίδας και δημιουργίας που εκφράστηκε μέσα από έργα μεγάλης πνοής και ρηξικέλευθες προσωπικότητες.
Ο Αλέν Ντελόν, το πρόσωπό του, το βλέμμα και η ομιλία του, είναι συνυφασμένα με την εποχή της αναγέννησης του ιταλικού και γαλλικού σινεμά. Είχε το μοναδικό ταλέντο να κάνει δικούς του τους ρόλους που ενσάρκωνε -σε σημείο να συσκοτίζονται τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και τη μυθοπλασία- τους οποίους επέλεγε με αυστηρά προσωπικά κριτήρια. Τι σημαίνει αυτό; Παρά την παντελή έλλειψη κινηματογραφικής κουλτούρας και την ελλιπή μόρφωση που έλαβε μικρός, παρά την εκθαμβωτική ομορφιά του που κίνησε αρχικά το ενδιαφέρον των κινηματογραφιστών, ο Ντελόν επέλεγε τους ρόλους του ανάλογα με το πόσο του κινούσαν την περιέργεια. Όσο πιο δύσκολοι και ιδιότροποι οι χαρακτήρες που του προτείνονταν, τόσο πιο ελκυστικοί ήταν σε αυτόν. Και όταν οι παραγωγοί δίσταζαν, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του θρυλικού «Μίστερ Κλάιν» του Τζόζεφ Λόουζι, τότε δεν δίσταζε να παρέμβει, αγοράζοντας τα δικαιώματα, αναλαμβάνοντας την οικονομική ευθύνη για το εγχείρημα.
Ο Κώστας Γαβράς ήταν ο ένας από τους δύο σεναριογράφους πίσω από την ταινία του Τζόζεφ Λόουζι του 1976 περιέγραψε πως η συνεργασία του με τον Ντελόν δεν είχε αίσια κατάληξη.
«Είχαμε γράψει το σενάριο μαζί με τον Φράνκο Σολίνας, τον Ιταλό σεναριογράφο. Δεν το είχαμε γράψει για τον Ντελόν, το είχαμε γράψει για τον Μπελμοντό, αλλά είχαμε κακές σχέσεις με τους παραγωγούς, κάνανε αλλαγές μεγάλες και το παρατήσαμε εγώ και ο Μπελμοντό. Ο Αλέν Ντελόν το αγόρασε, αγόρασε τα δικαιώματα και με κάλεσε. Μου είπε θα το κάνουμε μαζί, θα κάνεις ό,τι θέλεις, εγώ θα είμαι ο παραγωγός. Τελικά δεν μπορούσα να προδώσω τον Μπελμοντό και του είπα δεν μπορώ, θα ήταν ανήθικο να αφήσω τον Μπελμοντό για εσάς. Ο άνθρωπος συνέχισε να έχει μαζί μου πολύ καλές σχέσεις μέχρι πριν από 3-4 χρόνια που συναντηθήκαμε τελευταία φορά» είπε ο σκηνοθέτης στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την εκπομπή.
Για τον χαρακτήρα του και την ιλιγγιώδη άνοδό του στο κινηματογραφικό στερέωμα, ο Κώστας Γαβράς επισήμανε:
«Ήταν ιδιαίτερος ηθοποιός και μοναδικός. Μοναδικός για τον χαρακτήρα του και γιατί δεν είχε περάσει από σχολή για να φτάσει εκεί που έφτασε. Τελείως αυτοδίδακτος και μάλιστα μπορών να πω με πολύ μικρή κουλτούρα καλλιτεχνική, κινηματογραφική και θεατρική. Ήταν από πολύ φτωχή οικογένεια, δεν είχε κάνει σπουδές. Μπήκε στον κινηματογράφο απότομα και μας είχε κάνει σε όλους εντύπωση στην ταινία του Βισκόντι “Ο Ρόκκο και τα αδέλφια του”. Ήταν καταπληκτικός».
Και πρόσθεσε ότι ο Αλέν Ντελόν ήταν ο ίδιος μπροστά και πίσω από τις κάμερες.
«Ήταν συμπαθέστατος και αγριότατος. Η αγριότητά του ήταν όταν έβλεπε κάποιον ηθοποιό ή σκηνοθέτη που δεν είχε ταλέντο. Τον άλλαζε αμέσως.
Ήταν το στιλ του. Κι αυτός δεν έπαιζε ποτέ το καλό παιδί. Έπαιζε τους ρόλους που τον ενδιέφεραν. Καλό τέλος, κακό τέλος, αν τον ενδιάφερε το έκανε αμέσως, χωρίς δισταγμό και χωρίς να ζητήσει αλλαγές. Ο “Κύριος Κλάιν” που είχαμε γράψει είχε ένα τέλος αρνητικό και το δέχτηκε γιατί τον ενδιέφερε».
Δείτε το σχετικό βίντεο:
